ေမွာ္ဆန္ေသာ အပ္ခ်ဳပ္စက္ေလး (ဇာတ္သိမ္း )

မေအးလွသည္ ကိုသက္ခိုင္အိမ္ေရာက္သည္ႏွင့္ ျခံေရွ႔တြင္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က ေစာင့္ေနကာ အဘ တရားထိုင္ေနေၾကာင္း ေျပာေလသည္။ ခဏထိုင္ေစာင့္ပါရန္လည္း မွာထားေၾကာင္း ေျပာေလသည္။ မေအးလွသည္ ဧည့္ခန္းထဲရွိ ထိုင္ခံုတြင္ ေစာင့္ဆိုင္းေနျပီး ၁၅မိနစ္ခန္႔ၾကာေသာ အခါ အခန္းအတြင္းမွ ကိုသက္ခိုင္က ဝင္လာခ့ဲရန္ ေခၚေလသည္။ မေအးလွလည္း အခန္းတြင္းဝင္သြားကာ ကိုသက္ခိုင္ေရွ႕တြင္ ထိုင္လိုက္ေလသည္။ ကိုသက္ခိုင္က

'' ဧည့္သည္ေကာ ေခၚလိုက္ ေအးလွ'' မေအးလွသည္ မိမိ အပ္ခ်ဳပ္စက္ေခါင္းကို သတိရသြားျပီး ဧည့္ခန္းသို႕ ထြက္ကာ ယူေလသည္။ ထိုေနာက္ ကိုသက္ခိုင္ေရွ႕တြင္ခ်ကာ အဝတ္ကို ျဖည္လိုက္ေလသည္။ ေဆးေရာင္မ်ားကြာျပီး အေရာင္လြင့္ပ်ယ္ေနေသာ အပ္ခ်ဳပ္စက္ေလးသည္ ပကတိျငိမ္သက္စြာရွိေနေလသည္။ ကိုသက္ခိုင္သည္ အပ္ခ်ဳပ္စက္ေပၚလက္တင္ကာ မ်က္လံုးအစံုမွိတ္လ်ွက္ မႏၲန္တစ္ခုကို ရြတ္ဖတ္ေနေလသည္။ ထို႕ေနာက္ မေအးလွ နားမလည္ေသာ ဘာသာစကားျဖင့္ စကားေျပာလိုက္ မႏၲာန္ရြတ္လိုက္လုပ္ေနေလသည္။ ထိုသို႕ စကားေျပာဆိုေနရာတြင္ တခ်က္တစ္ခ်က္ ဆာဒူးရုပ္ထုဘက္သို႔လွည့္ကာ ၾကည့္တက္ေလသည္။ မေအးလွအထင္ ကိုသက္ခိုင္သည္ ဆာဒူး ရုပ္ထုႏွင့္ အပ္ခ်ဳပ္စက္မွ ဝိညဋ္တို႕ကို ဆက္သြယ္ေပးေနဟန္ ရွိေလသည္။

source
အတန္ၾကာေျပာဆိုက်ျပီးေနာက္ ကိုသက္ခိုင္သည္

'' ကဲ ေအးလွေရ...ဒီဝိညဋ္က မက်ြတ္လြတ္ႏိုင္ေသးတ့ဲအတြက္ သူ႕ ဝိညဋ္ကပ္တြယ္ရာ ဒီစက္ထဲကေန ထြက္မယ္ မထင္ဘူး ျပီးေတာ့ ဒီအေရးက ငါတို႔နဲ႕လည္း သိပ္မပတ္သက္ေလေတာ့ အထက္အဘ ဆာဒူးေတြကို အကူအညီေတာင္းျပီ ဝိညဋ္ခ်ဳပ္ခိုင္းရမွာဘဲ ဒါက ပရေလာကရဲ႕ ထူးျခားဆန္းၾကယ္မူဆိုပါေတာ့ ေအးလွေရ အ့ဲေတာ့ ေလာေလာဆယ္ သူ႕လာရာ အရပ္ကို ျပန္ပို႕တာ နင့္ အတြက္ အေကာင္းဆံုးျဖစ္လိမ့္မယ္ ေအးလွ''

မေအးလွလည္း '' ေကာင္းပါျပီ အဘ က်မ သူ႕ေနရာကို ျပန္ပို႔ေပးပါ့မယ္''

