ကြၽန္ေတာ္ထည့္ခဲ့ေသာ ဂ်င္းမ်ား ( YAU မွတ္တမ္း ) """""""""""""""""""""""""""""

အဲ့ဒီ့ေကာင္နာမည္က ေဇာ္နဲ႔စတယ္။
လူကေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ရယ္။
ေဂါက္ခ်က္က တစ္ႏွစ္ထဲေကာင္မေလးေတြထဲက ဆယ့္ငါးေယာက္ေလာက္က သူ႔ႀကိဳက္ေနတယ္ဆိုပဲ။
ႀကိဳက္လဲႀကိဳက္ခ်င္စရာငါ့႐ုပ္ကအလန္းကိုးကြဆိုတာကပါေသး။
ငါဘယ္ေလာက္ခ်မ္းသာတာကြဆိုတာကို ကြၽန္ေတာ့္အခန္းသစ္ဆံုေဆာင္ ၂၆ မွာ ၾကံဳတိုင္းႂကြားတာရယ္။
ဇာတိက ကိုယ့္ေမြးရပ္ေျမေတာင္ငူခ႐ိုင္ထဲက။
ခနခနလာႂကြား ၾကံဳတိုင္းဘဝင္ျမင့္ေနေတာ့ အျမင္ကတ္လာေရာ။

ဒင္းကလဲ အလာႀကီးရယ္....
ႀကိဳက္မယ့္ႀကိဳက္ေတာ့ တစ္နွစ္ထဲက႐ွမ္းမကိုႀကိဳက္တယ္။
ႀကိဳက္တာ႐ိုး႐ိုးမႀကိဳက္ဘူး။
႐ွမ္းမကသူ႔ကိုၾကည့္တာ မ႐ိုးဘူးဆိုတဲ့အေၾကာင္း ၊ ဖြင့္ေျပာရံုနဲ႔ရည္းစားေတြျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း တစ္ေန႔သံုးေခါက္ေလာက္အခန္းလာေျပာေနေတာ့ နဲနဲတင္းလာတယ္ဆိုပါစို႔။
အဲ့ဒါနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းႀကီးေနမ်ိဳး ( အိမ္ေျမႇာင္ )နဲ႔တို္င္ပင္ေရာ။
သူကလဲ အျမင္ကဒ္ပုဒ္မနဲ႔ ဒင္းကို သမခ်င္ေနတာဆိုေတာ့ ခ်ကြာ....တဲ့ ။

ကိုေဇာ္ ...

နန္းကို ကိုေဇာ္ခ်စ္ေနတာ နန္းသိပါတယ္။
သူခ်စ္ကိုယ္ခ်စ္ဘဝမွာ ဒီအတိုင္းႀကီးေတာ့မေနခ်င္ဘူးကိုေဇာ္ရယ္။
ဖြင့္ဟေျပာမွသိမယ့္အျဖစ္ေတြကို နန္းတို႔ေက်ာ္ျဖတ္ပါရေစ။
အခုလာမယ့္ စေနေန႔မွာ ဆံုရေအာင္။
ကိုေဇာ္လာႏိုင္မယ္ဆို ေရဆင္းဆည္မွာဆံုရေအာင္ေလ။
လာခဲ့ပါလား ကိုေဇာ္ရယ္။ေတြ႕ခ်င္လို႔ပါ။
နန္းတို႔စကားေတြေျပာမယ္...
တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ဘယ္ေလာက္ခ်စ္ေၾကာင္းၿပိဳင္ၾကမယ္ေလ...။
အဲ့ဒီ့ေန႔လာမယ္ဆို ကိုေဇာ္က ကိုေဇာ္ဝတ္ေနက် ဂ်င္းအျပာဝမ္းဆက္ေလးဝတ္လာခဲ့။
နန္းက နန္းႀကိဳက္တဲ့ အျဖဴဝမ္းဆက္ေလးဝတ္လာမယ္။
ဂ်င္းဝမ္းဆက္ကကိုေဇာ္နဲ႔အရမ္းၾကည့္ေကာင္းတာသိလား။
ေက်ာင္းပိတ္ရက္ဆိုေတာ့ဆည္ေပၚလာတဲ့လူေတြအရမ္းမ်ားမွာေလ။မွတ္မိေအာင္ဝတ္ခိုင္းတာပါ ကိုေဇာ္ရယ္။
လာမွာလားဟင္။လာမယ္ဆို ေန႔လည္ ၁၂ နာရီ လာခဲ့။
ကိုေဇာ္လာလာမလာလာ...နန္းကေတာ့ အဲ့ဒီ့ေန႔ဆည္ေပၚမွာေရာက္ေနမွာပါ။
ကိုေဇာ့္ကို အေဆာင္တံခါးပိတ္ခ်ိန္ထိနန္းေစာင့္မယ္သိလား။
ဆံုၾကရေအာင္ေနာ္...။စေနေန႔လည္ ၁၂ နာရီေနာ္။

ခ်စ္ေနမိတဲ့

နန္း
....

