A person'journey who visited to Panandin Village at High School Education of northern Myanmar (part-20)

Steemit members မ်ားအားလံုးမဂၤလာပါခမ်…
ေနာင္မြန္ျမ ို့ေလးက ေျမျပန့္ျပန့္အေနအထားမွာပဲရိွပါတယ္…ျမ ို့အဝင္ သံျကိုးတံတားေလးမေရာက္ခင္ ဗီးကုပ္ေတာင္ထိပ္ေပၚကျကည့္လိုက္ရင္ ပိုျမင္သာတာေပါ့…။ျမ ို့ေလးရဲ့ အေနာက္ဖက္ေခ်ာင္းရိုးအတိုင္း စီးဆင္းသြားတဲ့ ကဆန္ေခ်ာင္းေလးကလည္း ပက္ေခြပီးစီးဆင္းေနတာေပါ့…ရပ္ကြက္ေလးေတြကလည္း သူ့အုပ္စုနွင့္သူ အကြက္က်က် ေနရာယူထားတာေလးေတြကလည္း ခ်စ္စရာ…။က်ေနာ္ဆို…ျမ ို့အဝင္ရာက္သြားတဲ့အခ်ိန္ထိကို မ်က္စိမလည္ေသးဘူး…ျမ ို့အလယ္ေခါင္လည္းေရာက္ေရာ…ဘယ္လိုလုပ္လည္မွန္းမသိလည္ပါေလေရာဗ်ာ…ေျပာျပအံုးမယ္…လမ္းေတြအရမ္းရူပ္လို့ ထင္ေနမယ္…ဘယ္ဟုတ္မလည္းေလ ျမ ို့အလယ္ေခါင္ကို စဝင္လာကတည္းက လမ္းမျကီးေပၚမွာကို မ်က္စိလည္းသြားလိုက္တာဗ်ာ…ကိုယ္ေတြကိုယ္တိုင္ကို အံ့ေရာ…။ဒါမယ့္…အဲ့ေနရာမွာ ေတာင္နဲ့ေျမာက္မွန္းသိေနေပမယ့္ …ေရာက္ေရာက္လာရင္ ဦးေနာက္ကကို အလဲြအလဲြေတြပဲ မွတ္ေပးတယ္…အမွတ္တရျဖစ္ခဲ့တဲ့အေနနဲ့ အရမ္းလည္းရယ္ရပါတယ္ေလ…။

ျမ ို့အလယ္က cdma phone tower
ခါတိုင္းလို သူတို့ဆီရဲ့ ရိုးရာထံုးစံေလးကေတာ့…ဘုရာေက်ာင္းကို အသားဆာင္လည္းျဖစ္ ေအာက္ပိုင္းက ေက်ာက္တုန္းေလးေတြနဲ့ အေျခစိုက္ေဖာင္ေဒးရွင္းေလးနဲ့ ေဆာက္ထားျကတာေပါ့…။အရမ္းလည္းခမ္းနားလွပါတယ္ေလ…အဲ့ဘုရာေက်ာင္းျကီးမွာလည္း ရဝမ္နွစ္ခ်င္း၊ကခ်င္နွစ္ခ်င္း စတဲ့ ရိုမန္ကတ္သလစ္စတဲ့ အသင္းေတာ္ေတြနဲ့ ဧဝံဂီလိ စတဲ့ အသင္းေတာ္ေတြ ဟာတနဂၤေႏြေန့ ေရာက္လာျကပီဆိုရင္ ကိုယ့္အသင္းေတာ္ သူ့အသင္းေတာ္ေတြနဲ့…ကေလးေတြစာသင္သလို… တစ္ခ်ိန္ပီးတစ္ခ်ိန္ ဘုရားေက်ာင္းတက္ျကတာေပါ့…။အဲ့ေန့ဆိုရင္…ရဝမ္မေလးေတြမ်ားဆို သူတို့ဓေလ့စရိုက္ သူတို့ျမ ို့ဆိုေတာ့ ျပင္ထားလိုက္တာမ်ား…လွခ်က္ေတာ့ လီဆူမေတြအရူံွးပဲဗ်ိဳ့…ဝတ္ထားလိုက္တာကလည္း ထဘီကဆို ေဘးပတ္လည္အနီနဲ့ေငြေရာင္၊အစိမ္းနဲ့ ေငြေရာင္အစင္းေလးေတြမ်ားဆို…ပိုးခ်ည္လည္းပါေတာ့…ေနေရာင္ကက်အလာ ကိုေတြမ်က္လံုးမွာေတာင္ သူတို့ေလးေတြရဲ့ အေရာင္မ်ားကပ္တင္ခဲ့တာလား…အလွေတြကိုစဲြလမ္းခဲ့တာလားကို မသိရေလာက္ေအာင္ ျဖစ္စရာလည္းေကာင္းတာေပါ့…အေတာ္ေလးကိုေျပာပစရာလည္းေကာင္းသလို…ေပ်ာ္စရာလည္း အရမ္းေကာင္းတယ္…။

