အၾကင္နာတစ္ခုစတင္ျခင္း

အၾကင္နာ တစ္ခု စတင္ျခင္း
ေဆာင္းရာသီရဲ႕ အၾကင္နာကင္းတဲ့ ေလစိမ္းတစ္ခ်က္ေဝ့လိုက္တိုင္း ေႂကြက်သြားတဲ့ သစ္ရြက္ေလးေတြကို ေငးရင္း
မေမ့နိုင္တဲ့အတိတ္က အေၾကာင္းအရာေတြ ေခါင္းထဲမွာ ျပန္ျမင္မိလာတယ္။

ေဆာင္း ....လို႔ေခၚတဲ့ အၾကင္နာ...တစ္ခု....ငါ့ရင္ဘတ္ထဲ တိုးဝင္လာဖို႔ဘယ္အရာမွ မတားဆီးႏိုင္ခဲ့ဘူး။
ေလတစ္ခ်က္အေဝ့မွာ သစ္ရြက္ေတြလိုဘဲ ငါ့ႏွလံုးသားဟာ ေဆာင္း ရဲ႕ ေ႐ွ႕မွာ ေႂကြက် ခဲ့ရတယ္။
အခ်ိန္က 2006 ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီ 13 ရက္ ေန႔လယ္ 12:10မိနစ္ 23 စကၠန္႔တိတိမွာ ႏွလံုးသား တျခမ္းကို စေတြ႔ခဲ့တာေပါ့။သိပ္လွတယ္ ေဆာင္းရယ္......အဲ့အခ်ိန္မွာ ေလာကႀကီးတစ္ခုလံုး ၿငိမ္သက္ေအးခ်မ္းသြားသလို ေဆာင္းရဲ႕ပံုရိပ္တစ္ခုကဘဲ စိုးမိုးထားခဲ့တယ္။ ဆံပင္႐ွည္ေလးနဲ႔ လိုက္ဖက္တဲ့ ပံုစံေလးကို ကိုယ့္ မ်က္လံုးထဲက အခုထိ မထြက္ဘူး။
သန္လ်င္ TU ရဲ႕ ကန္တင္းမွာ မင္းအေၾကာင္းကိုသူငယ္ခ်င္းေတြဆီ စံုစမ္းရင္း ကိုယ့္ရဲ႕ ဂ်ဴ နီယာ fresher မွန္း သိလိုက္ရတယ္။

ဘဝမွာပထမဆံုးျဖစ္ဖူးတဲ့ စိုးရိမ္စိတ္ေလးတစ္ခုဝင္သြားခဲ့တယ္။ငါ့လို႔ လူဆိုးစာရင္းထဲပါတဲ့ စီနီယာအစ္ကိုႀကီးတစ္ေယာက္ကို ျပန္မ်ား မခ်စ္ႏိုင္ခဲ့ဘူးဆိုရင္ ရင္ကြဲရခ်ည္ရဲ႕................
နွလံုးသားရဲ႔ အလိုဆႏၵ အတြက္ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေဆာင္း ေနထိုင္တဲ့ရပ္ကြက္ ၊ အိမ္ .....
အိုကြာ ႐ူပ္ပါတယ္.....ေဆာင္းနဲ႔ပတ္သတ္သမ်ွ အရာအားလံုး သူ႔အေၾကာင္းသိတဲ့သူေတြဆီက စံုစမ္းလာခဲ့ဖို႔ ပထမဆံုး အကူအညီ ေတာင္းခံဖူးတယ္။ျပန္ရလာတဲ့ ေဆာင္း နဲ႔ပတ္သတ္တာေတြက
နာမည္က ေဆာင္း တစ္လံုးထဲတဲ့
(ဟာာ...ငါ့ႏွလံုးသားရဲ႕ပိုင္႐ွင္ အမည္က တစ္လံုးထဲတဲ့..........)
တက္ေနတဲ့အတန္းက 1st year EP Class (A)
ေနတာက သကၤန္းကြၽန္း မွာ ဆရာအတက္သင္ရဲ႕ေ႐ွ႕လမ္း၊
တက္ေနတဲ့ က်ဴ ႐ွင္က ငါ့တို႔ဆီ လာလာေနတဲ့ ပုဇြန္ေတာင္က ေက်ာင္းသားဆီမွာ ဝိုင္းတက္ေနတာတဲ့
ထိုင္တက္တဲ့ ကန္တင္း နာမည္က infinity ၊
ဦးေႏွာက္က ေစစားရာကို မွန္သမ်ွကို မလုပ္ခဲ့တဲ့ လူတစ္ေယာက္ က ႏွလံုးသား ေစခိုင္းရာ ကို တေသြမတိမ္း လိုက္ပါစီးေမ်ာ မိလာတယ္။

