Wars of the three world
Season (1)
အပိုင္း(၁)
တိုက္ခိုက္ခံရျခင္းသိူ႔မဟုတ္ အစ၏နိဂံူး
ကြၽန္ေတာ္တို႔ေနစၾက၀႒ာႀကီးဟာတခုထဲမဟုတ္ပါဘူး။ စၾက၀႒ာတခုမွာတကမၻာစီ႐ွိပါတယ္။ တစ္ခုန႔ဲတစ္ခု အလြန္ေ၀းကြာလြန္းတ့ဲအတြက္ တကမၻာန႔ဲတကမၻာ သမား႐ိုးက်နည္းလမ္းန႔ဲသြားဖို႔မလြယ္ကူခဲ့ပါဘူး။ အလင္းရဲ႕အလ်င္နီးနီးန႔ဲသြားရင္ေတာင္မ်ိဳးဆက္ေပါင္းမ်ားစြာေက်ာ္ျဖတ္ပီးမွ တျခားကမၻာကိုေရာက္ႏိုင္မယ္ျဖစ္တယ္။
ဒါေၾကာင့္ သိပၸံပညာကိုအစြမ္းကုန္တိုးတတ္ေအာင္လုပ္ေနၾကပါတယ္။ portal လိုမ်ိဳး ဖန္တီးႏိုင္ဖို႔ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ portalေတြလိုသံူးႏိုင္တ့ဲ ေမွာ္ေတြကေတာ့သိပၸံပညာမထြန္းကားခင္ကာလကတည္း႐ွိခဲ့တာပါ။ သူ႔အလိုလိုျဖစ္ေနတ့ဲ ေမွာ္စြမ္းအားပိုင္႐ွင္ေတြ႐ွိသလိုေလ့က်င့္ၿပီးမွရလာတ့ဲေမွာ္ပိုင္႐ွင္ေတြလည္း႐ွိပါတယ္။ သူတို႔ဟာအလြန္လွ်ိဳ႕၀ွက္တ့ဲ အဖြဲ႔အစည္းေတြျဖစ္ပါတယ္။ လူေတြၾကားထဲမွာေရာေႏွာေနထိုင္ၾကေပမယ့္ အခ်င္းခ်င္းကလြဲရင္ တျခားလူေတြမသိၾကပါဘူး။
"ဒီေန႔လည္းေနာက္က်ျပန္ပီ"ဟု ကိုေဇာ္တေယာက္ညီးတြားရင္း ကတိုက္က႐ိုက္ ေရကူးကန္ကိုသြားပါတယ္။ ကိုေဇာ္က ၁၀တန္းေျဖပီးတ့ဲေက်ာင္းသားျဖစ္ပါတယ္။ သူအိပ္ရာထေနာက္က်တာဟာ အခုမွမဟုတ္ပါဘူး..သူ၃တန္းကတည္းကပါ။ သူ႔အသက္၉ႏွစ္ကေနစၿပီး.အိပ္ရင္ႏႈိးမရတ့ဲေရာဂါတမ်ိဳးကိုခံစားခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ပိုၿပီးထူးဆန္းတာက ႏိုးလာရင္ခႏၶာကိုယ္တခုလံုး ကိုင္႐ိုက္ထားသလိုခံစားရတာပါ။ အျမဲတန္း ည၉နာရီဆိုအိပ္ေပ်ာ္ၿပီးမနက္၉နာရီဆိုႏိုးတ့ဲေရာဂါဆန္းတမ်ိဳးပါဘဲ့။
ကြ်န္ေတာ္နာမည္ရင္းကေတာ့ ေဇာ္မင္းျဖစ္ေပမယ့္ ကိုေဇာ္လို႔သာအသိမ်ားပါတယ္
