Present of star

အပိုင္း(၁)

အခန္း(၁)
ေကာင္ေလးႏွင့္ေကာင္မေလး

မီးေရာင္စံုမ်ား၊ လူေရာင္စံုမ်ား ႏွင့္ လင္းလက္ေနေသာ ညတစ္ညတြင္ သာယာေသာ ေတးသံႏွင့္အတူ ပရိသတ္ေတြ သဲသဲလႈပ္ အားေပးေနၾကေသာ အဆိုေတာ္ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ စင္ျမင့္ေပၚသုိ႔ တက္လာခဲ့သည္။ ေကာင္ေလးစင္ျမင့္ေပၚ ေရာက္သည္ႏွင့္ ပရိသတ္၏ လက္ခုပ္သံမ်ား ဆူညံသြားသည္။ ေကာင္ေလးက ပရိသတ္ကို အျပံဳးျဖင့္ႏႈတ္ဆက္ရင္း သီခ်င္းစဆိုလိုက္သည္။ သီခ်င္း၏ျမဴးၾကြေသာ သံစဥ္ႏွင့္အတူ ပရိသတ္ေတြလည္း ျမဴးျမဴးၾကြၾကြေလး ကခုန္ေနၾကသည္။ အဆိုေတာ္ေကာင္ေလးသည္ သြက္လက္စြာလႈပ္ရွားသီဆိုၿပီး ပရိသတ္ေတြဆီသို႔ မ်က္လံုးေဝွ႔ၾကည့္လိုက္သည္။ ေကာင္ေလး၏ မ်က္ဝန္းအစံုက တစ္ေနရာတြင္ ရပ္တန္႔သြားၿပီး အံ့အားသင့္သလို ခဏမွင္သက္သြားခဲ့သည္။

Photo credit- google

ပရိသတ္မ်ားၾကားတြင္ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ သည္းထန္စြာ ငိုေၾကြးေနသည္။ လက္ကိုင္ပုဝါႏွင့္ မ်က္ရည္မ်ားကို သုတ္လိုက္၊ အဆိုေတာ္ေကာင္ေလးကို ေမာ့ၾကည့္လုိက္ျဖင့္ ေကာင္မေလး အလုပ္ရႈပ္ေနသည္။ ေကာင္မေလး၏အနီးတြင္ ရွိေနေသာလူမ်ားက ေကာင္မေလးကို အထူးအဆန္း သတၱဝါတစ္ေကာင္ကဲ့သို႔ ၾကည့္ၾကၿပီး ေကာင္ေလး၏ ဂီတသံတြင္ ျပန္လည္ စီးေမ်ာသြားၾကသည္။ ေကာင္မေလးက ရိႈက္ကာ၊ ရိႈက္ကာ ငိုေနရာမွ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ၿပိဳလဲက်ေတာ့မလို ယိုင္နဲ႔သြားသည္ ။

အခန္း ( ၂ )
ေကာင္ေလး

ကၽြန္ေတာ္ စင္ျမင့္ထက္မွာေဖ်ာ္ေျဖေနရင္း ငိုေနတဲ့ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို ျမင္လိုက္ရတဲ့အခါ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ သံစဥ္စည္းခ်က္ေတြ အနည္းငယ္ လြဲေခ်ာ္သြားေတာ့သည္။ ျမဴးၾကြတဲ့သီခ်င္းသံကို နားဆင္ရင္း အားလံုးေပ်ာ္ေနၾကတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူကဘာလို႔ ငိုေနခဲ့တာလဲ။ ဒါေပမယ့္ အႏုပညာသည္တစ္ဦးရဲ႕ ဥေပကၡာျပဳမႈမ်ိဳးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ႀကိဳးစားၿပီး မ်က္ႏွာလႊဲလိုက္တယ္…. ကၽြန္ေတာ္ ဒီထက္ ပိုႀကိဳးစားဖို႔ လိုအပ္ေနေသးတယ္ထင္ပါတယ္။ သီခ်င္းျမဴးျမဴးေလး ဆိုေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ အဆိုေတာ္ျဖစ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း ေပါ့ေပါ့ပါးပါး တက္တက္ၾကြၾကြေလး ေဖ်ာ္ေျဖေနဖို႔လိုအပ္တာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္ စည္းခ်က္နဲ႔အတူ လႈပ္ရွားရင္း သူကိုငဲ့ၾကည့္လိုက္မိျပန္သည္။ သူ ငိုေနဆဲပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ သက္ျပင္းခိုးရိႈက္ရင္း ပရိသတ္ေတြကို အလွဆံုး ျပံဳးျပလိုက္မိသည္္။ ျမန္ျမန္ အငိုတိတ္ပါေတာ့ ေကာင္မေလးရယ္…။

