A person 'journey who visited to Panandin Village at High School of northern Myanmar (part-11)

နတ္ေရကန္က ျပန္တက္လာေတာ့ ဇာတ္ကားမ်ားထဲကလို "လံုးဝအပစ္ကင္းစင္ပီး ရုပ္ေခ်ာ၊အုပ္စေပၚျဖစ္ရမွာ ေပါ့ေနာ"ခုေတာ့ ေရပံုးေတြထမ္းတက္လိုက္ရတဲ့အမ်ိဳး ဘယ္ေျပာေကာင္းမလည္းေနာ္ ၊မိုးရ ြာေနတာေတာင္ ေခ်ြးေတြက ရ ြဲရ ြဲစိုေနတုန္း။ ေမျမ ို့က ဓာတ္ေတာ္ခ်ိဳင့္ေရတံခြန္ ေတာင္တက္လမ္းမတ္ေစာက္တယ္ဆိုတာ ညီေလးလို့ေျပာရမယ္။ခဏျကာလာေတာ့ မိုးေတြရ ြာေနတဲ့ျကားထဲ ေတာင္တက္လာျကေတာ့ ေရကအရမ္းဆာလာတယ္။ပါလာတဲ့ေရက နတ္ေရ ေသာက္လိုက္လို့ ကုန္သြားမွျဖင့္ဒုကၡ ဆိုပီး တစ္ေယာက္ထဲဒီိေရကို နွေမ်ာေနတာက်ေနာ္ရယ္…က်ိတ္မိွတ္ပီး ျပန္လမ္းတက္လာလိုက္တာ …ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ က်ေနာ့သူငယ္ခ်င္းျဖစ္တဲ့ ေမာင္ေအာင္သူက ကိုယ္ေတြထက္ပိုဆိုးသြားတာေပါ့။ သူကနွလံုးသမားဆိုေတာ့ အေမာေဖာက္ပီဗ်ိဳ့…ကို ဆရာက ေနာက္ျပန္လွည့္ျကည့္လိုက္မွ ပက္လက္လန္ေနေတာ့တယ္။ ပါလာတဲ့သူေတြကလည္း သူ့မွာ အဲ့လိုအားနည္းခ်က္ရိွတာ ဘူမွမသိက်ဘူး ။က်ေနာ္ပဲသိတယ္။

အဲ့ဒါနဲ့ ခ်က္ခ်င္းသူ့အနားေလးေရာက္ေအာင္ ေျပးဆင္းသြားေတာလည္း ဘာမွမတက္နိူင္ဘူး ေက်ာပိုးအိပ္ထဲပါတဲ့ ေဆးေတြကလည္း အေပၚရ ြာမွာ ခ်န္ခဲ့ပီ။ဒုကၡေတာ့ကျကီးက်ယ္ေတြ့ပီေပါ့။ ျကာလာေတာ့ ကို့ေကာင္က ဖုတ္လိူက္ဖုတ္လိူက္နဲ့ အသက္ရူမဝေတာ့ဘူးလို့ပဲ ေျပာေနေတာ့တယ္။ က်ေနာ္လည္း အတက္နိူင္ဆံုး နူတ္ခမ္းခ်င္းမူတ္ရတဲ့ကိစၥဆို… ခုခ်ိန္ထိေရွာင္ ေနရင္း လူပ်ိဳျကီးျဖစ္ေနတဲ့ဘဝေလး ခုမွ ဒီေကာင္ေျကာင့္ က်ေနာ္ဘဝေလးေရတိမ္နစ္ရကိန္းဆိုက္ေနပီ …ကဲခုေတာ့…ဘယ္တက္နိူင္မလည္းဆိုပီး ဘယ္နွစ္ျကိမ္မွန္းကိုမသိတက္ဘူး ပါးစပ္ထဲ ေလမူတ္ထည့္ေပးလိုက္ရတဲ့အမ်ိဳးဗ်ာ…။သူေရာဂါက ေလျပတ္တာနဲ့ၿပိုဳင္ထဲ နွလံုးကလိုက္ပီးေဖာက္တာေနမွာ ဘယ္ေလာက္မူတ္ေပးလည္း သိပ္ပီးထူးျခားမလာေတာ့…က်ေနာ္ ေလအရမ္းကို ေျကာက္ပီးဝမ္းနည္းလာသလိုတျဖည္းျဖည္းခ်င္းခံစားလာရတယ္ ဘာမွလည္းမသိေတာ့ဘူး…။အေပၚရ ြာမွာ က်န္ခဲ့တဲ့ ေဆးအိပ္ကိုယူဖို့လည္းဆီမြန္ကေတာ့ က်ေနာ္တို့ကိုမေျပာဘဲ ဘူ့ဘာသူဘယ္အခ်ိန္ ထြက္သြားလည္း မသိလိုက္ျပန္ဘူး…။ခနေနေတာ့ ေအာင္သူ့ပါးစပ္ေလး ဟလာတာနဲ့ကိုနိူင္ကလည္း ပါလာတဲ့ နတ္ေရေလးေတြကို တိုက္ေပးထားလိုက္တယ္ ။ ပံုစံကေတာ့ ေမ်ာလုနီးပါးျဖစ္ေနတာေပါ့…။တကယ္ေတာ့ သူအေမတို့ ထပ္ခါထပ္ခါက်ေနာ့္ကို ေပးမွာထားရဲ့သားနဲ့ က်ေနာ္ေပါ့ဆခဲ့လို့ ဂရုမစိုက္ခဲ့လ္ို့ပဲ ဒီလိုျဖစ္ရတယ္ ဆိုတဲ့အေတြေတြးနဲ့ ပီး…သူမ်ားေနာက္ထပ္တစ္ခုခုျဖစ္လာခဲ့ရင္ဆိုတဲ့ အေတြးေတြက ေခါင္းထဲ တသီျကီးဝင္လာျပန္ေတာ့ က်ေနာ္ေလ…မ်က္ရည္ေတြကလည္း ဖိုးဖိုးေဖာက္ေဖာက္နဲ့…ဘယ္ကစက်လာမွန္းကိုသိေတာ့ပါဘူး။ဆီမြန္ ခမ်ွာလည္း ေဆးအိပ္ေလးကို သြားယူေနပီး ေရာက္ေတာ့မွာလို့… သူ့ရဲ့ နေဘးကေနထိုင္ပီး က်ေနာ္အားေပးစကားပဲ ေျပာေနရေတာ့တယ္ …ဒါမယ္ သူကေတာ့ မလူပ္မယွက္။သူ့ျကည့္ပီး က်ေနာ္တို့အဖဲြ့လည္း အရမ္းကို စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနရပါေတာ့တယ္ ။

