ပညာတန္ဖိုး

steemit မွ စာ​ေရးသူ ဆရားမ်ားႏွင္​့ညီးအကိုမ်ားအားလံုးမဂၤလာအ​ေပါင္​းနဲ႔ျပည္​့စံုၾကပါ​ေစလို႔ ဆု​ေတာင္​​ေပးလိုက္​ပါတယ္​

ပညာလိုအိုသည္​မ႐ွိဆိုသည္​့အတိုင္​းကြၽန္​​ေတာ္​တို႔လူသား အားလံုး ငယ္​ရြယ္​စဥ္္အခ်ိန္​ခါမွာပညာကို အပတ္​တကုတ္​ ႀကိဳးစား႐ွာ​ေဖြသင္​့ပါသည္။​​ေမြးဖြားလာသည္​​ေသဆံုးသည္​့ခ်ိန္​အထိက်ယ္​​ေျပာလွ​ေသာလု​ေဘာင္​​ေလာကပင္​လယ္​ႀကီးအတြင္​း
ဘယ္​အခ်ိန္​မွကမ္​းကပ္​မယ္​မသိ​ေသာက်ြန္​တာ္ တို႔လူသားမ်ားသည္​အသက္​ကယ္​​ေလွပမာျဖစ္​​ေသာ အသိပညာအတတ္​ပညာတို႔ကို နယ္​ပယ္​အသီသီးတြင္​ ဆည္​းပူး​ေလ့လာ၍ ထားသင္​့ပါသည္​။ ပညာတတ္​ထား၍ဘဝမတံုးသြားပါ ပညာမတတ္​ထားမွသာလ်င္​ဘဝတံုးႏိုင္​ပါသည္​။မိမိတြင္​႐ွိ​ေသာပစၥည္​းဥစၥာ႔ကိုရန္​သူမ်ိဳး ငါးပါးမွအခ်ိန္​မ​ေရြး​ေႏွာက္​ယုတ္​ႏိုင္​ပါသည္​။ မိမိတြင္​တတ္​ထား​ေသာပညာကို အဘယ္​သို႔​ေသာ ရန္​သူမွ မ​ေႏွာက္​ယုတ္​ႏိုင္​ပါ။​ေခတ္​​ေတြ​ေျပာင္​းလဲလာသည္​ႏွင္​့အမ်ွ ပညာ​ေရးအဆင္​့အတန္​းသည္​လည္​းျမင္​့မားလာခဲ့သည္​ကို​ေတြ႔ျမင္​ရသျဖင္​့အရမ္​းဝမ္​းသာမိပါသည္​။ပြင္​့လင္​းျမင္​သာမႈလည္​း႐ွိလာ​ေသာ​ေၾကာင္​့ယခုအခ်ိန္​တြင္​ ႏိုင္​ငံ​ေတာ္​၏​ေထာက္​​ပံ့မႈျဖင္​့​ေသာလည္​​ေကာင္​း၊မိမိကိုယ္​ပိုင္​​ေငြ​ေၾကးျဖင္​့​ေသာ္​လည္​း​ေကာင္​းႏိုင္​ငံတကာသို႔ပညာ​ေတာ္​သင္​မ်ားလည္​းသြ​ေရာက္​​ေနျၾကသည္​ကိုလည္​​ေတြ႔ျမင္​ၾကရမွာပဲျဖစ္​ပါသည္​။ယခုဆိုလ်င္​ပညာမတတ္​သူမ်ား​ေပ်ာက္​​ေရးကိုလည္​း ျျပည္​နယ္​တိုင္​း​ေဒသႀကီး အလိုက္​ ဆရာ/ဆရာမမ်ားႏွင္​့ဌာနဆိုင္​ရာမ်ားကသင္​ၾကားျပ​ေပးလ်က္​႐ွိပါသည္​။စာ​ေရးသူ႔ငယ္​စဥ္​ကပညာတတ္​သိပ္​မ​ေသးပါရပ္​ကြက္​ထဲတြင္​​ေက်ာင္​းတတ္​သူဆိုလို႔လက္​ခ်ိဳး​ေရလို႔လက္​ဆယ္​​ေခ်ာင္​းမျပည္​့ပါ။ စတိတ္​​ေက်ာင္​းသာ​ေတာင္​လက္​ဆယ္​​ေခ်ာင္​းမျပည္​့တာ တကၠသိုလ္​​ေက်ာင္​းသားဆို​ေဝလာ​ေဝး​ေပါ့ ။ပို၍ဝမ္​း​နည္​းဖို႔​ေကာင္​းသည္​က မိဘ​ေတြကတစ္​​ေန႔လုပ္​တစ္​​ေန႔စား​ေနရသည္​့ဘဝ​ေတြကမ်ား​ေတာ့ပညာ​ေရးကိုဦးစားမ​ေပးႏိုင္​​ေတာ့ပါ။ လြမ္​း​ေရးထက္​ဝမ္​း​ေရးကခက္​သလို​ေပါ့။ဒီၾကားထဲ​ေခတ္​ကမ​ေကာင္​​ေတာ့သခိုးကပူ ၊ဓားျမကဆူဆို​ေတာ့​ေနပူတုန္​း ထမင္​းတလုပ္အတြက္​႐ုန္​းကန္​​ေနရတဲ့ဘဝ​ေတြကမ်ား​ေတာ့ ပညာ​ေရးဟာအ​ေရာင္​မွိန္​သထက္​မွိန္​လာခဲ့ပါသည္​။ဝမ္​းနည္​းစရ​​ေန႔ရက္​​ေတြကို​ေရးခ်ခ်င္​​ေပ​ေရးခ်ခဲ့မိပါသည္​။ယခု႔​ေခတ္​ လိုအ​ေျခ​ေနမ်ိဳးျမင္​ကြင္​းကိုျမင္​​ေတြ႔လိုက္​ရသည္​့အတြက္​လည္​း အလြန္​ပင္​ဝမ္​းသာမပါသည္​။ ပညာနဲ႔ပတ္​သက္​လို႔ပုဂံ​ေခတ္​က ရဟန္​းႀကီးတစ္​ပါးအ​ေၾကာင္​းကိုအနည္​းငယ္​​ေျပာျပလိုပါသည္​။ပုဂံ​ေခတ္​ က်စြာမင္​းႀကီးစိုးစံစဥ္​ကာလတြင္​အသက္​​ေျခာက္​ဆယ္​အရြယ္​ရဟန္​းျႀကီးတစ္​ပါးသည္​ ဘဝမွာအမႈမဲ့အမွတ္​မဲ့​ေနလာခဲ့တဲ့အတြက္​ စာ​ေပ​ေလ့လာမႈစိုးစဥ္​မ်ွ မ႐ွိခဲ့သည္​ကိုတစ္​​ေန႔​ေတာ့အိပ္​ယာမွထၿပီးမ်က္​ႏွာသစ္​သြားတိုက္​ရင္​း​ေဘးက​ေလး​ေတာင္​မ်ွက်ယ္​​ေသာတြင္​းထဲတြင္​သြားတိုက္​ၿပီးတိုင္​းပစ္​ခ်ခဲ့​ေသာတံပြတ္​​ေတြျပည္​့​ေမာက္​​ေနသည္​​​ေတြ႔လိုက္​ရျပီး အႏွစ္​​ေျခက္​ဆယ္​လံုးလံုး​ေမ့​ေမ့​ေလ်ာ့​ေလ်ာ့​ေနလာခဲ့မိသည္​ကိုတစ္​​​ေန႔တံပြတ္​တံတစ္​​ေခ်ာင္​းခန့္​​ေလာက္​စာေပ​ေ​ေလ့လာသင္​ၾကားခဲ့လ်င္​တတ္​​ေျမာက္​လိမ္​မ​ာ ေနေလာက္​ၿပီးဟုျပန္လည္​ဆင္​ျခင္​မိခဲ့ပါသည္​။ရဟန္​းျႀကီးလည္​းအခ်ိန္​႐ွိတုန္​းႃကိဳ းစား​ေပအံုးမွဟု ဆံုးျဖတ္​ခ်က္​ခ်ကာ က်စြာမင္​းႀကီးထံ ကံကူဆံအလွဴ ခံခဲ့ပါသည္​။မင္​းႀကီးမွအ႐ွင္​ဘုရားအသက္​လည္​းႀကီးလွပါၿပီးက်ည္​​ေပြ႔တို႔သာအၫြန္​႔အတက္​ထြက္​​ေပလိမ္​့မည္​အ႐ွင္​ဘုရားကက်မ္​းဂန္​တတ္​ႏိုင္​မည္​မထင္​ဟု​ေလွွာင္​ ​ေျပာင္​ၿပီးကံကူဆံကိုလႉလိုက္ပါသည္။ရဟန္းႀကီးလည္းေန႔ညဥ္းပတ္လံုးအားထုတ္က်က္မတ္လာရာမၾကာမီွမွာပင္စာေပတတ္ေျမာက္တစ္ဖက္ကမ္းေရာက္ခဲ့ပါသည္။ထိုအခါရဟန္းႀကီ က်ည္ေပြ႕တစ္ခုတြင္အတတ္ေပါက္ေနဟန္သစ္ခတ္မ်ားပတ္ခ်ီ၍ လက္ကေျမာက္ကိုင္ကာနန္းေတာ္သို႔၀င္ခဲ့ပါသည္။မင္းႀကီးႏွင့္ဆံုေသာအခါ အသင္မင္းႀကီးငါ့ကိုက်ည္ေပြ႕အတတ္ေပါက္မွစာတတ္မယ္လို႔ဆိုခဲ့တာမွတ္မိလားဟုဆိုရာမင္းႀကီးလည္းသတိရၿပီး၀မ္းေျမာက္ၾကည္ညိဳစြာေတာင္းပန္ပါသည။္မင္ႀကီးရဲ႕ေလ်ာက္ထားခ်က္အရသင္ပုန္းႀကီးဋိကာကိုျပဳစုခဲ့ပါသည္။ မင္းႀကီးမွလည္း ရွင္ဒိသာပါေမာခဆိုတဲ့ဘြဲ႕တံဆိပ္ကပ္လႉခဲ့ပါသည္။မင္းနဲ႔တကြျပည္သူမ်ားကလည္းၾကည္ညိဳကိုယ္းကြယ္ခဲ့ၾကပါသည္။ပညာလိုအိုသည္မရိွဆိုတဲ့စကားေလးကိုသက္ေသျပသြားျခင္းျဖစ္ပါသည္။steemit မွလူငယ္ေမာင္မယ္မ်ားသည္လည္း ပညာကိုရွာေဖြရာတြင္မိုးလြန္မွထြန္ခ်သည့္အျဖစ္မ်ဳိးမျဖစ္ရေလေအာင္ ႀကိဳးစားအားထုတ္ၾကဖို႔တိုက္တြန္းလိုပါသည္။ ပညာကိုရွာေဖြရာတြင္ေၾကာင္ပုဇြန္စားႂကြတ္ႂကြတ္၀ါးကဲ့သို႔ ေၾကေၾကညက္ညက္ေလးေလးနက္နက္ေလ့လာအားထုတ္ၾကပါ။နည္းပညာေတြထြန္းကားေနေသာေခတ္တြင္အခိ်န္တိုင္းမိနစ္တိုင္း စကၠန္႔တိုင္းသည္တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ ပိုၿပီးတန္ဖိုးရိွလာေလျဖစ္ပါသည္။ တိုးတတ္လာေသာေခတ္ႀကီးတြင္အေျခေနအမ်ဳိး မ်ဳိးတြင္လည္းအသိပညာ ၊အတတ္ပညာ။မ်ားကိုဆီးပူးေလ့လာႏိုင္ေနၿပီျဖစ္ပါသည္။ပညာကိုေလ့လာရာ၌ ခေရေစ့တြင္းက် အအႏွစ္ရိွရိွိွ တန္ဖိုးသိေအာင္ေလ့လာႀကိဳးစားအားထုတ္သြားၾကပါလို႔ေျပၾကား ရင္းကြၽန္ေတာ့ရဲ႕ေဆာင္းပါးေလးကိုအဆံုသတ္​ပါရေစ။
writing by @sanaung53

credit! Google images