နယ္မေ႐ွာင္ ကိုေအာင္ 3

မၿပီးျပတ္ေသးတဲ့ ကိုေအာင္ႀကီး ဇတ္လမ္းေလးဆက္ပါဦးမယ္။

ဒါက
ယခင္ေရးခဲ့တဲ့ကိုေအာင္ႀကီး 1 ပါ
ဒါက
ယခင္ေရးခဲ့တဲ့ကိုေအာင္ႀကီး 2 ပါ

ေကာက္႐ိုးေနေသာေနရာမွ ကိုကိုေအာင္ ႐ွိေသာ နန္းေ႐ွ႕သို႔သြားရာ ဆယ့္ငါးမိနစ္ခန္႔ေမာင္းရသည္။ လမ္းတေလ်ာက္ ၾကည့္ရင္းေမာင္းရင္း နန္းေ႐ွ႕ ေဘာလံုးကြင္းနားအေရာက္တြင္ေတြပါၿပီ ကိုကိုေအာင္။

နာမည္နဲ႔လိုက္စြာ ေနရာမေ႐ွာင္ကိုကိုေအာင္သည္ ဆိုင္ကယ္မွီကာ က်ိဳးေနေလရဲ႕။

အေတာ္ႏိူးယူေတာ့ ထေတာ့လာႏိုင္ေသးသည္။

ေကာက္႐ိုးေရ ကိုႀကီးေတာ့ ဆိုင္ကယ္ ေသာ့ဘယ္ျပဳတ္ၾကခဲ့လည္းမသိဘူးကြာ။ ေသးေပါက္ပီး ရပ္လိုက္ပီး ျပန္မႏိူးႏိုင္ေတာ့လို႔လုပ္ပါဦး။

ဆိုင္ကယ္ေသာ့သည္ ကီးသြားစိပ္ေခ်ာင္ပီး ျပဳတ္က်ခဲ့သည္ေနမည္။

ေကာက္႐ိုး ေတြးၾကည့္သည္ ထိုေနရာမွပုသိမ္ႀကီးသို႔ ဆယ့္ငါးမိနစ္ခန္႔ ေမာင္းရဦးမည္။ လူျပတ္သည္။ ဆိုင္ကယ္ကို ရေအာင္ ေသာ့ ပလပ္ေတြ႐ွာျဖဳတ္ပီး ကစ္ၾကည့္သည္။ မရ။ ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္ ေကာက္႐ိုးစမ္းၾကည့္ေသာ္လည္း ကိုကိုေအာင့္ဆိုင္ကယ္သည္ တင္းခံေနေလသည္။ ေကာက္႐ိုးေတာ္ရံုေလာက္ေတာ့ လုပ္တတ္ေသာ္လည္း ထိုဆိုင္ကယ္မွာ ဝါယာပိုင္းျဖစ္ပံုရသည္။ မီးလံုးဝကိုမထြက္ေသာ သေဘာျဖစ္ရာ အေတာ္သင့္စမ္းၾကည့္ပီး ေကာက္႐ိုးလက္ေလ်ွာ့လိုက္သည္။

ေနာက္ဆံုးေတာ့
ကိုကိုေအာင္ဆိုင္ကယ္ကို တေနရာအပ္ထား ၿပီးလူကို မိမိေက်ာဘက္တြင္ကပ္ထိုင္ေစလ်ွက္ အေႏြးထည္ခြၽတ္ကာ ကိုကိုေအာင့္ေက်ာမွ မိမိရင္ဘတ္အထိဆြဲခ်ည္ကာ အိမ္လိုက္ပို႔မည္ဟု ၾကံလိုက္ေတာ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဆိုင္ကယ္ အပ္ရန္ေနရာ႐ွာရေလပီ။ စိတ္ခ်ရေသာေနရာျဖစ္ရမည္။

ငယ္စဥ္က ေနထိုင္လာေသာ အရပ္မို႔ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို ဖုန္းဆက္ၾကည့္သည္။ မကိုင္ၾကေပ။ ဘယ္ကိုင္မည္နည္း။ ဆယ့္ႏွစ္နာရီထိုးပီ။ မိမိေတာင္ ထိုအခ်ိန္ မည္သည့္ဖုန္းမွမကိုင္ခ်င္။ အပုတ္ခ်ိန္ေရာက္ပီကိုး။