ကြၽန္ေတာ့္အျဖစ္အပ်က္ဟာစိတိကူးယဥ္ဆန္လြန္းသည္။ သိပၸံပညာကိုေလ့လာလိုက္စားသူျဖစ္လင့္ကစား.ေနာင္တခ်ိန္တြင္ ေမွာ္စြမ္းအားဘက္ေရာက္မည္မထင္။ ကြၽန္ေတာ္အကြၽမ္းအက်င္ဆံူးက ေရကူးတာျဖစ္သည္။ bus ကားေပၚတြင္ ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုယ္စိတ္ကူးယဥ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။.ကြၽန္ေတာ္ထိုင္တာက ကားေခါင္းရင္းေ႐ွ႕ထိုင္ခံူမွာထိုင္ေနတာပါ။ ကြၽန္ေတာ့္ကိုတေယာက္ေယာက္ကစိုက္ၾကည့္ေနသလိုခံစားရေပမယ့္ ေနာက္လွည့္ၾကည့္ေတာ့ မေတြ႔ရေပ။ ဒါန႔ဲကြၽန္ေတာ္လည္း စိတ္မၾကည္မလင္ျဖစ္သြားတယ္။ အခုကေတာ့ကြၽန္ေတာ္ေရကူးသြားဖို႔ပါ။ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္အေၾကာင္းသိလို႔၁၀နာရီခြဲမွာ တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္းနားကလွည္းတန္းနားကေရကူးကိုခ်ိန္းခ့ဲပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က က်ိဳက္ကၠစံဘုရားနားေနတာမို႔ အနည္းဆံုးတနာရီခန္႔သြားရသည္။ ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕ထူးျခားခ်က္ကေတာ့ေရန႔ဲထိရင္အေမာပန္းေျပ.စိတ္ပင္ပန္းကိုယ္ပင္ပန္းေတြေျဖကုန္တာျဖစ္ပါတယ္။ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ေရကေဆးတမ်ိဴးဆိုလည္းမမွားပါဘူး။
ကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္စုစုေပါင္း၅ေယာက္႐ွိပါတယ္။ မနက္ပိုင္းမို႔ု လူလည္း႐ွင္းေတာ့ကြၽန္ေတာ္တို႔ခ်ည္းသာျဖစ္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္အျမင္ေတာ့ ႐ွင္လိင္ျပန္တ့ဲသူ၊ေထာင္ကထြက္တ့ဲသူန႔ဲ အိမ္ေထာင္က်တ့ဲသူအျပင္ ဆယ္တန္းေျဖပီးတ့ဲသူလည္း..ေပ်ာ္ဆံုးျဖစ္မယ္လ္ို႔ကြၽန္ေတာ္ထင္ပါတယ္။ အခုသူငယ္ခ်င္းေလးေယာက္ကိုေတာ့ ဆယ္တန္းၿပီးမွ သိတာပါ။ သူတို႔ကအရင္လာေရာၿပီးေတာ့ေပါ့။ အစကေတာ့ ဘာလားထင္ေပမယ့္ ေနာက္ေတာ့သေဘာေကာင္းမွန္းသိသြားပါတယ္။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ငါးေယာက္ ေရကူးၿပိဳင္ရင္း ၅ေယာက္မဟုတ္ဘဲ့ ၆ေယာက္ျဖစ္ေနတာကို အမွတ္မထင္ေရတြက္မိတယ္။ ထင္တာေတာ့ ေနာက္ထပ္ေရလာကူးတ့ဲသူလို႔ထင္ခဲ့တယ္။ဒါေပမယ့္......
.
.
.