အတိအက်မမွတ္မိေတာ့ေပမယ့္ အဲ့ဒီ့တုန္းကေရးခဲ့ေသာစာသည္ ထိုအတိုင္းပဲ။
ကြၽန္ေတာ္ကစကားလံုးတိုင္ေပးသည္။
ေနမ်ိဳးကလက္ေရးလွသည္မို႔ သူ႔ကိုေရးခိုင္းသည္။လက္ေရးေတာ့နဲနဲဖ်က္ေရးခိုင္းရတာေပါ့။
စာေရးၿပီးေတာ့ စာအိတ္ထဲထည့္။
စာအိတ္ေပၚမွာ သေကာင့္သားနာမည္ေရး။သစ္ဆံုေဆာင္ကသူ႔အခန္းနံပါတ္ေရး။
ႏွစ္ေယာက္သား စာတိုက္သြား။
yezin to yezin မို႔ စာတိုက္စာေရးကိုမေပးရဲ။
စာတိုက္ပံုးထဲထည့္ၿပီးအျမန္ျပန္လစ္လာခဲ့သည္။
စာသြားထည့္သည့္ေန႔က ၾကာသာပေတးေန႔။

#######

စာထည့္ၿပီးေနာက္တစ္ရက္။
ေသာၾကာေန႔။
ကြၽန္ေတာ္ေရာေနမ်ိဳးပါလက္ခ်ာကေနအသဲအသန္ေျပးလာမိတယ္။
အေဆာင္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အေဆာင္မွဴးအိမ္ေ႐ွ႕ကိုေျပးသြားတယ္။
စာအိတ္ေတြမနည္း ( ေခတ္က စာေခတ္ကိုး )
အသဲအသန္႐ွာတယ္။
ဒီမွာ ေဟ်ာင့္ ဒီမွာေရာက္လာၿပီ။
ေနမ်ိဳးကျပ၍ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေနမ်ိဳးလက္ေရးနဲ႔စာအိတ္။
အိုေခၿပီ။
မွင္ေသေသနဲ႔ ေဘးနားကျဖတ္သြားတဲ့ေကာင္တစ္ေကာင္(မွတ္မွတ္ရရ ဘိုးေတာ္ႀကီးေခၚမ်ိဳးမင္းလတ္)ကို ...
ေဟ်ာင့္ ေနာက္ေဆာင္က ေဇာ္...ကို စာေရာက္ေနတယ္..ေျပာလိုက္အံုး လို႔ သတင္းပါးလိုက္ေသးတာရယ္။ဘိုးေတာ္ႀကီးကလဲ ျပဲေနေအာင္လွမ္းေအာ္တယ္။
အေဆာင္ေပၚေျပးတက္ အေပၚထပ္ဝရံတာအကြယ္ကေနေခ်ာင္းၾကည့္။
ငတိက အေျပးေလးေရာက္လာ။
စာကိုဘယ္ျပန္ညာျပန္ၾကည့္။
သူ႔ဆီတစ္ခါမွမလာဖူးေသာစာတစ္ေစာင္ေၾကာင့္ ရင္ခုန္သံေတြျမန္ေနပံု။စာအိတ္ကိုဖင္ျပန္ေခါင္းျပန္ၾကည့္ၿပီးသစ္ဆံုေနာက္အေဆာင္ထဲေျပးဝင္သြား။
အိုေက တာဝန္ေက်ၿပီ...။

ေအေဘး...ေသမယ့္သာျပင္ထား။
ေႏြေခါင္ေခါင္နဲ႔ဂ်င္းဝမ္းဆက္နဲ႔ ။

စေနေန႔။
ထံုးစံအတိုင္းဆို ေနျမင့္မွအိပ္ယာထ။
မနက္ ထမင္းထုတ္ထားတဲ့ငနာေတြဆီကေန ကပ္စား။
႐ွဳေထာင့္ဆင္း။တီးတစ္ခြက္ကိုအေႂကြးေသာက္ၿပီးေနျမင့္ေအာင္ထိုင္။ေဆးေပါ့လိပ္တစ္လိပ္နဲ႔ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေလာက္ေရးလိုက္ေသးတာ။ၿပီးမွအေဆာင္ျပန္လာ။ေန႔လည္ခင္းတစ္ေရးအိပ္။

