က်ြန္​​ေတာ္​နွင္​့ဘဝ အပိုင္​း ၇ (ဇာတ္​သိမ္​း)​ေအာင္​ျမင္​မူ႔၏ခ်စ္​ျခင္​း

က်ြန္​​ေတာ္​ဆံုးျဖတ္​ခ်က္​ခ်လိုက္​သည္​။ဒီ႐ြာမွာ​ေနလ်ွင္​ မြန္​းက်ပ္​မူ႔ အထီးက်န္​မူ႔ အားငယ္​မူ႔ သိမ္​ငယ္​မူ႔တို႔ျဖင္​့ ျဖတ္​သန္​းရ​ေပမည္​။ ထို႔​ေၾကာင့္​့တစ္​႐ြာမ​ေျပာင္​းသူ​ေကာင္​းမျဖစ္​ဆိုတဲ့အတိုင္​းက်ြန္​​ေတာ္​႐ြာက ​ထြက္​ခြာရန္​ဆံုးျဖတ္​လိုက္​သည္​။ထို႔​ေၾကာင္​့ဆရာ​ေတာ္​ထံသို႔သြားကာက်ြန္​​ေတာ္​ ရန္​ကုန္​သို႔သြား​ေတာ့မည္​ျဖစ္​​ေၾကာင္​း​ေလ်ွာက္​တင္​ခဲ့​ေတာ့​ေလသည္​။ဆရာ​ေတာ္​က ထံုးစံအတိုင္​း က်န္​းမာ​ေရးကရုစိုက္​ရန္​နွင္​့ အခက္​ခဲတစ္​စံုတစ္​ရာရွိပါက ျပန္​လာခဲ့ရန္​​ေျပာခဲ့သည္​။က်ြန္​​ေတာ္​လည္​းဆရာ​ေတာ္​အားဦးသံုးႀကိမ္​ခ် ရွစ္​ခိုးကန္​​ေတာ့ကာထြက္​လာခဲ့​ေတာ့​ေလသည္​။က်ြန္​​ေတာ္​အိမ္​သို႔ဝင္​ကာ ပစၥည္​းသိမ္​း​ေနခ်ိန္​ ကို​ေအး​ေမာင္​​ေရာက္​လာသည္​။​ေကာင္​းသာ မင္​း​အ​ေၾကာင္​း​ေတြငါၾကားၿပီးၿပီ။မင္​းလဲစိတ္​မ​ေကာင္​းျဖစ္​အားငယ္​သိမ္​ငယ္​ျဖစ္​မွာ​ေပါ့ကြာ ပိုက္​ဆံရွိတဲ့လူ​ေတြကအဲ့တိုင္​းဘဲကြ မင္​းႀကိဳးစားကြာ တစ္​​ေန႔မင္​းလဲလိုအင္​ဆႏၵ​ေတြျပည္​့တဲ့​ေန႔​ေရာက္​လာမွာပါ။ဒါနဲ႔ မင္​းကဘယ္​ကိုသြားမွာလဲ ။က်ြန္​​ေတာ္​ကရန္​ကုန္​သြားမွာ ကို​ေအး​ေမာင္​လိုက္​ခဲ့ပါလားဗ်ာ။ ငါက မင္​း​ေလာက္​​ေတာင္​စာမတက္​​ေတာ့ ဘာအလုပ္​လိုက္​လုပ္​ရမွန္​းမသိဘူး​ေလကြာ။ဒီမွာငါ့လိုကုန္​ၾကမ္​းသမားက​ေတာ့အဆင္​​ေျပတယ္​​ေလကြာ။​ေနာက္​​ေတာ့မွမင္​းအဆင္​​ေျပရင္​ငါ့ကိုလာ​ေခၚ​ေလ အဲ့ခါက် ငါလိုက္​ခဲ့မယ္​။ မင္​းမရွိရင္​ငါ​ေတာ့ပ်င္​း​ေန​ေတာ့မွာဘဲ ဆိုၿပီး ကို​ေအး​ေမာင္​တစ္​​ေယာက္​​ေတာ့ဝမ္​းနည္​းစကား​ေျပာရွာတယ္​။​ေျပာ​ေျပာဆိုဆိုနဲ႔ ကို​ေအး​ေမာင္​ က မင္​းကို႐ြာထိပ္​လိုက္​ပို႔​ေပးမယ္​ဆိုၿပီး က်ြန္​​ေတာ္​အဝတ္​ထုတ္​ကိုဆြဲရွာသည္​။ အစစအရာရာအဆင္​​ေျပပါ​ေစကြာလို႔ တတြတ္​တြတ္​​ေျပာရွာသည္​။က်ြန္​​ေတာ္​္​လဲႏုတ္​ဆက္​ရင္​း ထြက္​လာခဲ့​ေတာ့သည္​။