ကၽြန္ေတာ္ေဖ်ာ္ေျဖမႈမဆံုးေသးခင္မွာ သူထြက္သြားခဲ့သည္။ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္... သူ႔ရဲ႕ ေက်ာျပင္ကို ေငးၾကည့္ေနရင္း ရင္ထဲစို႔နစ္လို႔လာသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲက ႏွလံုးသားရဲ႕တစ္စိတ္တစ္ပိုင္္း ကၽြတ္ပါသြားသလိုပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ေလ သူထြက္သြားတာကိုလိုက္ၾကည့္ရင္း သူရဲ႕ေျခလွမ္းေတြရပ္တန္႔ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ဆီ… ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ေဖ်ာ္ေျဖမႈဆီ… ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ႏွလံုးသားဆီ…. ျပန္လွည့္လာဖို႔ ဆုေတာင္းေနမိတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူက တစ္ကယ္ပဲ ျပတ္သားလွပါသည္္။ ကၽြန္ေတာ့္ဆီကို တစ္ခ်က္ကေလးေတာင္မွ ျပန္ငဲ့မၾကည့္ခဲ့ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ပြဲစဥ္တိုင္းမွာ ပရိသတ္ေတြ တစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္သာ တိုးလာခဲ့ဖူးသည္…ေလ်ာ့သြားတယ္ဆိုတာမရွိခဲ့ဖူးဘူးေလ။ ကၽြန္ေတာ္ေလ စင္ျမင့္ေပၚမွာ ဆက္ၿပီးရပ္တည္ေနဖို႔ အားအင္ေတြကုန္ခမ္းသြားေလာက္ေအာင္ကို ျဖစ္သြားတယ္။ ဒါေပမယ့္… ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ပြဲစဥ္ ၿပီးဆံုးသြားတဲ့အထိေတာ့ အားတင္းၿပီးေဖ်ာ္ေျဖခဲ့ပါတယ္…ပရိသတ္ကေပးတဲ့…အားေတြနဲ႔ေပါ့…..။

Photo credit-google

ေဖ်ာ္ေျဖပြဲၿပီးဆံုးသြားလို႔ ပရိသတ္ေတြ၊ ပြဲစီစဥ္သူေတြျပန္သြားတဲ့အခါမွာ ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကိုလိုက္ရွာမိပါတယ္။ တစ္ေနရာရာမွာမ်ား ငိုေနမလားလို႔ေပါ့။ သူ႔ကို ရွာလို႔မေတြ႔ေတာ့ဘူး။ ညရဲ႕အေမွာင္ယံထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္မ်က္ရည္ေတြ ဝဲလာခဲ့တယ္လို႔ဆိုရင္ ဘယ္သူမွယံုမွာမဟုတ္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ ကၽြန္ေတာ္ေတာင္ အ့ံၾသခဲ့ရသည္။ ကၽြန္ေတာ္မငိုခဲ့မိပါဘူး…မ်က္ရည္ေတာ့ဝဲခဲ့ မိပါသည္။ မင္း ဘယ္သူလဲ ေကာင္မေလးရယ္ ။ ဘာျဖစ္လို႔ မင္းရဲ႕ဝမ္းနည္းမႈေတြဟာ ငါ့ကိုပါကူးစက္လာခဲ့ရတာလဲ…..။