Hell of worldမွာေတာ့ စစ္ပြဲေတြျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီကမၻာမွာေတာ့ လူတိုင္းဟာ စစ္ပြဲ၀င္ေနရပါတယ္။ ငရဲတံခါးမပြင့္ခင္တုန္းကေတာ့ ေအးခ်မ္းေပမယ့္ ပြင့္ပီးတ့ဲအခ်ိန္မွာေတာ့ကေျပာင္းကဆန္ျဖစ္ကုန္တာပါ။ သူတ္ို႔ကမၻာမွာေတာ့ႏိုင္ငံကတခုတည္း၊ဘာသာစကားကတမ်ိဴးတည္းပါဘဲ့။ အာ့လိုအေျခအေနကေန..ငရဲတံခါးပြင့္ၿပီး.င႐ဲကေနလြတ္လာတ့ဲသတၱ၀ါေတြ၊ငရဲထိန္းေတြန႔ဲငရဲသားငရဲသူေတြေၾကာင့္ ကမၻာတ၀က္ဟာပ်က္စီးလုနီးပါးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။.လူေတြစုၿပီးေတာ့ ေျမေအာက္စခန္းလုပ္ၿပီး စားနပ္႐ိကၡာအတြက္ စြမ္းအားျမင့္ဘီစကြတ္ေတြသာစားသံုးၾကတယ္။(ဘဂၤလီေမာင္ေတာမွာေတြ႔တ့ဲ စြမ္းအားျမင့္ဘီစကြတ္ကိုျမင္ေယာင္ၾကည့္ပါ) ။ထိုအတူ ေမွာ္ပညာေတြဟာလည္းလူတိုင္းလိုလိုမွာရ႐ွိလာေပမယ့္ ယွဥ္ႏိုင္မယ့္အေနအထားမ႐ွိဘ့ဲ ခုခံ႐ုံေလာက္သာျဖစ္ပါတယ္။ဒီအေျခအေနမ်ိဳးမွာ ကမၻာ့ဘုရင္ျဖစ္တ့ဲ ေစာျမတ္ထြန္းဟာၾကံရာမရျဖစ္ေနပါတယ္။ ဘယ္သူကငရဲတံခါးကိုဖြင့္လိုက္တာလဲ၊ ဘာရည္ရြယ္ခ်က္န႔ဲဖြင့္တာလဲ။ သူတို႔ကိုဘယ္လိုတားမလဲစဥ္းစားေနတာျဖစ္တယ္၊ ငရဲေကာင္ေတြကိုေခါင္းျဖတ္သတ္မွသာေသပါတယ္။ လက္႐ွိမွာေတာ့ ငရဲတံခါးထဲကအေကာင္ေတြထပ္မထြက္လာတာဟာ ႏွစ္ေပါင္းငါးဆယ္႐ွိပီလို႔ငရဲတံခါးနားမွာေစာင့္ၾကပ္ေနတ့ဲစစ္သည္ေတြဆီကတယ္လီပသီနည္းန႔ဲသတင္းရ႐ွိခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ငရဲတံခါးကိုဘယ္သူမွမပိတ္ႏိုင္ဘဲ့ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ တေဘာင္လိုလို ေ႐ွ႕ေျပးနမိတ္လိုလို..စကားတခုထြက္ေပၚခခဲ့ပါတယ္။ ဒါကေတာ့ "ပထမကမၻာကလူသား..စြမ္းအားျမွင့္လို႔ထား.ငရဲတံခါး.ေပၚၿပီး နစ္တရာ ၾကာတ့ဲအခါ.သြားလို႔ေခၚပါ ေပၚတယ္ပါ..ၾကားမွာအႏၲရာယ္႐ွိတာအမႈမထား..ငရဲတံခါးပိတ္လို႔သြား" ဆိုတ့ဲစကားမ်ိဳးပါ။ ဒါ့အျပင္ဘေနာက္ထပ္စကားသံုးမ်ိဳးလည္း႐ွိခဲ့ပါတယ္။ ဒုတိယကမၻာသို႔မဟုတ္.hell of worldမွာေတာ့ လူတိုင္းဟာ နစ္တေထာင္အသက္႐ွည္ၾကပါတယ္။ ဘုရင္ျဖစ္တ့ဲေစာျမတ္ထြန္းဟာ.