က်ြန္​​ေတာ္​ရန္​ကုန္​သြားမလို႔ ဆရာ​ေတာ္​ကို​ေျပာ​ေတာ့ က်ြန္​​ေတာ္​ကိုလိပ္​စာ​ေလးတစ္​ခု​ေရး​ေပးလိုက္​တယ္​။ က်ြန္​​ေတာ္​လည္​း​ေယာင္​လည္​လည္​နဲ႔​ေရာက္​သြားပါ​ေတာ့သည္​။ ရန္​ကုန္​လို႔သာဆို​ေပမဲ့က်ြန္​​ေတာ္​​ေရာက္​သြားတာက ဆင္​​ေျခဖံုးရက္​ကြက္​​ေလးပါ ။အဲ့ဒီရက္​ကြက္​​ေလးမွာ ဆရာ​ေတာ္​တူ မိသားစု​ေနထိုင္​တယ္​​ေလ။ လိူင္​သာယာၿမိဳ႕နယ္​ ဆင္​​ေျခဖုန္​းရက္​ကြက္​​ေလးအနီးအနားမွာ စက္​ရုံအလုပ္​ရုံ​ေတြ​ေပါမ်ားလြန္​းလွပါသည္​။ အ​ေျခခံလူတန္​းစားမ်ားလွသည္​။သူတို႔​ေတြႀကိဳးစားရုန္​းကန္​​ေနတာကိုၾကည္​့ရင္​း က်ြန္​​ေတာ္​အားတက္​မိပါသည္​။ ဆရာ​ေတာ္​ တူ ​ကိုေက်ာ္စြာတို႔မိသားစုက အရမ္​းမ်ားလွသည္​။အိမ္​ကလဲ​ေသးလြန္​းသည္​။ က်ြန္​​ေတာ္​လဲအားနာတာနဲ႔အ​ေဆာင္​ဌား​ေနရန္​ဆံုးျဖတ္​လိုက္​သည္​။အ​ေဆာင္​ဌား​ေနရန္​အဆင္​​ေျပ​ေသာ​ေနရာတစ္​ခုကို ဝိုင္​းရွာ​ေပးၾကသည္​။ အ​ေဆာင္​ရ ရခ်င္​းက်ြန္​​ေတာ္​​ေျပာင္​း​ေနခဲ့သည္​။ က်ြန္​​ေတာ္​အလုပ္​မလုပ္​ခင္​ က်ြန္​​ေတာ္​ပတ္​ဝန္​းက်င္​တစ္​ခုကိုလိုက္​​ေလ့လာမိခဲ့သည္​။ အဲ့​ေနရာက အထည္​ခ်ဳပ္​စက္​ရုံတစ္​ခုျဖစ္​သည္​ ။မနက္​အလုပ္​တက္​ခ်ိန္​ ​ေန႔လည္​ထမင္​းစားခ်ိန္​ ည​ေန Overtime နားခ်ိန္​မ်ားတြင္​ ​စက္​ရုံျပင္​ဘက္​တြင္​​ေစ်းသည္​အမ်ားျပားကို​ေတြ႕ရသည္​။ မနက္​​ေစာ​ေစာလာ၍ထမင္​းဟင္​းမပါလာသူမ်ား မုန္​႔ဝယ္​စားသူမ်ားျဖင္​့ ခ်ဳတ္​ခ်က္​ခက္​​ေနသည္​ကို​ေတြ႕ခဲ့သည္​။ အ​ေျခခံလူတန္​းစားမ်ားျဖစ္​၍ ​ေစ်းႀကီး​ေပး၍ဝယ္​မစားနိုင္​ၾကတာကို​ေတြ႕ခဲ့သည္​ ။​ေစ်းတန္​၍အရသာ​ေကာင္​း​ေသာစားစရာမ်ားကို​ေ႐ြးစားၾကသည္​။ တစ္​ခ်ိဳ႕ဆိုင္​မ်ားမွာ ဝယ္​စားမွန္​းသိ၍ပို​ေရာင္​းရ​ေအာင္​