အခုေတာ့ ဒီလိုမဟုတ္။
မနက္ ၆ နာရီေလာက္ကတည္းက ငေနမ်ိဳးကလာႏွိဳးသည္။

ပါတနာစာရင္းေပါက္ ေဇာ္လင္းဦးဆိုသည့္ငတိကတစ္ျခားအေဆာင္မွာမို႔ သစ္ဆံုအခန္း ၂၆ သည္ ကိုယ္တစ္ေယာက္ထဲ။
ဒီၾကားထဲဆရာေနမ်ိဳးေအာင္(ထိုတုန္းကအေဆာင္နည္းျပ ၊ အခုေတာ့ေဒါက္တာ ) က မင့္အခန္းကသရဲသိပ္ေျခာက္တာကြ ၊ ညသန္းေခါင္မ်ား မ်က္ႏွာက်က္ေပၚေမာ့မၾကည့္ေလနဲ႔ တြဲေလာင္းႀကီး လို႔ ကိုဝင္းျမင့္ဆိုင္မွာ ဖြဲ႔ဖြဲ႔ႏြဲ႔ႏြဲ႔ႀကီးေျပာၿပီးကတည္းက အိပ္မေပ်ာ္။

ေဟ့ေကာင္ ထဟ ထဟ လို႔လာေအာ္ေတာ့ ေယာင္ယမ္းၿပီးမ်က္ႏွာက်က္ေမာ့ၾကည့္မိေသး။
အခန္းတံခါးဖြင့္လိုက္ေတာ့ ငေနမ်ိဳးက ပုဆိုးစြန္ေတာင္ဆြဲနဲ႔ ။
လုပ္ မ်က္ႏွာသစ္ လို႔ ေျပာေတာ့ ဘာတုန္းဟအေစာႀကီးရိွေသးတယ္...ယိစ္ပဲလို႔ျပန္ကေလာ္တုတ္ေသးတာ။
သူကလဲ ကိုယ့္ကို ျငင္ျငင္သာသာပဲ မေအႏွမကိုင္တုတ္ၿပီး ေဟ်ာင့္ ဟိုေကာင္ဆည္ေပၚသြားမသြားၾကည့္ရေအာင္ဟ ဆိုမွ
ဟုတ္သားဟဆိုၿပီး ကမန္းကတန္းမ်က္ႏွာသစ္ သြားတိုက္ ဒိုင္းနင္းရြမ္းထဲ ဘလိတ္ဖတ္စားဖို႔ ဆင္းခဲ့။

ဆရာသမားကို ခံုတစ္ခံုမွာထိုင္ၿပီး မနက္စာေလြးေနတာတန္းေတြ႔တယ္။
ေသနာက ဂ်င္းဝမ္းဆက္နဲ႔။
သၾကၤန္မတိုင္ခင္ စာေမးပြဲေျဖကာနီး ဒီေလာက္ပူေနတာကို ဒင္းကဂ်င္းဝမ္းဆက္နဲ႔။
ေနမ်ိဳးကမ်က္ရိပ္ျပတယ္။
သူစားေနတဲ့စားပြဲမွာဝင္ထိုင္ၿပီး
ေဟ်ာင့္ ဒဇိုင္းကလန္းလွခ်ည္လား ငါ့ေကာင္ ဆိုေတာ့
တစ္ခ်က္ေမာ့ၾကည့္ၿပီး
ေအးကြ ေစာ္နဲ႔ခ်ိန္းထားလို႔ကြ ... တဲ့ ။
ေလေပါက္ကအျမင့္ရယ္...
ကြၽန္ေတာ္က ေနမ်ိဳးကိုမ်က္စျပန္ပစ္ျပၿပီး
မိုက္လွရီလားငါ့ေကာင္ရ ေစာ္နဲ႔ဘာနဲ႔ ႐ွမ္းမလားေဟ်ာင့္ ဆိုေတာ့
ေအးေပါ့ဟ သူက ဖြင့္ေျပာလာတာ ဟေရာင္ေရ..တဲ့။
ႏွစ္ေယာက္သား တစ္ခြိခြိရီၿပီး မနက္စာစား အေဆာင္ေပၚကခပ္သုတ္သုတ္တက္။
အေပၚထပ္အကြယ္ကေန ေခ်ာင္းၾကည့္။
သိပ္မၾကာဘူး။ထမင္းစားခန္းထဲကထြက္လာ။
စက္ဘီးလိုက္ငွါးေနပံု။