ေကာက္႐ိုးစဥ္းစားပီး ကိုကိုေအာင္ဆိုင္ကယ္ကို လူဆိုးသူခိုးတို႔ႏွင့္ အနီးဆံုးေနရာတြင္သြားထားလိုက္ေလေတာ့သည္။

ပထမ ၾကံစည္ထားသည့္အတိုင္း ကိုကိုေအာင္ကို အိမ္ေရာက္ေအာင္ပို႔ေလပီ။ ဆရာသမားသည္ကား ခလူခလူးနဲ႔ေတာင္ေနေခ်ေလပီ။

ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္းေမာင္းရင္း ကိုကိုေအာင့္အိမ္ေရာက္မွ ျပႆနာ စေလေတာ့သည္။

``ကိုေကာက္႐ိုးကိုေတာ့ အားနာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလူကိုေတာ့ လက္မခံႏိုင္ပါဘူး။ ညေနက ဖုန္းဆက္ေတာ့ သီခ်င္းသံေတြနဲ႔ ဟို -ာသည္မေတြ႐ွိတဲ့ KTV မွာ သြားကဲလာတာက်ယ္မေသခ်ာသိတယ္။ က်ယ္မရြံတယ္ ႐ွင့္သူငယ္ခ်င္း ႐ွင္ျပန္ေခၚသြားပါ မေပါင္းႏိုင္ဘူး´´

ေမာင္ေကာက္႐ိုး ``ဗုေဒၶါ ´´ တ ရေလပီ။ အေဝးမွတကူးတက လာပီး အိမ္သို႔မေရာက္ေရာက္ေအာင္ပို႔ကာမွ ကိုကိုေအာင့္မေဟသီက လက္မခံဘူးလုပ္ေနသည္။

``အယ္မရယ္ သူသြားမသြားေတာ့မသိပါဘူး။ နန္းေ႐ွ႕ အိမ္အျပန္လမ္းမွာတင္ဆိုင္ကယ္ပ်က္ေနလို႔ဖုန္းဆက္ေခၚလို႔ က်ေနာ္ လာပီး ပို႔ေပးတာပါ။ အယ္ ဒါေပမယ့္
က်ေနာ္သိသေလာက္ေတာ့ သူ အဲ့မိန္းမကိစၥ ဝါသနာပါသည္လို႔
တခါသားမွမၾကားဖူး မျမင္ဖူး မေတြ႔ဖူးပါဘူးအယ္မရယ္ ယံုပါဂ်ာ။´´
ေဘာ္ဒါအေပါင္းအသင္းအတြက္ တပါးထပ္က်ိဳးခံကာ ၿဖီးရေလေတာ့သည္။

ဆရာသမားကေတာ့ ဘာမွမသိ ခလူးခေလာေနေလပီ။ ဒါႀကီးထမ္းပီး ေကာက္႐ိုး ဘယ္ပို႔ေပးရမည္လဲ။ ဆိုင္သည္မဆိုင္သည္မသိ သံဗုေဒၶဂါထာေတြ အထပ္ထပ္ရြတ္မိေတာ့သည္။

``အို ႐ွင္လူဘက္က ဘက္လိုက္မေနပါနဲ႔။ သူ႔အေၾကာင္း က်ယ္မ အခုမွသိတာမဟုတ္ပါဘူး။ ေပါင္းလာတာ ဆယ္ႏွစ္႐ွိပီ သိပသိပ ေၾကာင္သူေတာ္ ႂကြက္သူခိုး။
ကိုေကာက္႐ိုးမို႔သာေပါ့ က်ယ္မသာဆို အဲ့လူကို အဲ့နားမွာတင္ ေဟာ့ဒလို ေဟာ့ဒီလို ဖေနာင့္နဲ႔ သံုးခ်က္ေပါက္ ေျမာင္းထဲကန္စခ်ခဲ့တယ္။ အလုပ္ကေန အိမ္တန္းျပန္လာရမွာကို ဘယ္ ေကာင္မေတြဆီသြားေနလဲ ဒါပဲ ႐ွင့္လူ႐ွင္သာျပန္ေခၚသြားေတာ့ မနက္ ကြာ႐ွင္းစာခ်ဳပ္လက္မွတ္ထိုးမယ္ေျပာလိုက္။ ´´
ဖေနာင့္ႏွင့္ ေပါက္သည့္ပံုစံကို က်က်နန လက္ေတြ႔ သ႐ုပ္ျပကာ
ေျပာေျပာဆိုဆို ဝုန္းဆိုပီး တခါးပိတ္သြားေလသည္။

