သတိတရား

သတိတရား....

ကြၽန္ေတာ္တို႔ေတြသည္...စီးပြားေရးလူမႈေရးပညာေရး အစ႐ွိသည္ျဖင့္ လံူးခ်ာပတ္လည္႐ိုက္ေနရသည္။ ဘာသာေရးတရားလုပ္ဖို႔ အခ်ိန္မရပါတခ်ိဴ႕က ညည္းညဴတတ္ၾကေပသည္။ ဟုတ္ေပသည္။ ကြၽနပ္တို႔သည္ေလာကီလူသားျဖစ္သၾကသျဖင့္ ဘာသာေရးကိုသိပ္အေလးေပးလုပ္ႏိုင္ၾကျခင္းမ႐ွိသည္ကမ်ားသည္။ အေပ်ာ္အပါး၊အေသာက္အစားဖက္ကိုသာ.စိတ္ပန္းေျဖသည္ဟုအေၾကာင္းျပခ်က္ျဖင့္ လိုက္စားၾကေပသည္။ တခ်ိဳ႕ကလည္း ေငြကိုသာဦးထိပ္ထားကာ ႐ွာေဖြၾကေပသည္။ ဘုရားတရားလုပ္ျခင္းက္ုိ အသက္အရြယ္ငယ္ေသးတယ္၊ အခုမွစီးပြားေရး႐ွာဖို႔လုပ္တုန္း၊အသက္ႀကီးမွလုပ္မယ္ဆိုကာ..အားေလ်ာ့တတ္ၾကေပသည္။ တခါတေလ ငယ္ရြယ္သူအခ်ိဳ႕ ဘုရားတရားလုပ္.ရဟန္းဝတ္ေနလွ်င္ ငယ္ငယ္ေလးန႔ဲနေမ်ာစရာဘဲ့အရြယ္ေကာင္းေလး႐ွိေသးတယ္.အစ႐ွိသျဖင့္ေဝဖန္တတ္သည္။အဘယ္ေၾကာင့္ဆိူေသာ္.ကိုလဲဘုရားတရားမလုပ္၊သူမ်ားကိုလည္း သူကဲ့သိုပင္ျဖစ္ေစခ်င္ေသာေၾကာင့္ပင္။ ဆိုလိုရင္းအေပါင္းအေဖာ္ ဆြယ္တာပင္။

ကြၽန္ေတာ္တို႔သည္ တရားထိုင္ျခင္း ဝိပၸါသနာ႐ွဴျခင္းတို႔အား.အသက္ႀကီးမွလုပ္ရတာ၊ အာ့အတြက္အခ်ိန္ေပးရတယ္အစ႐ွိသျဖင့္ထင္ျမင္ယူဆကာ..မလုပ္ျဖစ္ေတာ့ေပ။ ေသျခင္းတရားဟူသည္ ႀကီးသည္ငယ္သည္မေရြး အခ်ိန္မေရြးေရာက္လာတတ္သည္ကို သတိမမူၾကပါ။ ေကြးေသာလက္မဆန္႔မွီ ဆန္႔ေသာလက္မေကြးမွီကဲ့သို႔ ေနျမင္ညေပ်ာက္ ညျမင္ေန႔ေပ်ာက္.. ျဖစ္ေနၾကသည္မဟုတ္ပါသလား။ ယေန႔ေခတ္အခါတြင္ ေလာဘေဒါသေမာဟမ်ား.ပြားမ်ားလာေစသည့္ပစၥည္းအရာဝတၱဳ တို႔ျဖင့္ ျပည့္ႏွက္၍ေလေနသည္။ ထိုသို႔ေသာ ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ အဘယ္သို္႔ ျပဳလုပ္ရမည္နည္း။ သတိတရားစြဲကိုင္ကာေနတတ္ပါမွသင့္ေလ်ာ္ကာက်ေပသည္။

စားလွ်င္ စားသည္ဟုသိျခင္း၊ ကို၏စိတ္ဘာျဖစ္ေနလဲဆိုသည္ကုိသိျခင္း၊ အရာရာကိုသတိထားျခင္းျဖစ္ေနႏိုင္ပါမွ.မိမိစိတ္တြင္ ေဒါသျဖစ္ေနသလား၊ ေလာဘျဖစိေနသလား.ေတြေဝတံု႔ဆိုင္းေနသလား.အစ႐ွိသည္ကိုဆန္းစစ္ေဝဖန္ႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။ဥပမာအားျဖင့္ မေန႔က ကြၽန္ေတာ္တင္ခဲ့ေသာ ေရာက္တတ္ရာရာအေတြးမ်ားတြငိ.ကြၽန္ေတာ္သည္ သတိတရား႐ွိေနေသာေၾကာင့္သိျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုသတိတရား႐ွိေနျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာေသာေဒါသကိုလည္းထိန္းႏိုင္သည္။ မျဖစ္ေပၚေသးေသာ ေဒါသကိုလည္းဆင္ျခင္ႏိုင္ေပသည္။ အျမဲတန္းသတိ႐ွိသည္မဟုတ္မူကားဝန္ခံရေပသည္။ သတိတရား႐ွိေအာင္ အျမဲမျပတ္စိတ္ကိုၾကည့္ရသည္။ ထိုသတိတရားကို ဝိပၸသာနာလုပ္ျခင္းဟုလည္းဆိုႏိုင္ေပသည္။ ထိုသတိတရားကပ္ေနပါက.ေဒါသျဖစ္မွန္း၊ေမာဟျဖစိမွနိးေလာဘျဖစ္မွန္း ဆင္ျခင္သံူးသပ္ႏိုင္ေပမည္။ အနည္းဆံူးေတာ့ ထိန္းသိန္းႏိူင္မည္။ ထိုအခါမလိုလားအပ္ေသာ ျပသာနာမ်ားသည္လည္းေကာင္း၊ ေဒါသ၊ေလာဘ၊ေမာဟမ်ားသည္လည္းေကာင္း ျဖစ္ေပၚေနလာႏိုင္ေသာ္လည္း ဆင္ျခင္ကာထိန္းသိမ္းႏိုင္ပါလိမ့္မည္။