လက္​တို​ေန၍စားစရာမ်ားမွာ နဲနဲလာသည္​။
က်ြန္​​ေတာ္​အႀကံ​ေပၚလာသည္​ က်ြန္​​ေတာ​္​​ေစ်း​ေရာင္​း​ေတာ့မည္​ ။ ဘုန္​းႀကီး​ေက်ာင္​းတြင္​​ေနစဥ္​က အခ်က္​အျပဳတ္​အျပင္​ မုန္​႔ဟင္​းခါး ျမန္​မာ့လက္​ရာမုန္​႔မ်ိဳးစံုတို႔ကိုလုပ္​တက္​ခဲ့သည္​။
အခုအဲ့ပညာမ်ားကို ထုတ္​သံုးရန္​ဆံုးျဖတ္​ခဲ့သည္​။က်ြန္​​ေတာ္​႐ြာရွိပြဲရုံတြင္​အလုပ္​လုပ္​ခဲ့စဥ္​က စုထားခဲ့​ေသာ​ေငြ​ေၾကးမ်ားကို မတည္​၍ နိီးစပ္​ရာကုန္​စိမ္​း​ေစ်းသို႔သြားကာ ​ေစ်း​ေပါ​ေသာ အသိီးအနံ​ေတြ အသားငါးမ်ားကိုဝယ္​ယူကာ မနက္​​ေစာ​ေစာထ၍ခ်က္​ျပဳတ္​ကာ​ေရာင္​းခ်ခဲ့သည္​။ သူမ်ား​ေတြထက္​ ပိုထည္​့​ေပးသည္​့အျပင္​ ​ေစ်းႏုန္​းကလဲခ်ိဳသာခဲ့သည္​။
လူနဲနဲနွင္​့အျမတ္​မ်ား​ေအာင္​ ​ေရာင္​မဲ့အစား အျမတ္​နဲနဲ႔နွင္​လူမ်ားလာ​ေအာင္​​ေရာင္​းခ်ခဲ့သည္​။မရုိးရ​ေအာင္​ အစားအစာ​ေတြကိုတစ္​​ေန႔တစ္​မ်ိဳး​ေရာင္​းခ်ခဲ့သည္​ ။ မုန္​႔ပဲသ​ေရစာမ်ားပါမက်န္​​ေရာင္​းခ်ခဲ့သည္​။ ​ေန႔တိုင္​းမ​ေရာင္​းရသည္​့​ေန႔မရွိခဲ့​ေလ ။က်ြန္​​ေတာ္​့အတြက္​နားရက္​ဆိုတာ​ေတာင္​သိပ္​မရွိခဲ့​ေပ။တနဂၤ​ေႏြပိတ္​ရက္​တြင္​ အလုပ္​သမားမ်ားပိတ္​လို႔ က်ြန္​​ေတာ္​ပင္​​ ေစ်းမ​ေရာင္​းကာနားခ်င္​​ေသာ္​လည္​း Overtime ရွိ​ေသာသူမ်ားက ကို​ေကာင္​းသာ မလာရင္​ စားရတာအဆင္​မ​ေျပ တစ္​ခ်ိဳ႕​ေစ်းသည္​​ေတြက ​ေစ်းႀကီးတယ္​​ေျပာျပန္​​ေတာ့ ​ဘဝတူ​ေဖာက္​သည္​မ်ားျဖစ္​​ေသာသူတို႔​ေလး​ေတြကို မပစ္​ထားနိုင္​​ေတာ့​ေစ်း​ေရာင္​း​ေပးခဲ့သည္​။ ​​ေနာက္​​ေတာ့ ​ေရာင္​းရက္​​ေတြဆက္​လာ​ေတာ့ က်ြန္​​ေတာ္​ပင္​မနိုင္​​ေတာ့​ေပ။ ထို႔​ေၾကာင္​့ ကို​ေအး​ေမာင္​ကို က်ြန္​​ေတာ္​နွင္​့ အလုပ္​လာလုပ္​ပါလားဟု ကမ္​းလွမ္​းလိုက္​​ေတာ့သည္​။ ကို​ေအး​ေမာင္​က မျငင္​းရွာပါ ​ေရာက္​လာခဲ့သည္​ ။က်ြန္​​ေတာ္​က ႐ြာက​အ​ေၾကာင္​း​ေတြမ​ေမးသလို