ေကာက္႐ိုး ကိုကိုေအာင့္ကိုၾကည့္ပီး
``ကိုႀကီး စိတ္မပႈနဲ႔ ညီေလးေရာက္ေအာင္လာမယ္´´ လို႔ ေျပာမိေသာ မိမိပါးစပ္ကို မိမိဖာသာ စီးထားေသာဖိနပ္ခြၽတ္႐ိုက္ရမလား။

ဒါႀကီး ဘယ္နားသြားထားရမည္မသိ။ သူႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာ ပိုင္႐ွင္သည္က သူ႔ပစၥည္မဟုတ္ဟု ျငင္းေနသည္။ မိမိပစၥည္းလည္း မဟုတ္။
မိမိေတာင္အိမ္ျပန္လ်ွင္ အိမ္ေ႐ွကုတင္တြင္ အိပ္ရဖို႔ရာခိုင္ႏႈန္း မ်ားေနတာ။ ဒီလူႀကီးသာ အိမ္ေခၚသြားရမည္ဆိုလ်ွင္ နာပီ။ ၾကံရာမရ။

နတ္မင္းႀကီးေလးပါး ကယ္ေတာ္မႈပါ။ အ႐ွင္ ႐ွီဝ ကယ္ေတာ္မႈပါ။ အလႅာကယ္ေတာ္မႈပါ။ ထာဝရ ဘုရားသခင္ကယ္ေတာ္မႈပါ။ က်ေနာ္အိမ္ျပန္ခ်င္လွပီ။

ေနာက္ဆံုးၾကံရာမရသျဖင့္ ကိုကိုေအာင့္အေမ အေမသိန္းအိမ္သို႔ ေျပးေလသည္။ အေမသိန္းသည္ ငယ္ငယ္ကတည္းက အရက္ေသာက္လ်ွင္ ကိုကိုေအာင္သာမက မိမိတို႔ပါ နီးစပ္ရာ တုတ္ဆြဲပီး ေဆာ္ေလရာ ငယ္ေၾကာက္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေသာက္ထားလ်ွင္ အေမသိန္းအိမ္မသြားရဲ။
ငယ္ေၾကာက္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အခုအရြယ္ထိ သူငယ္ခ်င္းအားလံုးလည္း ေသာက္ပီဆိုတာနဲ႔အေမသိန္းအိမ္မသြားရဲၾက။ အေမသိန္းကလည္း
``နင္တို႔ အဆင္မေျပ ငါ့အိမ္လာေနၾက ငါေကြၽးထားႏိုင္တယ္။ ဒုကၡေရာက္လာတယ္ ေမသိန္းကိုေျပာ ေမသိန္းသားတို႔ေ႐ွ႕ကေန ေျဖ႐ွင္းမယ္။
ေအး နင္တို႔ေသာက္လို႔ျဖစ္လာလို႔ကေတာ့ ဘာပဲျဖစ္ခဲ့ျဖစ္ခဲ့မလာခဲ့ၾကနဲ႔ ငါကိုယ္တိုင္႐ိုက္လြတ္မွာ´´ဟုေျပာထားပီးသား။

မတတ္ႏိုင္ ေကာက္႐ိုး ပညာကုန္ထုတ္သံုးရေတာ့မည္။ ေမသိန္းအိမ္ေ႐ွ႕ေရာက္တာႏွင့္ ကိုကိုေအာင္ကိုခ် အိမ္တခါးေ႐ွ႕ လွဲထားပီး ဝင္းတံခါးကို ေက်ာက္ခဲႏွင့္ ထုေလသည္။ ခဏၾကာေသာ္ အသံတဝုန္းဝုန္းႏွင့္ဆိုေသာ္ ေမသိန္းအိမ္မီးလင္းလာသည္။ ေဘးအိမ္မ်ားမွလည္း မီးလင္းလာသည္။ ေကာက္႐ိုးလဲ မေျပာမဆိုနဲ႔ ခဲသံုးေလးလံုးေလာက္ အိမ္ေခါင္မိုးေပၚ ထုလိုက္သည္။
ေခ်ာက္ခနဲ တခါးဖြင့္သံနဲ႔အတူ
ဘယ္ေကာင္ေတြငါ့အိမ္ ခဲနဲ႔ထုတာလဲကြ ဆိုေသာ အသံသည္ တဆက္ထဲ ထြက္လာသည္။