ကြၽန္ေတာ္တို႔သည္ သတိတရားကိုမည္က့ဲသို႔ထိန္းသိမ္းရမည္နည္း။ လြယ္ပါသည္။သိူ႔ေသာ္ခက္သည္။ လြယ္မေယာင္န႔ဲခက္ တိမ္မေယာင္န႔ဲနက္သည့္ကိစၥပင္။ ဥပမာ စားလွ်င္ တျခားစိတ္မေရာက္ဘဲ့စားျခင္းကိုသိေနရမည္။ ကို႔စိတ္ဘယ္မွာ႐ွိေနလဲဆိုတာကိုသိေနျခင္းကအဓိကပင္။ သတိျမဲရာမွတဆင့္သဘာဝတရားကိုသိလာလိမ့္မည္။ သဘာဝတရားကိုသိလာသည္ႏွင့္အမွ် ျဖစ္ျခင္းပ်က္ျခင္းသေဘာတရားကိုျမင္လာလိမ့္မည္။ ထိုအခါ ဘယ္အရာမွမတည္ျမဲပါသလားဟုဆင္ျခင္လာႏိုင္မည္။ ဥပမာအားျဖင့္ စိတ္သည္ မတည္ျမဲေသာ..သေဘာကိုဆင္ျခင္၍လာႏိုင္လိမ့္မည္။ အထူးထင္႐ွားသည္မွာက ႐ုပ္၏သေဘာတရားပင္၊ တေနရာတည္းအၾကာႀကီးထိုင္လွ်င္ ေညာင္းညာသည္၊ ေဖာက္ျပန္ေျပာင္းလြဲေၾကာင္းဆင္ျခင္ႏိုင္ေပသည္။
ထိုကဲ့သို႔႐ွဴဖန္မ်ားလာေလေလ နိဗၺာနဟူေသာ နိဗၺာန္ကိုပင္မ်က္ေမွာက္ ျပဳႏိုင္ေပလိမ့္မည္။
ယခုကြၽန္ေတာ္မွာမူ သတိတရားျမဲဖို႔အားထုတ္ေနတုန္းပင္ျဖစ္သည္။ အကယ္၍ မသိနားမလည္ မ႐ွင္းလင္း႐ွိပါက ကြၽနပ္၏ေရးသားခ်က္မျပည့္စံုတာျဖစ္ပါသည္။
ထိုနည္းကိုျမတ္စြာဘုရား႐ွင္ေဟာၾကားေတာမူခဲ့ေပသည္။(ကြကိုယ္လိုက္႐ွာၾကည့္ပါ..သေဘာေပါက္လာပါလိမ့္မယ္)

ခပ္ဆင္ဆင္တခု႐ွိတယ္။ ပညာ႐ွိတေယာက္ဆီမွာလူတေယာက္ဟာေနနည္းထိုငိနညိးလာသင္တယ္။ ပညာ႐ွိကထမင္းစားၾကတယ္၊ ေရေသာကိျပတယ္ အိပ္ျပတယ္၊ အလုပ္လုပ္ျပတယိ။ ထိုလူကနားမလည္ဘူး..အာ့နက္ပညာ႐ွိက ဟာ.ငါစားေနလွ်ငိ စားတ့ဲကိစၥမွာဘဲ့စိတိဝင္စားတယိ. ၾကက္သားစားရင္အာ့ၾကက္သားေပၚမွာ႐ွိတ့ဲအရသာကိုခံစားတယ္၊ တျခားကိုစိတိမေရာက္ဘူးလို႔ေျပာပါတယ္။
သိူ႔ေသာ္ကြၽန္ေတာ္အထက္မွာေရးတာက စားတာကိူစားမွန္းသိ ခ်ိဳခ်ဥ္ငန္စပ္ခါးရင္အရသာကိုအရသာမွနိးသိ၊တဏွာမလိုက္ေစရပါ။

@sawmyat
Msc088
Writer Saw Myat Tu
From myanmar
Photo google credit