အသားအေရကလည္းေကာင္းဆို …သူတို့လူမ်ိဳးေလးေတြကို လူဝါမ်ိဳးလို့ေခၚရမလားဘဲ…တစ္ခ်ိဳ့အေတာ္ေလးကို ေျဖာင့္ေျဖာင့္ဆင္းပီး သြယ္လ်ွတဲ့ မိန္းမလွေလးေတြဆို သူတို့မ်က္လံုးေလးေတြကမ်ား ကိုယ္ေတြကို ယပ္ေခၚေနသလို စဲြျင ို့အားကလည္းအေတာ္ေကာင္းပ့ဗ်ာ…။ေက်ာင္းစိမ္းနဲ့ဆိုလည္းတစ္မ်ိဳးျကည့္လို့ေကာင္းျပန္ေရာ…။

ဒါနဲ့…က်ေနာ္တို့ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း ဘုရားေက်ာင္းသြားတဲ့ မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္လမ္းကေန အေရွ့ဘက္စူးစူးကိုလာခဲ့ေတာ့…စာသင္ေက်ာင္းျကီးေရာက္သြားတာေပါ့…။ေက်ာင္းျကီးကိုသြားတဲ့ လမ္းမတစ္ေလ်ာက္မွာလည္း ဆိုင္ရာဆိုင္ရာအသင္းေတာ္ေတြဟာ…ဘုရာေက်ာင္းသြားပီးဝတ္ျပ ုဆုေတာင္းက်တာမ်ား…လမ္းမွာေတြ့ခဲ့ရတဲ့ ေတာသစ္ခြပန္းေလးေတြကိုျကည့္ေနရသလိုဆိုေတာ့…တစ္မ်ိဳးပီးတစ္မ်ိဳးအမ်ိဳးမ်ိဳးကိုမရိုးနိူင္ေလာက္ေအာင္ပါပဲေလ…ခဏတစ္ျဖ ုတ္ဆိုတလမ္းလံုးကပင္ပန္းမူေတြကို ယူပစ္လိုက္သလို ေမ့သြားတာေပါ့…အင္းေရးသာ ေရးေနရတယ္ အိမ္က မဒီမ်ားသိရင္ …သက္မလားမသိဘူးရယ္…ဟီး။

ေက်ာင္းအဝင္လမ္းပံုေလးေပါ့…
ဒါနဲ့က်ေနာ္တို့လည္း ေန့လည္အခ်ိန္ေကာင္းေလးမွာပဲ ေရာက္လာခဲ့တယ္…ဘာပဲေျပာေျပာကိုယ္ေတြက ေက်ာင္းဆရာဆိုေတာ့…အားမနာတမ္းတည္းခိုစရာဆိုလို့ ကိုယ့္ေက်ာင္းေတာ္ျကီးပဲရိွတာေလ…အဲ့ေျကာင့္မို့လည္းက်ေနာ္တို့လည္း ေရ ြးခ်ယ္ျဖစ္ခဲ့တာေပါ့…ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ေက်ာင္းအုပ္ျကီးကလည္း ကိုယ္ေတြလို ေအာက္ပိုင္းသား မံုရ ြာနယ္သားျဖစ္ေတာ့…အရမ္းခင္သြားတာေပါ့ …နာမည္က ဦးဆန္းဝင္း ခုေတာ့…အဲ့ဆရာျကီးလည္း မံုရ ြာဘက္ျပန္ေျပာင္းသြားပီး ပညာေရးမူးျဖစ္ေနတယ္လို့ေတာ့ အသံျကားရပါတယ္ေလ…။ဒီလိုနဲ့ဆရာျကီးက "ေအးကြာ…လာျကလာျက ငါ့နယ္သားေတြဟ…ဘယ္ကေကာင္ေတြတုန္းထင္ေနတာ…"ေျပာပီး ေျမာက္ဘက္အစြန္ဆံုးေဆာင္ျဖစ္တဲ့ အေဆာင္သစ္ေလးထဲေခၚသြားပီး"ကဲကြာ…အဆင္ေျပသလိုသာ ျကည့္ေနျကေတာ့…"ေျပာပီးလွည့္ျပန္သြားပါတယ္။က်ေနာ္တို့လည္းဆရာျကီးကို အရမ္းေက်းဇူးတင္မိတာေပါ့…။

သူငယ္ခ်င္းမ်ားအားလံုးကိုလည္း က်ေနာ့ရဲ့ ခရီးသြားအေတြ့အျကံုေလးေတြကို ေဝမ်ွခြင့္ရလို့…ေက်းဇူးပါေနာ္
အားလံုးလည္း ကိုယ္စိတ္နွလံုးအျမ ဲရ ြင္ျပ ံုးျကပါေစလို့ဆုေတာင္းေနရင္း…

#Credit-my facebook photos
@sheinthu(MSC-026)