ထိုအသံၾကားတာႏွင့္ ေကာက္႐ိုးလည္း
အသင့္ႏိႈးထားေသာ ဆိုင္ကယ္ေပၚ တတ္ပီး

#``မိုက္ရင္ထြက္ခဲ့´´ဟု

အက်ယ္ႀကီးေအာ္ကာ ေမာင္းေျပးေလေတာ့သည္။ က်ံဳးေဘးေရာက္ေသာ္ ရင္ထဲေပါ့သြားသည္။
ဟုတ္သည္႐ွိမဟုတ္သည္႐ွိ ညအခ်ိန္လူမ႐ွိေတာ့
#``လြတ္ပီ ကြၽတ္ပီကြ´´
ဆိုပီး အက်ယ္ႀကီး ေအာ္ပလိုက္သည္။

``ေငြေရာင္ႏွင္းစက္ေလးေတြျဖန္းတဲ့ပန္းလို အို႔.... အို႔.... အို.....´´
Ringtone သံျမည္လို႔ ကိုင္ၾကည့္ေတာ့ ကိုကိုေအာင္ ပါကလား။

``Hello...
ေကာက္႐ိုးေရ ညက ဘာေတြလုပ္ခဲ့မိလဲကြာ ေခါင္းေတြလည္း အ႐ိုက္ခံရေသးလားထိလိုက္တိုင္းနာေနတယ္။ သံပရာသီးေတြလိမ့္ေကြၽးထားလို႔သြားေတြလည္း က်ိမ္းေနပီ။ ဒါနဲ႔ ငါ့ဆိုင္ကယ္ေလးေကာ ဘယ္မွာထားထားလဲ။ သြားယူမလို႔။´´
ေသစမ္း ဘိုးေတာ္ အာ့ေမသိန္း လက္ခ်က္ကြဟု စိတ္ထဲမွာႀကိတ္ေျပာလိုက္သည္။

``ကိုေအာင္ေရ ေဘာလံုးကြင္းနဲ႔ ေအာင္စစ္သ
ည္လမ္းၾကားၾကားကိုသိလား။´´

`` ေအးသိတယ္ေလ။ ´´

``ဟုတ္ အဲ့နားက ကူညီပါရေစဆိုတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္တပ္ထားတဲ့ အိမ္မွာေျပာပီး သိမ္းထားတယ္။ မေန႔ညက မႈးပီး အိမ္မျပန္ႏိုင္လို႔ လာအပ္သြားတဲ့ ဆိုင္ကယ္ေလး ဆိုပီးေျပာထုတ္လိုက္။
ခင္ဗ်ားဆိုင္ကယ္ လံုျခံဳေအာင္အပ္ရတာလည္း မလြယ္ပါဘူးဗ်ာ ဆိုင္ကယ္ေလးအပ္ခ်င္တာကို ေသနတ္ႀကီးေတြနဲ႔ခ်ိန္ပီး ဟိုေမးဒီေမးနဲ႔ မနည္းေျပာလိုက္ရတယ္။ စခန္းမႈးေတာင္ ဆိုင္ကယ္ကို ဟိုစစ္ဒီစစ္နဲ႔။ ´´

``ဟ အမွတ္ 1 ရဲစခန္းထဲမွာလား။ လုပ္ခ်လိုက္ျပန္ပီေကာက္႐ိုးရယ္။ ´´

``ဟီးစိတ္ခ်ရေအာင္ပါဗ်ာ။ စခန္းထဲသြားထည့္ထားတယ္။ သြားယူလိုက္ သူတို႔ေမးရင္ ပန္းရံလုပ္တဲ့ ေကာင္ေလးလို႔ေျပာေနာ္။ က်ေနာ္ နည္းနည္း ပန္ရံလုပ္တယ္ဆိုပီး မ်က္ရည္ခ်ဴခဲ့ေသးတယ္။´´
ကိုယ္ေတြက ခင္ရင္ ဘယ္အေျခေနေန ေဆးေလးထိုးလိုက္ရမွ ေနသာထိုင္သာ႐ွိတာ။

``ေအးပါေကာက္႐ိုးရယ္။ ေမသိန္းကလည္း သူ႔အိမ္ခဲနဲ႔ထုတာ ဘယ္သူလည္း ေမးေနပါတယ္။ မႏြဲ႔စတမ္းေပါ့ကြာ။´´

MSC 005
That Ko Zaw