ေဆာင္းရဲ႕ အေျကာင္းေတြ အေသးစိတ္ကအစ သိခ်င္လာတယ္။ဘာ ႐ုပ္႐ွင္ႀကိဳက္တက္လဲ.......ခုထိမွတ္မိေနပါေသးတယ္။ကန္တင္းမွာ သူရဲကား ျပေနေတာ့ ေန႔ခင္းပိုင္းေတာင္ ေၾကာက္ေနတဲ့ ေဆာင္းမ်က္ႏွာေလးကို ပိုၿပီး ခ်စ္လာခဲ့တယ္။ ရင္ထဲမွာ တိုးတိုးေလး ေျပာေနတဲ့ စကားကေတာ့ ကိုယ့္ကို ယံုၾကည္ၿပီး ျပန္ခ်စ္ေပးပါ ဆိုတာဘဲအႀကိမ္ႀကိမ္ ေျပာေနမိတယ္။
ေဆာင္းသူငယ္ခ်င္းေတြကို ရင္းႏွီးေအာင္လုပ္ၿပီး ေဆာင္းနဲ႔ နီးစပ္ဖို႔ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။
ပထမဆံုး ေျခလွမ္းစလွမ္းဖို႔ ေဆာင္းတက္ေနတဲ့ က်ဴ ႐ွင္ကို က်ဴ ႐ွင္မစမီ သြားဖို႔ ဆံုျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္တယ္။
အဲ့ေန႔က အမဲေပၚ အျဖဴ ပြင့္ေလးေတြပါတဲ့ ဝမ္းဆက္ေလးနဲ႔ လွခ်င္တိုင္း လွေနတဲ့ နတ္သမီးေလးကို ၾကည့္ေငးရင္ ကိုယ့္သာ နတ္သားျဖစ္ခဲ့ရင္ နတ္သက္ေႂကြ သြားေလာက္ပါျပီ ေဆာင္းရယ္။ရာဇဝင္ေတြ ထဲက အလွဘုရင္မ ေတြကို ကြန္႔ၿပီးေရးထားတယ္ဆိုၿပီး မယံုၾကည္ခဲ့တဲ့သူတစ္ေယာက္ ခုေတာ့ ေဆာင္းရဲ႕ ေျခေတာ္ရင္း မွာ ႏွလံုးသားတစ္ခု ခစားနားခိုခဲ့ရၿပီ။အခ်ိန္ေတြကလည္း ကုန္တာျမန္တယ္လို႔ ခံစားမိတယ္။ေဆာင္းနဲ႔ စကားေျပာတာမၾကာေသးဘူး ဆရာမ ကေရာက္လာေတာ့ ျပန္လာခဲ့ရတယ္။
ဒုတိယေျခလွမ္းအျဖစ္မနက္ျဖန္ပိတ္ရက္မွာ ေဆာင္းတို႔ရပ္ကြက္ထဲသြားဖို႔ ကိုစီစဥ္ထားခဲ့တယ္။သူမ်ားရပ္ကြက္ထဲဆိုေတာ့သူငယ္ခ်င္းေတြပါအေဖာ္ေခၚသြားလိုက္တယ္။အဲ့တုန္းက လူငယ္အေတြးနဲ႔ မလိုလားအပ္တဲ့ ျပသာနာေတြျဖစ္လာခဲ့ရင္လည္း ေျဖ႐ွင္းဖို႔ကို ႀကိဳတင္ အစီအစဥ္ခ်ထားခဲ့တယ္။ (အခု ေဝလသီခ်င္းေလး နားေထာင္မိတဲ့အခါ ျပံဳးမိတယ္ ,"မင္းတို႔ရပ္ကြက္ထဲ ဇိုးဘဲေတြ သိပ္မ်ားလို႔ ခါးၾကားထဲ ဓားထိုးၿပီးေတာ့ မင္းဆီ လာေတြမလို႔ အိမ္ေ႐ွ႕ထြက္ခဲ့ပါေတာ့ မင္းမ်က္ႏွာေလးကို ငါေငးဖို႔"
တကယ္ပါ အတိတ္ကအေၾကာင္းအရာေတြ ျပန္မွတ္မိေစတဲ့ သီခ်င္းေရးေကာင္းတဲ့ ဘီးက်ဲ ႀကီး)
ေဆာင္း တို႔ အိမ္ေ႐ွ႕ကိုမေယာင္မလည္ နဲ႔ ေခါက္တံုေခါက္ျပန္ေလ်ွာက္ၿပီး ၾကည့္လည္း အရိပ္အေျခေလးေတာင္မေတြ႔ေတာ့ စိတ္ထဲ စႏိုးစေနာင္ျဖစ္လာတယ္။အဲ့တာနဲ႔ အားတင္းၿပီး သူ႔တို႔အိမ္ကို တံခါးသြားေခါက္လိုက္ေတာ့ ဦးေလးႀကီးတစ္ေယာက္ထြက္လာတယ္။ေဆာင္းရဲ႕ အေဖလို႔ယူဆရတယ္ ႐ုပ္ျခင္းဆင္တယ္။ဘာကိစၥ႐ွိလို႔လဲ ေမးေတာ့ ေဆာင္းဆီက ၿပီးခဲ့တဲ့တပတ္က က်ဴ ႐ွင္ျပတ္ထားလို႔ စာအုပ္လာငွါးတာ လို႔ေျပာလိုက္ေတာ့ ေဆာင္းကိုေခၚေပးတယ္။ ေဆာင္း ထြက္လာေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာကိုျမင္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ အံ့ျသသြားတယ္..........
ဦးေလးႀကီး လွည့္ထြက္သြားေတာ့....... ဘာလာလုပ္တာလဲတဲ့....... အေဖ သိသြားရင္ ဆူလိမ့္မယ္ စာအုပ္ယူျပီး ျမန္ျမန္ျပန္ေတာ့တဲ့.......... စိုးရိမ္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာေလးကို ေတြ႔လိုက္ရတယ္။လွလိုက္တာ ေဆာင္းရယ္။ မ်က္ႏွာေလး ျမင္ရရင္ေတာင္ေက်နပ္တဲ့ သူက လက္ေဆာင္အျဖစ္ ေတြ႔ပါ ေတြ႔ရေတာ့ ေက်နပ္ပါၿပီ။ေဆာင္းေပးတဲ့ စာအုပ္ေလးကိုယူၿပီး
"အင္း ကိုယ္ျပန္ေတာ့မယ္...... ေဆာင္း ကိုေတြ႔ခ်င္လို႔ လာခဲ့တာ "ဆိုၿပီး သူမ်က္ႏွာေလးကို ေငးရင္း တိုးတိုးေလးတစ္ခု ေျပာခဲ့တယ္။
ေဆာင္း.....ခု လာမယ့္ တနၤလာေန႔က ကိုယ့္ ေမြးေန႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ နဲ႔ ေလ်ွာက္လည္မလို႔ လိုက္ခဲ့ေနာ္"
ေဆာင္း ဘက္ကေတာ့ စဥ္းစားအံုးမယ္။ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြပါရင္ေတာ့ လိုက္ခဲ့မယ္ လို႔ "ေျပာခဲ့တယ္။
ေလာကျကီး ရပ္တန္႔သြားသလို႔ ၾကည္ႏူးတယ္ဆိုတဲ့ အရာကို စၿပီး ထိေတြ႔ခံစားဖူးသြားတယ္။