ေဆးအိပ္သြားယူတဲ့သူလည္း ျမန္ျမန္ေရာက္ပါေစေတာ့ ဆိုပီးက်ေနာ့ပါစပ္က တဖြဖြ တခုခုျဖစ္သြားခဲ့ရင္ဆိုတဲ့ ေျကာက္စိတ္ကလည္း ဘုရားတရားကို သတိရေစခဲ့ေတာ့ တဖြဖြနဲ့ ရတဲ့ဟာေတြ အကုန္ ရ ြတ္ …ပီး…က်ေနာ့လ္ိုမ်ား ေတာေတြ မွားခဲ့ေနမွန္းမသိဘူးဆိုပီး အေစာင့္အေရွာက္နတ္ေတြကိုလည္း မ်က္လံုးစံုမိွတ္တိုင္တည္ပီး ခြင့္လြတ္ေပးဖို့ ေတာင္းပန္ေနလိုက္တယ္…ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို က်ေနာ္ေကာင္က" ေရေရ"လို့ တိုးတိုးေလးေျပာလိုက္တဲ့အသံ ထြက္လာတယ္ …က်ေနာ္လည္းအေပ်ာ္လြန္းပီးအမွတ္တမွဲ့ဆိုေတာ့ ဘာေပးရမွန္းမသိသလိုျဖစ္ပီးျကာသြားေတာ့…တခါလူနာက "ေရေရ ပါဆို"ပီး အသံမာမာနဲထြက္လာျပန္ေတာ့မွ က်ေနာ္လည္း နတ္ေရးေလးကိုတိုက္ေပးရင္း"ေကာင္ျကီးဘာမွ အားမငယ္နဲ့… ဘာမွမျဖစ္ဖူးသိလား… ခုဆို ငါတို့မွာ နတ္ေရစင္လည္းရိွတယ္ ဟိုမွာ မင္းေဆးလည္းဆီမြန္ယူလာေပးထားတယ္ "လို့ေျပာလိုက္ေတာ့ ေအာင္မာ သူက ၿပံ ုးစိစိနဲ့ရယ္လိုက္ေသးဗ်ာ…က်ေနာ္တို့ခမ်ာေတာ့ အမွန္ေျပာရရင္ သူမ်ားေသသြားခဲ့လို့ရင္ဆိုတဲ့အေတြးေတြ ရင္တမမနဲ့ ပူလိုက္ရတာ …ကိုယ္ေတြေတာင္နွလံုးေရာဂါ ရနိူင္ေလာက္တယ္။

