“ ကြီးေရႊႏွင့္ မိုးညတစ္ည ”

“ ကြီးေရႊႏွင့္ မိုးညတစ္ည ”

“ေမွာင္ေမွာင္မည္းမည္း လေရာင္လဲ သဲကြဲမလင္းတယ္ ----” ဘယ္ဆီကေန ဆိုေနမွန္း မသိေသာသီခ်င္းသံျဖစ္ပါသည္။ ညေမွာင္ေမွာင္မွာ မီးကမလာ၊ မိုးကတေျဖာက္ေျဖာက္၊ ဆိုေနေသာအသံက အဆိုေတာ္ တြံေတးသိန္းတန္သာၾကားလ်င္ ရင္ဘတ္စည္တီးကာ အငိုႀကီး ငိုသြားခ်င္ေလာက္ေအာင္ စိတ္ပ်က္ဖြယ္ အသံဆိုးႏွင့္ သီခ်င္းဆိုေနသံျဖစ္သည္။ ၿမိဳ႕သစ္ရပ္ကြက္၏ ထုံးစံအတိုင္း ကာလသားတစ္သိုက္ မူးကာရူးကာ လမ္းအျပည့္ ေလ်ာက္လ်က္ အိမ္အျပန္လမ္း၀ယ္ ေတြ႕ကရာသီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို သူတစ္လွည့္ ကိုယ္တစ္လွည့္ သီဆိုေနၾကျခင္းျဖစ္မည္ဟု ကၽြန္ဳပ္ကီြးေရႊ ေတြးထင္မိေနသည္။

ထိုသူငယ္ေလးမ်ားကို မွန္းေမွ်ာ္ၾကည့္ကာ ငယ္စဥ္က ကၽြန္ေတာ္၏ ငယ္စဥ္ကအျဖစ္ ေလးကို ျပန္ေျပာင္းေတြးကာ သတိရမိသည္။ လြန္ခဲ့သည့္ အႏွစ္ 20 ေက်ာ္ကျဖစ္သည္၊ ကၽြန္ဳပ္ကြီးေရႊအသက္ 20 ေက်ာ္ အရြယ္ကေပါ့။ အခ်ိန္အခါအားျဖင့္ ေက်ာင္းသားတစ္၀က္ အလုပ္သမားတစ္၀က္ ကာလေလးပင္ျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းသားတစ္၀က္ဆိုသည္၌ ေဒသေကာလိပ္တက္ေနသာ ေက်ာင္းသားအရြယ္ျဖစ္၍ အလုပ္သမားတစ္၀က္ဆိုရာ၌ အိမ္၏ စား၀တ္ေနေရးအတြက္ လက္လွမ္းမွီရာ အရပ္တြင္းက လက္တိုလက္ေတာင္း အလုပ္ေလးေတြ လုပ္ေနစဥ္ ကာလတစ္ခုေပါ့ဗ်ာ။

Credit Image Source

ထိုစဥ္က ယခုလို မိုးတြင္းအခါ မိုးကေလးတစ္ေအးေအးႏွင့္ဆိုေတာ့ ေက်ာင္းမသြား အလုပ္မသြားပဲ အရပ္တြင္းက ၀ါသနာတူရာ လူႀကီးသုံးေလးဦးႏွင့္ စုကာ အိမ္တစ္အိမ္တြင္ ဖဲရိုက္ေနၾကသည္။ အိမ္ကထြက္လာစဥ္ကေတာ့ ေက်ာင္းဆိုပီးထြက္လာတာေပါ့ဗ်ာ။ ေက်ာင္းသြားတဲ့ ေမာင္ကြီးေရႊက ရပ္ကြက္ထဲတြင္ပင္ ဖဲရိုက္ေနသည္ကိုသာ ထိုစဥ္က မိဘမ်ားသိခဲ့လ်င္ ဘယ္သို႕ေနမည္မသိ။ ယခုေန ျပန္စဥ္းစားမိသည္တြင္ မိဘမ်ားကို သနားမိသည္။ မိမိ၏ ဆိုးခဲ့၊ မိုက္ခဲ့သည္ကို မိဘမ်ားက အျပစ္မျမင္သည့္အျပင္ “သားအတြက္”ဆိုသည့္ ေမတၱာမ်ားကိုသာ အျပည့္အ၀ ေပးခဲ့သည္ကို အမွတ္ရေနမိသည္။