++++

ေကာင္မေလး

ကၽြန္မ မ်က္ရည္ေတြကိုမုန္းသည္္။ ငိုေနရတာကိုလဲမႀကိဳက္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မငိုေနမိခဲ့သည္္။ ေပ်ာ္ခဲ့ရတဲ့ အခ်ိန္ေတြကို သတိရမိတုိင္း ကၽြန္မငိုမိသည္။ ေပ်ာ္ခဲ့စဥ္တုန္းကေတာ့ အတိုင္းမသိ ရင္ႏွင့္မဆံ့ေအာင္ ေပ်ာ္ခဲ့ရသည္။ ဝမ္းနည္းရတဲ့ အခါမွာလည္း ရင္ႏွင့္မဆံ့ေအာင္ ဝမ္းနည္းခဲ့ရသည္။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈႏွင့္ ထပ္တူထပ္မွ်က်ေသာ အတိုင္းအတာ ပမာဏအတိ္ုင္း ဝမ္းနည္းမႈကိုလည္း တန္ျပန္ခံစားရသည္။ ကၽြန္မေပ်ာ္ေနခဲ့တုန္းကေတာ့ တစ္ခ်ိန္မွာငိုရဖို႔အတြက္ အခုလိုေပ်ာ္ေနရတယ္ဆိုတာကို ေမ့ေလ်ာ့ေနခဲ့မိတယ္ေလ။ အရာရာေနာက္က်သြားတဲ့ အခ်ိန္ေရာက္မွ တသသနဲ႔ ႏွေျမာတမ္းတေနရလို႔ ေနာင္တလို႔ ဆိုခဲ့ၾကေလသလားေတာ့ ကၽြန္မ မသိပါ။

Photo credit-google

ကၽြန္မ အခုမ်က္ရည္ေတြက်ေနသည္။ ေနာင္တေၾကာင့္ က်တဲ့မ်က္ရည္ေတြေပါ့။ လုပ္သင့္တာကို မလုပ္မိလို႔ရတဲ့ ေနာင္တနဲ႔ မလုပ္သင့္တာကို လုပ္မိလို႔ရတဲ့ေနာင္တဆိုျပီး ေနာင္တႏွစ္မ်ိဳးရွိတယ္တဲ့။ ဘုန္းႀကီးတစ္ပါး တရားေဟာစဥ္မွာ ေျပာဖူးတာကို သတိရမိသည္။ ကၽြန္မရဲ႕မ်က္ရည္ကေရာ အဲ့ဒီေနာင္တ ႏွစ္မ်ိဳးထဲက ဘယ္တစ္မ်ိဳး ေၾကာင့္က်ရတဲ့ မ်က္ရည္ျဖစ္ေလမလဲ။ လုပ္သင့္တာကို မလုပ္ခဲ့မိလို႔ က်ရတဲ့မ်က္ရည္ေတြေပါ့။ ဟုတ္တယ္…ကၽြန္မ သူ႔ရဲ႕လက္ကို လႊတ္လိုုက္မိတယ္။ သူ႔ လက္ဖဝါးႏုႏုေလးရဲ႕ ႏူးညံ့တဲ့ အထိအေတြ႔ကို ကၽြန္မ အခုထိခံစားမိေနတုန္းပဲ။ အဲ့ဒီေန႔က ႏွစ္ေယာက္သားလက္ခ်င္းတြဲၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ခြင့္ရခဲ့တဲ့ ေနာက္ဆံုးေန႔မွန္းသာႀကိဳသိခဲ့ရရင္ ကၽြန္မေလ သူ႔လက္ကို လႊတ္လိုက္မိမွာမဟုတ္ဘူး။ တစ္ဘဝလံုးအတြက္ ၿမဲၿမဲခိုင္ေနေအာင္ ဖမ္းဆုပ္ထားလိုက္မွာ။ အဲ့ဒီေန႔က ၾကားခဲ့ရတဲ့သူ႔ရဲ႕ စကားသံေတြဟာ ေနာက္ထပ္ဘယ္ေတာ့မွ ၾကားခြင့္မရွိေတာ့ဘူးလို႔သာသိခဲ့ရင္ ကၽြန္မ အသံဖမ္းထား မိမွာ ေသခ်ာပါသည္။ အခုေတာ့ ကၽြန္မရဲ႕ ေျဖမဆည္ႏိုင္တဲ့ ေနာင္တေတြနဲ႔ ကၽြန္မ ႏွလံုးသားေတြ တဆစ္ဆစ္နာက်င္ ေနရၿပီေလ ။