ခုေတာ့ ဘာပဲေျပာေျပာ ေပ်ာ္လာရတယ္ ဒါနဲ့ …အဲ့ထက္ပို ဝမ္းသာစရာေကာင္းပီး ထူးျခားဆန္းျပားပီးေမွာ္ဝင္ေလာက္ေအာင္ေကာင္းလြန္းတဲ့ ေရကို ေျပာဖို့ က်န္ေနခဲ့တယ္။ ဟိုကေကာင္က ေသေတာ့မယ္လူမို့ အရင္ ဂရုစိုက္ေနရတာရယ္…ေျပာခ်င္တာကခုမွ …ဟုတ္တယ္ခမ် က်ေနာ္တို့လည္း အဲ့လိုျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္တုန္းကဆို လုပ္မ္လုပ္ရာေလ်ာက္ေတြးပီး သူ့ပါးစပ္ထဲ နတ္ေရစင္ေလးတိုက္ထားလိုက္တာ…တခဏျကာေတာ့ ဘယ္လိုမွေခၚလည္းျပန္မထူးနိုင္တဲ့ဟာ ၊အသက္ရွူမဝပဲေမ်ာေနတဲ့ အဲ့ဆရာသမားက တကယ္ျကီးထေကာင္းလာေတာ့ က်ေနာ္ျဖင့္ အံ့ေတြကို ျသေရာ။ခုေတာ့ က်ေနာ္တို့ခက္လာတဲ့ ထူးျခားပီးအံျသစရာေကာင္းတဲ့ဒီနတ္ေရစင္ရဲ့ အစြမ္းကေတာ့ က်ေနာ္တို့အဖဲြ့အတြက္ အစမ္းသက္ခံျဖစ္ခဲ့ရတာေပါ့။ ဒါနဲ့ က်ေနာ္တို့လည္း အဲ့ေကာင္းေလးရဲ့ေဆးကို နတ္ေရစင္ နဲ့ေသာက္ခိုင္းလိုက္ပီး ခဏေလာကေနေတာ့ ေတာင္ေပၚဆက္တက္လာခဲ့ေတာ့တယ္ ။ေနေရာင္လည္းေျဖးေျဖးခ်င္းေမွာင္လာေပ့ မယ့္ ေျဖးေျဖးပဲတက္တက္က်ပါေတာ့တယ္။ကို့ ေကာင္ေလးကိုေတာ့ လြတ္ထားလို့ ရေသးဘူး အေျခေနေစာင့္ျကည့္ပီး ေနာက္ကေန လိုက္လာခဲ့ေတာ့တယ္။

ေနာက္မိနစ္(၂၀)ေလာက္ျကာပီးမွ ဝရင္းဂါးရ ြသစ္ေလးေပၚေရာက္ခဲ့ေတာ့တယ္ ။နားလိုက္သြားလိုက္နဲ့ေပါ့…။က်ေနာ္တို့ေရာက္လာေတာ့ မိုးေတာင္ခ်ဳပ္ေနပီ ဒါမယ့္ ဆီမြန္ကပါမလာေသး…က်ေနာ္သိလိုက္ပီ ေကာင္ေလးသားေကာင္ရွာေနပီဆိုတာ။က်ေနာ္ေတာင္အတူတူခရီးသြားလာတဲ့အဖဲြ့ေလးကို ျကာလာေတာ့ အေတာ္ေလးကို တခုခုဆိုပူပင္တက္လာပီ ။အဲ့ညေတာ့ ေစ်းဆိုင္က အေဒၚျကီးတို့နဲ့ ဒီးဇီတို့ကလည္း "ခင္ရာ ေဆြမ်ိဳး မိန္ရာဟင္းကာင္း "ဆိုက်ေတာ့ သူတို့နွစ္ေယာက္ရဲ့ ေကာင္းမူေျကာင့္ အဲ့ေစ်းဆိုင္တဲေလးမွာအိပ္ဖို့အဆင္ေျပသြားခဲ့တာေပါ့။

ေနာက္မွဆက္ပါအံုးမယ္ေနာ္ ညီအကိုတို့။
အားေပးက်လို့လည္းအရမ္းေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေနာ္။
အားလံုးလည္း ကိုယ္စိတ္နွလံုးအျမ ဲရ ြင္ျပ ံုပါေစလို့ ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္ေနာ…

Crd; from my Facebook
@sheinthu