ကို​ေအး​ေမာင္​လဲမ​ေျပာျပခဲ့ပါ။ ​ေနသားက်​ေန​ေသာက်ြန္​​ေတာ္​ကိုၾကည္​့ရင္​း ​ေက်နပ္​​ေနပံုကို
​ေတြ႕​ေနရသည္​။ အခုဆိုရင္​က်ြန​္​​ေတာ္​ဟာ ကိုယ္​ပိုင္​ အိမ္​ၿခံ​ေလး​ေတြ​ေတာင္​ပိုင္​ဆိုင္​ခဲ့ၿပီ​ေလ။ က်ြန္​​ေတာ္​​ေပ်ာ္​လိုက္​တာဗ်ာ။ကို​ေအး​ေမာင္​နဲ႔ လက္​တြဲညီညီ ပိုက္​ဆံရွာလိုက္​တာက်ြန္​​ေတာ္​ဆင္​​ေျခဖုန္​းရက္​ကြက္​အျပင္​ ၿမိဳ႕လည္​​​ေခါင္​တြင္​ပါ စား​ေသာက္​ဆိုင္​​ေတြဖြင္​့နိုင္​ခဲ့ၿပီ။ က်ြန္​​ေတာ္​လိုအညတရ​ေကာင္​​ေလးတစ္​​ေယာက္​ဟာခ်မ္​းသာလာၿပီဆိုတာ​ေျပာရင္​ယံုပါ့မလားဗ်ာ ။တစ္​ခ်ိန္​က ​အ​ေျပာခံရတဲ့ ​ေန႔ရက္​​ေတြကို​ေတာင္​သတိရမိ​ေတာ့သည္​ ။ထို​ေန႔ရက္​​ေတြသာမရွိခဲ့ရင္​ က်ြန္​​ေတာ္​ခုခ်ိန္​ဒီလိုဘဝမ်ိဳး​ေရာက္​ခ်င္​မွသာ​ေရာက္​လာ​ေပအံုးမည္​ ခု​ေတာ့ ထိုအခ်ိန္​​ေတြကို​ေက်းဇူးတင္​ရမလိုျဖစ္​​ေနပါၿပီ​ေလ။ က်ြန္​​ေတာ္​ဘဝကိုစ​ေပးခဲ့တဲ့ဆင္​​ေျခဖံုးရက္​ကြက္​​ေလးက္​ို​ေက်းဇူးတင္​ပါ​ေတာ့မည္​။
က်ြန္​​ေတာ္​လဲရန္​ကုန္​မွာစီးပြားရွာရင္​း​ေနလာလိုက္​တာ အသက္​​ေတာင္​အ​ေတာ္​ႀကီးလာပါၿပီ။လွဴနိုင္​တန္​းနိုင္​တဲ့ဘဝမ်ိဳးက္​ိုလဲ​ေရာက္​ရွိလာခဲ့ၿပီ။ တစ္​ခါတစ္​​ေလ​ေတာ့ ႐ြာကိုလြမ္​းမိသား မိဘ​ေတြရဲ႕​ေမြးရပ္​​ေျမ​ေလးသ္​ို႔ အလွဴတန္​းလုပ္​ရန္​​ေရာက္​ရွိလာပါ​ေတာ့သည္​။ဆရာ​ေတာ္​ကို ဝင္​​ေလ်ွာက္​ရင္​း အလွဴလုပ္​မည္​့ရက္​ကို​ေ႐ြး​ေနတုန္​း သူမကို​ေတြ႕လိုက္​ရပါသည္​။
သူမ ဆိုတာက်ြန္​​ေတာ္​့ကို တစ္​ခ်ိန္​က ရင့္​့သီးစြာ​ေျပာခဲ့​ေသာ က်ြန္​​ေတာ္​ခ်စ္​​ေသာ မိန္​းမ