ေပၚတယ္ဆိုတ့ဲအဓိပၸါယ္ကိုသိ႐ွိၿပီးေနာက္မွာ တေနရာန႔ဲတေနရာသြားႏိုင္တ့ဲ ေမွာ္စက္၀န္းတခုကိုတီထြင္ခ့ဲပါတယ္။ ေစာျမတ္ထြန္းက ေမွာ္တန္ခိုးအေတာ္အသင့္န႔ဲလူေလးေယာက္ကိုေစလႊတ္ခ့ဲပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ နစ္ငါးဆယ္ၾကာမွတခါ အေခၚအထုတ္လုပ္ႏိုင္တာပါ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ေမွာ္စြမ္းအားေလ်ာ့သြားၾကလို႔ုျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္နစ္ငါးဆယ္ဆိုတာကသူတို႔အတြက္သ္ိပ္မၾကာတ့ဲအခ်ိန္ဘဲ့မလား။
ကိုေဇာ္သည္..ထို၆ေယာက္ေျမာက္လူကသူ႔စီကိုတန္းတန္းမတ္မတ္လာေနသည္ကိုေတြ႔ရသည္။ ကိုေဇာ္၏သူငယ္ခ်င္းမ်ားကေတာ့ ထိုအျဖစ္အပ်က္ကိုမသိ႐ွိေပ။ ထိုလူသည္ ကိူေဇာ့္အနားသို႔ေရာက္ေသာအခါ ႐ုတ္တရက္ကိုေဇာ့္က္ိုဖမ္းခ်ဳပ္ကာ "ငါတို႔လုပ္ရပ္ကိုတားႏုိင္မယ့္လူဆိုတာမ႐ွိေစရဘူးကြ "ဟုခပ္တိုးတိုးေရရြတ္ကာ ကိုေဇာ့္ကို ေရနစ္သတ္ေလသည္။ ကို႔ေဇာ္သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ကိုလင္းထက္က ခ်က္ခ်င္းကိုေဇာ္န႔ဲထိုလူအနီးသိူ႔သြားကာ "#@#**"(ေမွာ္ဂါထာ)ရြတ္ၿပီး လက္၀ါးႏွင့္တြန္းလိုက္ေရထဲမွ ထိုလူသည္ လြင့္ထြက္သြားေလသည္။ ကိုေဇာ္ကေတာ့ ဘာမွမေတြးအားဘ့ဲ..ေရကူးကန္ေဘာင္သို႔တတ္ရန္ျပင္ေလသည္။ ကိူလင္းထက္က ေရေပၚမတ္တပ္ရပ္လိုက္ေသာအခါ ကိုေဇာ္ႏွင့္.ကိုထြန္း၊ ကိုထြဍ္ႏွင့္ ကိုထက္ျမတ္ တို႔ သံူးေယာက္စလံုး ။မ်က္စိအေၾကာင္သားေငးေနမိသည္။ ကိူလင္းထက္က "ငါမင္းတို႔က္ုိကာကြယ္မွာပါစိတ္မပူပါန႔ဲ"ဟု ေနာက္လွည့္မၾကည့္ဘဲ့လက္မႏဲ့လက္ညိဴး၀ိုင္းျပကာ ျပလိုက္ေလသည္။ ထိုလူလည္း ်ရေပၚတြင္မတ္တပ္ရပ္ကာ ၾကည့္ၿပီးေနာက္..မီးခဲေပၚတြင္မီးခိုးမ်ားဖံူးလြမ္းေနတ့ဲလူပံုစံအျဖစ္ေျပာင္းကာေပ်ာက္ကြယ္သြားေလသည္။ ကိုလင္းထက္က ကိုေဇာ္တို႔ဘက္ကုိလွည့္ၾကည့္ကာ..ကိုေဇာ္ကလြဲလို႔က်န္တ့ဲသူေတြကိုေမ့ေအာင္လုပ္ၿပီး ကိုေဇာ္ကိုၾကည့္ကာ "ငါမင္းကိုစခန္းေရာက္မွအကုန္႐ွင္းျပမယ္"
အပိုင္း(၂)...
ေစာျမတ္ထြန္တို႔ကမၻာမွာဘာေတြဆက္ျဖစ္မလဲ။
ကိူေဇာ္ကေရာ နားလည္လက္ခံမွာလား။
ေစာျမတ္ထြန္းေပးပို႔လိုက္တ့ဲသတင္းကဘာလဲ၊
ကိုလင္းထက္ကဘယ္သူလဲ။
ကိုေဇာ့္က္ုတိုက္ခိုက္ခဲ့သူကေရာ....ဘာရည္ရြယ္ခ်က္႐ွိလဲ..။
အပိုင္း(၂)မွာဖတ္႐ွဴႏိုင္ပါၿပီ။