မေအးလွသည္ အပ္ခ်ဳပ္စက္ကို ဆြဲျခင္းထဲထည့္ကာ ကိုသက္ခိုင္ကို ႏႈတ္ဆက္၍ ျပန္ခ့ဲေလသည္။ ထို႔ေနာက္ အပ္ခ်ဳပ္စက္ အေဟာင္းတန္းသို႔ ထြက္လာခ့ဲေလသည္။ ဆြဲျခင္းေတာင္းကိုဆြဲလ်ွက္ မေအးလွ ဝင္လာတာျမင္သည္ႏွင့္ စက္ေရာင္းလိုက္ေသာ ကုလားေလးသည္ '' ဘာအလိုရွိသလဲ အမၾကီး''ဟု ခရီးဦးၾကိဳ ျပဳေလသည္။ မေအးလွလည္း

'' ဒီစက္ေခါင္း ျပန္ေရာင္းမလို႕''

'' ဟုတ္က့ဲ အမၾကီး ရပါတယ္ ဒါေပမ့ဲ ေစ်းကေတာ့ ဝယ္ေစ်းအတိုင္း ျပန္မရပါဘူး''

'' ေကာင္းျပီေလ ရသေလာက္ေပါ့ ဒါနဲ႕ ဒီစက္ေခါင္းက ဒီဆိုင္မွာ ဝင္လိုက္ထြက္လိုက္ဘဲလား''

'' ဒီစက္က အေကာင္းစား အဂၤလန္ မိတ္ဆိုေတာ့ လိုခ်င္သူမ်ားပါတယ္ အမၾကီး''

'' ဒီမယ္ ကုလားေလးေရ ဒီစက္ရဲ႕ ေနာက္ေၾကာင္း ရာဇဝင္ေတာ့ စက္ေရာင္းသူအေနနဲ႕ သိမွာေပါ့ ဒါေၾကာင့္ ဒီအပ္ခ်ဳပ္စက္ကို မေရာင္းသင့္ဘူး ထင္ပါတယ္ တစ္ပါးသူ ဒုကၡျဖစ္ေစပါတယ္''

ကုလားေလးသည္ မေအးလွစကားကို ျပန္လည္ တုံ႕ျပန္ျခင္းမရွိဘဲ ပိုက္ဆံမ်ားကို ေရတြက္ေနေလသည္။ ထို႕ေနာက္

'' ၁၅၀၀၀ ေပးလိုက္မယ္ အမၾကီး ေက်နပ္လား''

မေအးလွလည္း ေက်နပ္ရမည့္ အေျခအေနမို႔ ထို ပိုက္ဆံကို ယူကာ ထြက္ခ့ဲေလသည္။ စိတ္ထဲတြင္မေတာ့ ေပါ့ပါးလန္းဆန္းသြားသလို ခံစားလိုက္ရေလသည္။ ထ႔ိုေနာက္ ဘုရားသို႕ ဝင္ကာ ထို ေငြျဖင့္ပင္ ဆီမီးႏွင့္ ပန္းမ်ား ကပ္လွဴ ပူေဇာ္ျပီး က်န္ေငြကို ဘုရားထီးတင္ရန္ လွဴ ဒါန္းလိုက္ေလသည္။ အပ္ခ်ဳပ္စက္အတြင္းမွ ကုလား အဘိုးအိုကိုလည္း မိမိျပဳခ့ဲေသာ ကုသိုလ္ႏွင့္ ထပ္တူ ထပ္မ်ွ ရေစရန္ အမ်ွအတန္းေပးေဝလိုက္ေလသည္။ ထို႕ေနာက္တြင္ မေအးလွသည္ စိတ္လက္ေပါ့ပါးစြာျဖင့္ အိမ္ကို ျပန္ခ့ဲေလသည္။

source

ေနာက္ပိုင္းတြင္ မေအးလွသည္ အပ္ခ်ဳပ္စက္ အေဟာင္းမ်ားဝယ္ယူတိုင္း ထိုစက္ အေၾကာင္းကို ကုလားေလးထံတြင္ ေမးျမန္းေသာ္လည္း ထိုစက္ကေလးကို အေရာင္းအဝယ္ မျပဳေတာ့ဘဲ ပိတ္သိမ္းလိုက္ျပီ ျဖစ္ေၾကာင္းသာ သိရေလသည္။ ယေန႕အခ်ိန္အထိ ထို ေမွာ္ဆန္ေသာ အပ္ခ်ဳပ္စက္ေလး အေၾကာင္းသည္ မေအးလွစိတ္တြင္ ပေဟ႒ိတစ္ပုဒ္အျဖစ္ စြဲထင္ေနပါေတာ့သတည္း။

ျပီးပါျပီ...

@suhlaing
msc 175