ကၽြန္မ မွားခဲ့ပါတယ္ ေမာင္။ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ဆိုတဲ့စကားေလး တစ္ခြန္းေျပာဖို႔ ကၽြန္မ ဝန္ေလးေနခဲ့မိတာဟာ တစ္ဘဝလံုးအတြက္ ေနာင္တရေနေစဖို႔ လံုေလာက္တဲ့ စီရင္ခ်က္တစ္ခုျဖစ္ခဲ့တယ္။ အရင္ကေတာ့ ေမာင့္အတြက္ မိသားစုကို မစြန္႔ပစ္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ကၽြန္မ၊ ေမာင့္အတြက္ မာနဆိုတဲ့တံတိုင္းတစ္ခုကို မေက်ာ္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ဲ့ကၽြန္မဟာ….အခုေတာ့ ေမာင့္အတြက္ အရာရာကို စြန္႔လႊတ္ဖို႔ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနၿပီေလ…ဒါေပမယ့္ ေမာင္ရယ္… ေမာင္ ဘာလို႔ ကၽြန္မဆီျပန္မလာ ႏုိင္ေတာ့တဲ့လမ္းကိုမွ ေရြးခ်ယ္ခဲ့တာလဲ။

Photo credit-google

ေမာင္ေရ….. အခုေလ ေမာင့္ရဲ႕ညီေလး စင္ေပၚမွာသီခ်င္းဆိုေနတာကို ၾကည့္ေနမိတယ္။ ေမာင္ နဲ႔တူလိုက္တာမွ ခၽြတ္စြတ္ပါပဲ။ ေမာင့္ဆီမွာ အျမႊာညီအစ္ကိုရွိတယ္ဆိုတာ ဘာလို႔ ကၽြန္မကိုမေျပာျပခဲ့တာလဲ။ ေမာင့္ အေဖနဲ႔အေမ ကြဲေနတယ္ ဆိုတဲ့အေၾကာင္းကလြဲရင္ ေမာင္ ကၽြန္မကို ဘာတစ္ခုမွမေျပာျပခဲ့ဖူးေနာ္။ ကၽြန္မကပဲ မစပ္စုတတ္တဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနလို႔လား…ေမာင္ကပဲ လွ်ိဳ႕ဝွက္တတ္လြန္းတာလားဆိုတာ ကၽြန္မ မသိေတာ့ပါဘူး။ တစ္ေန႔ကမွ ေမာင့္ရဲ႕ အခ်စ္ဆံုး သူငယ္ခ်င္း ကိုေအာင္မင္းေျပာျပမွ ေမာင့္မိသားစုအေၾကာင္းျပည့္ျပည့္စံုစံု ကၽြန္မသိခဲ့ရတာပါ။ ေမာင့္ အေဖက မိန္းမရႈပ္တယ္ ဆိုတဲ့အေၾကာင္း သိခဲ့ရရင္လည္း ကၽြန္မ ေမာင့္ကို အထင္မေသးပါဘူးေမာင္။ ေမာင့္ အေဖကေတာ့ ဆံုးသြားျပီတဲ့။ ေမာင္တို႔ သားအဖႏွစ္ေယာက္ တမလြန္မွာ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ရေနပါေစလို႔ ကၽြန္မ ဆုေတာင္း ပါတယ္။ ေမာင့္အေမနဲ႔အတူ ပါသြားခဲ့တဲ့ ေမာင့္ရဲ႕ညီေလးက အခုဆိုရင္ သိပ္ကိုေအာင္ျမင္ေနတဲ့ အဆိုေတာ္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနျပီေလ။ သူစင္ျမင့္ေပၚမွာ သီခ်င္းဆို ေနတာကိုၾကည့္ျပီး ကၽြန္မငိုေနမိတယ္ေမာင္ရယ္။ သူ႔ကိုေတြ႔လိုက္တုန္းကေတာ့ ေမာင္မ်ားအသက္ျပန္ရွင္လာေလ သလားလို႔ေတာင္ ထင္လိုက္မိတယ္ ။