ထိုစဥ္က ဖဲ၀ိုင္းကိစၥေလး ျပန္ဆက္ပါဦးမည္။ ဖဲကစားၾကသည္က ပိုကာေဒါင္းျခင္းဆိုသည့္ ကစားနည္းျဖစ္သည္ ေအးေအးလူလူ ကစားရေသာနည္းျဖစ္သည္။ သီခ်င္းေလးတစ္ေအး ေအးႏွင့္၊ ေရေႏြးၾကမ္းေလးႏွင့္ ပဲႀကီးေလွာ္သုပ္ေလးႏွင့္ ရရာမွီရာ စည္းစိမ္ယူေနၾကသည္။ ေလာင္းေၾကးအေနႏွင့္ မမ်ားေသာ္လည္း တစ္ေနကုန္ကစားပီးလ်င္ေတာ့ အႏိုင္အရႈံး ဆိုသည္မွာ သိသာလာသည္။ ထိုစဥ္က ကစားေနၾကသည့္ သူမ်ားတြင္ တျခားရပ္ကြက္မွ ကၽြန္ဳပ္ႏွင့္ သက္တူရြယ္တူ လူငယ္တစ္ဦးလည္းပါလာခဲ့သည္။ က်န္သည့္ကစားဖက္မ်ားမွာ သက္ႀကီး၀ါႀကီး အဖိုးႀကီးမ်ားျဖစ္ၾကသည္။

ေန႕တစ္၀က္ခန္႕ ကစားၿပီးေသာအခါ ေမာင္လူစိမ္းေလးမွာ ပါသမွ်ေငြတို႕သည္ ကၽြန္ဳပ္ကီြးေရႊ၏ ခါးပိုက္ထဲသို႕ ေရာက္လာခဲ့ေတာ့သည္။ လူငယ္သဘာ၀အေလ်ာက္ ရႈံးသူအား မထိတထိကလိရသည္ကို ေပ်ာ္တတ္ေသာ အက်င့္ဆိုးေလးေၾကာင့္ မထင္မွတ္ေသာ ဒုကၡမ်ားေရာက္လာေလေတာ့သည္။ “ျပန္ေပေတာ့ မစဥ္းစားပဲျပန္ ေပေတာ့” ထိုစဥ္က ေခတ္စားေသာ သီခ်င္းေလးျဖင့္ ဖဲရႈံးသူ ေမာင္လူစိမ္းကို စေနာက္ခဲ့မိသည္။ ထိုသူမွာ ရႈးရႈးရွဲရွဲျဖင့္ ဖဲ၀ိုင္းမွထကာ ျပန္သြားေလေတာ့သည္။

က်န္ရွိသည့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ၀ါသနာရွင္တစ္စုသည္လည္း အပူအပင္မရွိ ဖဲ၀ိုင္းကို ဇိမ္က်က် ဆက္ၾကေလ၏။ အခ်ိန္အားျဖင့္ ညေနေစာင္းခန္႕ေရာက္လာသည္။ ရုတ္တရက္ဆိုသလိုပင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဖဲကစားေနရာ အိမ္တံခါးကို ေဆာင့္တြန္းဖြင့္ကာ လူတစ္သိုက္မွ ဇြတ္၀င္လာၾက ေလေတာ့သည္။ “ေဟ့ ဘယ္သူလဲ ဘယ္၀ါလဲ ဘာလုပ္ၾကတာလဲ”ႏွင့္ အသံေပါင္းစုံျဖင့္ ရုတ္ရုတ္သည္းသည္းျဖစ္ကာ ၀င္ေရာက္လာေသာ လူတစ္စုႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ၀ိုင္းမွ လူတို႕ ဆြဲလားရမ္းလားျဖစ္ၾကသည္။