အဲ့တုန္းက ၿပိဳင္ဘီးေလးေတြယူလာတဲ့ေက်ာင္းသားႏွစ္ေယာက္ရိွတယ္။
တစ္ေယာက္ကေဆြႀကီး ( အခု မေမစုဟန္ေယာကၤ်ား )...ေနာက္တစ္ေယာက္က ျမနႏၵာမွာကြၽန္ေတာ့္ပါတနာျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဘိုးေတာ္ႀကီး ( မ်ိဳးမင္းလတ္)။
ငတိက ခဏေနေတာ့ ေနာက္ေဆာင္ကထြက္လာတယ္။ဂ်င္းဝမ္းဆက္နဲ႔။
ေခြၽးတစ္လံုးလံုးနဲ႔။
ငေဆြ႕ဆီစက္ဘီးလာငွါးလိုက္။
ေအာက္ဆင္းသြားလိုက္။ဘိုးေတာ္ႀကီးဆီသြားငွါးလိုက္။
ဘယ္ေကာင္ကမွ မငွါး။
အေဆာင္ေဘးနားေခါင္းတကုတ္ကုတ္နဲ႔။
သိပ္မၾကာလိုက္။ဒိုင္းနင္းရြမ္းထဲဝင္သြားၿပီး စက္ဘီးႀကီးတစ္စီးတြန္းခ်လာ။
ဟ ဦးၾကာစက္ဘီးႀကီး...ဟ။
တြန္းလာၿပီးအေဆာင္မွဴးအိမ္ေ႐ွ႕ရပ္။
အိမ္ထဲဝင္သြား။ဆရာ့ဆီက ေလထိုးတံႀကီးငွါး ေ႐ွ႕ဘီးေနာက္ဘီးႏွစ္ဘီးလံုးေလထိုး။
ေဟာဟဲလိုက္ေနတယ္။
ေလထိုးၿပီးေတာ့ ေယာကၤ်ားစီးဘီးႀကီိးကို တြန္းထုတ္ ၊ တက္ခြ ၊နင္းသြားပါေလေရာ....။

ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ေနမ်ိဳးတစ္ေနကုန္ေစာင့္ၾကည့္သည္။
ဘာမွမလုပ္ျဖစ္။
ေန႔လည္ႏွစ္နာရီေလာက္က်ေတာ့ ဆရာသမားစက္ဘီးႀကီးတြန္းၿပီး တက္လာတာေတြ႕လိုက္တယ္။

တကယ့္ကိုေမာႀကီးပန္းႀကီး။
ေခြၽးေတြရႊဲ...လို႔ ။
သူေနထိုင္ရာ ေနာက္အေဆာင္ထဲဝင္သြား။
ၿပီးမွ သတိရလို႔ စက္ဘီးႀကီးတြန္းၿပီး ထမင္းစားေဆာင္ထဲဝင္သြား စက္ဘီးျပန္သြားေပး။

ေနာက္ရက္ လက္ခ်ာထဲေတြ႕ေတာ့ မသိမသာေမးၾကည့္မိတယ္။

ေဟ်ာင့္ စေနေန႔က မင္းအဆင္ေျပလာတယ္မို႔လား
ေျပာျပအံုးေလကြာ ဆိုေတာ့

အေျဖေပးလိုက္တယ္ကြ ငမင္းရ ... တဲ့
ေပ်ာ္စရာႀကီး ကြာ ...တဲ့။

ေျပာခဲ့ပါပေကာ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ရယ္ပါဆိုေန။

သူ႔ကို နင္းကန္ေနာက္ေျပာင္ထားလို႔ အားနာေနတဲ့စိတ္ေလးေတာင္ေပ်ာက္သြားတယ္။

ေနမ်ိဳးကသူ႔ႂကြားလံုးကိုၾကားေတာ့ တစ္ခြန္းပဲျပန္ေျပာတယ္...

ေအေပး အားက်တယ္ကြာ .... တဲ့။

ျပန္ေတြးရင္ ကိုယ္ေမႊခဲ့တာ နည္းဘူးရယ္။
လက္လြန္သြားတာေတြလဲ အမ်ားသားလား။

အဲ့ေကာင္လဲ ဒုတိယႏွစ္ကိုလာမတက္ပဲ စုန္းစုန္းျမဳပ္သြားတာ အခုထိပဲ။
သူႀကိဳက္ခဲ့တဲ့ ႐ွမ္းမလဲ ေက်ာင္းမၿပီးသြားဘူး။
ဒုတိယႏွစ္နဲ႔ထြက္ၿပီး အခုေနျပည္ေတာ္မွာဆိုလား..။

ေအာ္ ....

ျပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့လဲ အားနာစရာ

ေအးေလ အားလဲနာမေနေတာ့ပါဘူး

ေက်ာင္းသားဘဝ လူငယ္အေတြးကိုး...

ဟုတ္ဖူးလား...

#ေငြလမင္း
မံုရြာ