ကၽြန္မ ဒီရိႈးပြဲကို လာၾကည့္မိတာ မွားျပီဆိုတဲ့အေၾကာင္း ေနာက္က်မွပဲသိလိုက္ရသည္။ ကၽြန္မ ခံစားေနရတဲ့ ေဝဒနာေတြ သက္သာေစဖို႔ ဒီကိုလာၾကည့္မိေပမယ့္ အခုမွပိုျပီးႏွလံုးသားေတြ နာက်င္ကိုက္ခဲလာသည္။ သူ႔ကိုျမင္ရေတာ့မွ ေမာင္ဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္ရွင္သန္လာႏိုင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ပိုေသခ်ာသြားသည္္။ ေမာင္ ဆံုးသြားခဲ့တာ ၂ႏွစ္ ရွိသြားေပမယ့္ ကၽြန္မရင္ထဲမွာ ေမာင္နဲ႔ပတ္သတ္တဲ့ အမွတ္တရေတြ အားလံုးဟာ မေန႔တစ္ေန႔ကလိုပဲ ရွိေနတုန္းပါ။ ေမာင့္ရဲ႕အသုဘမွာ ေမာင့္ ရုပ္အေလာင္းကိုၾကည့္ၿပီး ကၽြန္မသတိလြတ္သြားခဲ့သလို ေမာင့္ညီေလး သီခ်င္းဆိုေနတာ ၾကည့္ၿပီးေတာ့လည္း ကၽြန္မ သတိလြတ္မိေတာ့မလို ျဖစ္ေနတယ္။ ငိုရလြန္းလို႔ ကၽြန္မ မ်က္လံုးေတြနီရဲေနၿပီ ၊ ကၽြန္မ ရင္ဘတ္ေတြနာက်င္လွၿပီ ၊ ကၽြန္မ အာေခါင္ေတြေျခာက္လွၿပီ….ကၽြန္မ မငိုခ်င္ေတာ့ပါဘူး ေမာင္…ဒါေပမယ့္ မ်က္ရည္ေတြက ဝဋ္ေကၽြးတစ္ခုလို သူ႔အလိုလို ေရာက္ေရာက္လာတယ္။ ကၽြန္မေလ ႏံုးေခြေနတဲ့စိတ္ကို အႏိုင္ႏိုင္တင္းျပီး ရႈိးပြဲကေနထလာမိသည္။ သီခ်င္းဆိုေနတဲ့ သူ႔ကိုေက်ာခိုင္းျပီး ထြက္လာမိသည္။ ဒီအျပဳအမူဟာ နည္းနည္းေတာ့ ရိုင္းစိုင္းရာက်ေပမယ့္…ဘယ္လိုမွရပ္တည္ႏိုင္စြမ္း မရွိေတာ့လို႔ လုပ္လိုုက္မိတာပါ။ ကၽြန္မကို ခြင့္လႊတ္ပါ အဆိုရွင္ရယ္…..။
@pearlwhite

အပိုင္း(၂) ကို မၾကာခင္ဆက္လက္တင္ပါမည္။ လိုအပ္ခ်က္မ်ားအတြက္ ေဝဖန္အႀကံျပဳေပးၾကပါဦးရွင္။ ဖတ္ရႈ႕အားေပးမႈ အတြက္ ေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္။