A person's journey who visited to the panandin village of northern Myanmar(part-34)

ေတာင္အထပ္ထပ္ေတြေက်ာ္ျဖတ္ပီး..ေတာင္ေပၚျမို့ေလးျဖစ္တဲ့ ပန္နန္းဒင္ကိုေရာက္ဖို့..ဘယ္ေလာက္မ်ားေနာက္ထပ္သြားရအံုးမလည္းေနာ္..ဆိုပီးက်ေနာ္တစ္ေယာက္ အေတြးဆန့္ေနတယ္ေပါ့..ခုကို က်ေနာ္တို့အဖဲြ့ေလးဟာ ေနာင္မြန္ျမို့က ထြက္လာကတည္းက တရက္နဲ့ တညရိွခဲ့ပီေလ..။ပူတာအိုကေန ေနာင္မြန္ထိေရာက္လာတာကို ၄ ရက္ ၃ ညအိပ္ေလာက္ျကာခဲ့တာဆိုေတာ့..ခရီးကအေတာ္ေလးကို ရွည္လ်ားေနခဲ့တယ္..။ ေျပာမယ္ဆိုရင္..က်ေနာ့တစ္သက္နဲ့ တစ္ခါမွဒီလို ရက္ရွည္ညအိပ္ခရီးဆို အိပ္မက္ေတာင္ မမက္ခဲ့ဖူးဘူးေပါ့..။ခုေတာ့..အတိတ္က အေျကာင္းတရားေတြေျကာင့္ ဒီေလာက္ေဝးလံေခါင္သီ ရပ္ဖ်ားေတြမွာ ဘယ္လိုအေျကာင္းတရားေတြေျကာင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့..ကေလးေတြရဲ့ပညာေရးမွာလည္း တိုးတက္ဖံြ့ျဖိုးပီး ေျမျပန္ေဒသာေတြလို လူျဖစ္လာတဲ့အခိုက္တန့္ေလး လူုအခြင့္အေရးေလးေတြ အဆံုးအရံူးမခံေစခ်င္တဲ့ စိတ္ကလည္းပါေတာ့..တစ္ခါတစ္ေလ ခရီးပမ္းလို့..ညအိပ္ရာမဝင္ခင္ဆို ဒီအေတြးေလးေတြနဲ့ စိတ္သက္သာရာျဖစ္ေစခဲ့တာေပါ့..။က်ေနာ့အထင္ေတာ့..ဆရာဆိုတဲ့စိတ္ဂုဏ္သတိေတြထဲက ပါဝင္တဲ့ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုအေနနဲ့..ထင္မိတာေပါ့ေလ..။

က်ေနာ္တို့ university တက္ေနတုန္းက စိတ္နဲ့ဆိုရင္ေတာ့..ခုခ်ိန္ထိျမစ္ျကီးနားကို ဘယ္လိုသြားရမယ္ဆိုတာ သိမွာမဟုတ္ဘူးေပါ့..။ခုလည္း..ျကည့္လိုက္ေတာ့ အေျကာင္းတစ္ခုခုေျကာင့္ရယ္ စိတ္က ေဆာင္ေနခဲ့ျခင္းရယ္က က်ေနာ္ဒီလမ္းခရီးေလးမွာ တဝက္ေလာက္ေရာက္ေနပီလို့ ေျပာရမွာေပါ့...။
ဒါနဲ့..က်ေနာ္တို့ဂတ္ထုရြာက ေစ်းဆိုင္ေလးမွာ တည္းခိုးခဲ့တုန္း ညက မိုးေတြအရမ္းျကီး သဲျကီးမဲျကီး ရြာထားခဲ့ပီနဲ့တူတယ္ မနက္ေရာက္လို့ျကည့္လိုက္ေတာ့..ဆိုင္ေရွ့ဝဲယာအျပည့္မွာ ေရေတြ..ေရေတြ ေဖြးေနလိုက္တာ..ကိုယ္ေတြအဖဲြ့ကလည္း ခရီးဒဏ္က နွိပ္စက္ထားတဲ့အရိွန္နဲ့ဆိုေတာ့..ညကမိုးရြာတာကို မသိခဲ့လိုက္ဘူးရယ္..။ရြာထိပ္က ေခ်ာင္းထဲမွာလည္း ေပါင္းစံုးစီးဆင္းလာတဲ့ ေခ်ာင္းငယ္ေလးေတြရဲ့..အသံေတြျမိုင္လြန္းလို့ေနတာေပါ့ေလ..။
အဲ့ဒါနဲ့..က်ေနာ္တို့အဖဲြ့လည္း ခရီးျပန္ထြက္ဖို့အထုပ္အပိုးေတြျပင္ေနက်တုန္း..ဆရာရင္က ဆိုင္ကယ္တစ္စီးနဲ့ အေစာျကီးဘယ္ကျပန္လာလည္းမသိဘူး..အဲ့ဒါ ဆိုင္ကယ္ေပၚကဆင္းပီး ျပံုးစိစိနဲ့က်ေနာ္တို့ဆီ လမ္းေလ်ာက္လာတယ္ ပီးေတာ့မွ..‘ဝါးတံတားေလး ေခ်ာင္းထဲပါသြားပီ..ဆရာ---'တဲ့ ..သူေျပာလိုက္ေတာ့..ကိုယ္ေတြအဖဲြ့က တစ္ေယာက္မ်က္နွာ တစ္ေယာက္ျကည့္မိလိုက္တယ္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလည္းဆိုတဲ့ပံုစံေလးေတြက မ်က္နွာမွာ အထင္းသားေပၚေနတာထက္..ဆရာရင္ကို ပိုပီးအားနာေနတဲ့ပံုစံက သိသာေနေလရဲ့..။ပီးမွ..ဆရာရင္က ' ဘာမွမပူနဲ့ေနာ္..ေတာင္က်ေခ်ာင္းေရဆိုတာ..ခဏေလးရယ္..၁ နာရီ ၂နာရီေလာက္ေနရင္ က်သြားမွာ ဟုတ္တယ္...'လို့ ေျပာေတာ့ျပန္မွ ေနသာထိုင္သာ ရိွေတာ့တာေပါ့..။

အဲ့ဒါနဲ့..က်ေနာ္နဲ့ ေဆးဆရာေလးကဆိုင္ကယ္တစ္ဆင္း ဆရာရင္ကတစ္ဆင္း ရြာအထြက္က ေခ်ာင္းကူးဝါးတံတားေလးရဲ့အေျခအေန ျပန္သြားျကည့္ျကတာေပါ့...။
အားလံုးကို..ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေနာ္ ေနာက္မွျပန္ဆက္ပါဦးမယ္ခမ်....။
အားလံုးလည္း..ကိုယ္စိတ္နွစ္လံုးအျမဲရြင္ျပံုးနိုင္က်ပါေစလို့..ဆုေတာင္းေနရင္း....။
Photo credit-facebook
@sheinthu(MSC-026)