က်ေနာ္ႏွင့္ သူမ

က်ေနာ္ႏွင့္ သူမ

မနက္ခင္း ေနျခည္ေႏြးေႏြးက ငါ့အိပ္ယာထက္ကို လာနမ္းရႈိက္တိုင္း သူမရဲ႕ တစ္ခ်ိန္က အနမ္းေႏြးေႏြးေလးကို ျပန္တမ္းတမိတယ္။

အေပးနဲ႕ အယူ ေဖးကူကာခ်စ္ခဲ့ၾကတာေလးေတြက
အခုခ်ိန္မွာေတာ့ ညကမက္တဲ႕ အိမ္မက္တစ္ခုလို လြင့္ပ်ယ္သြားၾကၿပီေလ။

ေန႕စဥ္ လုပ္ေနရတဲ႕အလုပ္ေတြကို လုပ္ခ်င္စိတ္မရွိေအာင္ စိတ္ဓါတ္ အခါခါ က်မိတယ္။
ေဖးကူသူ သူမေလးရယ္ ဘယ္ဆီဘယ္ဝယ္ ေရာက္ေနလဲကြယ္။ အေဝးတစ္ေနရာစီ ေရာက္ေနေတာ့မွ သူမအေပၚထားတဲ႕ သံေယာဇဥ္ ဆိုတာကို ပိုျမင္လာရတယ္။

အခ်ိန္က ကုစားတယ္ဆိုတာ ဘယ္လိုေရာဂါမ်ိဳးလဲ ဒီေမာင္အသည္းမွာ အလြမ္းနာက ေန႕စဥ္ရက္ဆက္။ ကုႏိုင္မွာလား ေမ႔ေပ်ာက္ျခင္း သမားေတာ္ရယ္။
လက္ေလ်ာ့သြားတဲ႕ အတိတ္ေျခရာေတြက အထပ္ထပ္နဲ႕ပါ။ သူမသာလ်င္ ေဆးတစ္ခြက္ျဖစ္ေနပါေပါ့။

အလြမ္းမီးေတြ ရင့္သထက္ရင့္လာရင္ အေမွာင္တစ္ဖက္ျခမ္းက သူမမ်ား တစ္ခါတစ္ေလ လာေခ်ာင္းၾကည့္ေလမလား အလြမ္းမီးစာကို ထပ္ထပ္ထည့္ေနမိတယ္ သူမရယ္။ ငါ့အတၱေတြကိုငါ ခ်ိဳးႏွိမ္ရင္းေပါ့ေလ။

ဝဋ္ရွိလို႕ ခံ႐ရိုးဆိုရင္ ေၾကပါေစတာ့ ကုန္ပါေစေတာ့
ဘုရားမွာလဲ အခါခါ ဆုေတာင္းမိတယ္။

ႏွင္းစက္နဲ႕ ပန္း မလန္းခ်င္သူ ဘယ္ရွိပါ့မလဲ။
အသည္းနန္းမွာ တစ္ခါျပန္လာ စံျမန္းပါလား သူမရယ္။

ေရာ္ရြက္ေႀကြလို ပင္အိုကစြန္႕ပစ္ခံရ ေဝ့ကာဝဲကာ ဘယ္ဆီမွာ သက္ဆင္းရမလဲ။ မွီခိုရာကင္းတဲ႕ လြင့္ေျမာျခင္း သမိုင္းသစ္ေတြ ငါေရးေနရေတာ့မွာလား သူမရယ္။

အခ်စ္တ္ု႕မည္သည္ ေခ်ြလြင့္ခံရေသာ္လည္း အသည္းရင္နန္းမွာေတာ့ စံျမန္းေနဆဲပါ သူမေရ။
စံျမန္းေနဆဲပါ။

အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ စည္းးျခားခဲ႕ရေသာ သူမသို႕

Writer >>>@nyinyiwin
(Steemit) MSC-006
Writing End Time >>> 9:30 AM (21.3.2018)
Above Article is Using Google Images.

#Myanmar #Literature #Writing #Love #Life