ေဆာင္း သူငယ္ခ်င္းေတြ ကိုစည္းရံုးၿပီး ဖြင့္ေျပာတဲ့အခ်ိန္ ေ႐ွာင္ေပးဖို႔ကို ေပးထားခဲ့တယ္။
ဒါေပမယ့္ ေဆာင္းငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြ အသိုင္းအဝိုုင္းဘက္က စကားတစ္ခြန္းထြက္လာတာ ၾကားမိတယ္ ။ စိတ္မေကာင္းျဖစ္စရာ တစ္ခုေပါ့။တခ်ိဳ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြက သေဘာမတူဘူးတဲ့ ဆိုးတဲ့အျပင္ ကိုယ့္ စီနီယာ လည္းျဖစ္ေနလို႔ ေဆာင္းဆီ ၾကားစကားေတြ ပို႔ေဆာင္ေပးေနတယ္တဲ့.........ေျပာၾကပါေစ ကိုယ့္စီမွာ ႐ွိတဲ့ ေဆာင္းကိုခ်စ္တဲ့စိတ္ရယ္ ႐ိုးသားမူရယ္ ကို သူတို႔ မျမင္လည္း ေဆာင္း ျမင္ႏိုင္မွာပါ။
ေစာင့္ေမ်ွာ္ေနရတဲ့ေန႔ ေရာက္႐ွိလာခဲ့တယ္။ေဆာင္းသူငယ္ခ်င္းေတြလည္း အလိုက္တသိ ေ႐ွာင္ေပးခဲ့တယ္။
သစ္ပင္ႀကီးရဲ႕ေအာက္မွာ ေဆာင္းနဲ႔ ကိုယ္ ႏွစ္ေယာက္ထဲ က်န္ေတာ့တဲ့အခ်ိန္ ျငင္းသြားမလားဆိုတဲ့ စိုးထိတ္မူက ကိုယ့္ခႏၶာကို ေတာင္မခံႏိုင္ေအာင္ တုန္လႈပ္ေနခဲ့တယ္ ။ အေဝးကို ေငးၾကည့္ေနတဲ့ ေဆာင္းကိုေငးရင္း
ႏူတ္ခမ္းက မထြက္က်လာတဲ့ စကားလံုးေတြကိုအျပစ္တင္မိတယ္။
တိုးတိုးေလး ေခၚလိုက္တယ္
ေဆာင္း..............
ေခါင္းေလးေစာင္းၿပီး ငဲ့ၾကည့္လာတယ္။
ကိုယ့္ကို ယံုၾကည္ေပးပါ ေဆာင္းရယ္။
ေဆာင္း ...... ႏူတ္ခမ္းက ထြက္က်လာမဲ့ စကားေတြကို ေစာင့္ဆိုင္းရင္းနဲ႔..................... အေျဖက? ဘာဆက္ျဖစ္မလဲ စာဖတ္ေနတဲ့ ညီအစ္ကို ေတြ ေတြးၾကည့္လို႔ရေအာင္ ခ်န္ထားေပးခဲ့တယ္ေနာ္.........
Photo credited by google
@thethtooaung
MSC-157