Credit Image Source

အေၾကာင္းရင္းစစ္လိုက္ေတာ့ ၀င္ေရာက္လာသူမ်ားမွာ ရပ္ကြက္နယ္ေျမရဲစခန္းမွ ယေန႕ေခတ္အေခၚ အသြင္ယူထားေသာ ရဲမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ထို႕ေနာက္တြင္ေတာ့ ဖဲကစားသူ အဘိုးႀကီးေလးေယာက္ႏွင့္ လူငယ္တစ္ေယာက္ ဖဲ၀ိုင္းအဖမ္းခံရသည္ဆိုကာ အရပ္တြင္းတြင္ ဟိုးေလးတစ္ေက်ာ္ျဖစ္၍ သြားေလေတာ့သည္။ ကၽြန္ုဳပ္ကြီးေရႊမွာ အထိတ္တလန္႕ ျဖစ္ရေလေတာ့သည္။ မ်က္လုံးျပဴးရေလၿပီ။ ၀င္ေရာက္ဖမ္းေသာ ရဲမ်ားႏွင့္ မလွမ္းမကမ္းတြင္ ဖဲရႈံးကာျပန္သြားေသာ ကိုလူစိမ္းကို ျမင္ေတြ႕ရေလေတာ့မွ အေၾကာင္းစုံ ကို ရိပ္မိေလေတာ့သည္။ သို႕ေသာ္ ကၽြန္ဳပ္ကြီးေရႊ အသိေနာက္က်သြားေလၿပီ။

ယခုေတာ့ မိုးကေမွာင္၊ လမ္းမီးကေမွာင္၊ အခ်ဳပ္ခန္းကေမွာင္။ ေမွာင္ေမွာင္မဲမဲတြင္ လေရာင္လဲ မသဲမကြဲ။ သံတိုင္ၾကားမွ ျပင္ပေလာကကို လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္ေသာ္လည္း ဘာမွမျမင္ရ ကၽြန္ုပ္ကြီးေရႊ ငိုျခင္းခ်မိေလေတာ့သည္။ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ အခ်ဳပ္ဆိုသည္ကို မေရာက္ဖူးေသာ အေတြ႕အႀကဳံႏုနယ္ေသာ ကၽြန္ေတာ့္အားၾကည့္ကာ လူႀကီးေလးေယာက္ က “စိတ္ပူမေနပါနဲ႕ ေမာင္ေက်ာင္းသားရာ မနက္လင္းရင္ ဒဏ္ေငြေဆာင္ပီး လႊတ္ေပးမွာပါ စိတ္ခ်လက္ခ် အိပ္ေတာ့ေဟ့၊ ငါတို႕ေတာ့အိပ္ပီ”ေျပာေျပာဆိုဆို လူႀကီးမ်ားမွာ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္သြားၾကသည္။

Credit Image Source

ထိုလူႀကီးမ်ားကိုၾကည့္၍ ကၽြန္ဳပ္ကီြးေရႊ အ့ံၾသမိသည္။ ဤမွ်ပင္္ျခင္ကကိုက္၊ ဂ်ပိုးကကိုက္၊ အနံဆိုးမ်ားႏွင့္ ေလေကာင္းေလသန္႕မရႈရေသာ ဆိုးဆိုးရြားရြား အခ်ဳပ္ခန္းက်ဥ္းက်ဥ္း ေလးထဲတြင္ မည္သို႕ေသာ အေလ့အက်င့္ျဖင့္ အိပ္ေပ်ာ္ႏိုင္ၾကသနည္း။ သူတို႕အေနႏွင့္ ယခင္ကလည္း ဤကဲ့သို႕ အခ်ဳပ္က်ခံဘူးၾကသည္လား။ သို႕မဟုတ္ လူႀကီးမ်ားျဖစ္၍ ပင္ပန္းကာ အိပ္ေပ်္ာသြားၾကသည္လား။ ကၽြန္ဳပ္ေမာင္ကီြးေရႊေလးတစ္ေယာက္ “လား”ေပါင္းမ်ားစြာျဖင့္ အခ်ဳပ္ခန္းေဒါင့္ေလးတြင္ ငိုင္ေတြစဥ္းစားေနမိေတာ့သည္။

ယခုလို ညေလးေပါ့ဗ်ာ ညကလဲေမွာင္၊ မီးကလဲေမွာင္၊ မိုးကလဲတေျဖာက္ေျဖာက္ႏွင့္ ကၽြန္ုပ္ကီြးေရႊ၏ ေမ့မရႏိုင္ေသာ မိုးညေလးတစ္ည ျဖစ္ပါ၏ ---။ အေ၀းဆီမွ သီခ်င္းသံေလးက ခပ္ေဆြးေဆြးေလး ၾကားေနရသည္။ ေမွာင္ေမွာင္မဲမဲ လေရာင္လည္းသံကြဲမလင္းတယ္-----

Writer >>>@nyinyiwin(Steemit) MSC-006

Writing End Time >>> 01:00 AM (13.6.2018)

#Myanmar #Literature #Writing #knowledge #Life