​ေမတြယ္​တာပင္​ျဖစ္​သည္​။ က်ြန္​​ေတာ္​႐ြာကထြက္​သြားၿပီးမၾကာခင္​ ႐ြာက မလို​ေသာ မၾကည္​ျဖဴ​ေသာလူတစ္​ဦး​ေၾကာင္​့ ဆန္​ပြဲရုံမီး​ေလာင္​ၿပီး စီးပြားက်ဆင္​းခဲ့သည္​။သူ႔မ ဖခင္​လဲ
ထိုစိတ္​​ေၾကာင္​့လံုးပါး ပါးခဲ့သည္​။ ဒီ​ေန႔​ေတာ့တိုက္​ဆို္​င္​စြာ သူ႔ဖခင္​အတြက္​ဆြမ္​းလာကပ္​ျခင္းျဖစ္​သည္​။က်ြန္​​ေတာ္​သံ​ေဝဂရမိသည္​ ဘဝဆိုတာ နိမ္​့ျမင္​့တက္​က်သည္​့သ​ေဘာရွိသည္​ဆ္​ိုတာသ​ေဘာ​ေပါက္​ခဲ့သည္​ ။ ယခုအခါ တြယ္​တာသည္​ တစ္​​ေယာက္​တည္​းရုန္​းကန္​​ေနရ​ေသာဘဝသမားျဖစ္​​ေန​ေတာ့သည္​ ။ တစ္​ခ်ိန္​က က်ြန္​​ေတာ္​့လိုဘဝမ်ိဳးျဖစ္​သည္​ ။ က်ြန္​​ေတာ္​သူ​ေရွ႕သို႔သြားကာလွပစြာၿပံဳး၍ ႏုတ္​ဆက္​လိုက္​သည္​ ။မ​ေတြ႕တာအ​ေတာ္​ၾကာၿပီ​ေနာ္​လို႔​ေျပာကာ လက္​ကမ္​းလိုက္​တယ္​။ အခုခ်ိန္​မွာ​ေတာ့က်ြန္​​ေတာ္​​ေတြ႕လိုက္​ရသည္​ သူမထံတြင္​ မာန္​မာန ရင္​့သီးျခင္​း​ ​ေမာက္​မာျခင္​းမရွိ​ေတာ့ဘူးဆိုတာ ။ သူလဲဘဝသမားျဖစ္​​ေနၿပီ​ေလ။ သူမကိုၾကည္​့ရင္​း ရင္​ထဲ၌က်ြန္​​ေတာ္​​ေျပာမိသြားသည္​ သူမ မ်က္​လံုးမွာအရင္​လိုမာထန္​ျခင္​း​ရွိတုန္​းက မ်က္​ဝန္​းမ်ိဳးထက္​ ဘဝသမားျဖစ္​​ေနတဲ့မ်က္​ဝန္​းတို႔က ပိုလွတယ္​ဆိုတာပါဘဲ။
က်ြန္​​ေတာ္​ခ်စ္​သည္​ သူမကို .............ရုိးသားျဖဴစင္​သည္​့ မ်က္​ဝန္​းမ်ိဳးရွိ​ေနခ်ိန္​ထိဆက္​၍ခ်စ္​​ေနပါ​ေတာ့မည္​။
ခုခ်ိန္​ခါ ၌မာန္​မာနမရွိ​ေတာ့တဲ့ဘဝသမားမ်ားနွစ္​​ေယာက္​ကအၾကည္​့ခ်င္​းဆံုရင္​း
အၿပံဳးမ်ားစြာျဖင့္​့သာ............................................
ႀကိဳးစားပါအံုးမည္​................................................
Thanks for myanmar steemit member all my fri
Own created By nwe nwe
MSC-233
@nwenwe
Credit by facebook image and korea cele image