အမွတ္ရစရာက်ိဳက္ထီး႐ိုးဘုရားဖူး(အပိုင္း၁)

အမွတ္ရစရာက်ိဳက္ထီး႐ိုးဘုရားဖူး(အပိုင္း၁)

Myanmar Steemit Community မွမိသားစုဝင္မ်ားအားလံုးမဂၤလာပါလို႔ႏႈတ္ခြန္းဆက္သဂါရဝျပဳအပ္ပါတယ္ခင္ဗ်ား။

က်ိဳက္ထီး႐ိုးေစတီဆိုသည္မွာျမန္မာႏိုင္ငံတြင္အထင္ကရေစတီတစ္ဆူျဖစ္သည္။ျမတ္စြာဘုရား႐ွင္၏ဆံေတာ္ကိုဌာပနာ၍သိၾကားမင္းကိုယ္တိုင္လာေရာက္ၿပီးတည္ထားေသာေစတီျဖစ္သည္ဟုမွတ္သားဖူးသည္။ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္းေရာက္ဖူးၾကလိမ့္မည္ဟုထင္ပါသည္။အကယ္၍မေရာက္ဖူးေသးလ်ွင္သြားေရာက္ဖူးေမ်ွာ္သင့္ပါသည္။

က်ိဳက္ထီး႐ုိးေစတီသည္မြန္ျပည္နယ္တြင္တည္႐ွိသည္။ကြၽန္ေတာ္တို႔လိုအညာဘက္မွဆိုလ်ွင္လြန္စြာေဝးကြာလြန္းလွသည့္အတြက္ေတာ္ရံုတန္ရံုလူမ်ားမေရာက္ဖူးၾကပါ။သြားေရာက္ဖူးေမ်ွာ္ခ်င္ေသာ္လည္းဘုရားဖူးစရိတ္ကတစ္ေၾကာင္း၊လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးကတစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္သာမန္ေတာသူ၊ေတာင္သားမ်ားမွာသြားေရာက္ခြင့္မရၾကသူသာမ်ားၾကသည္။ဓာတ္ပံုေတြ၊ဗီဒီယိုေတြထဲတြင္သာဖူးေမ်ွာ္ဖူးၾကသည္။ေရာက္ဖူးသူမ်ားကျပန္ၿပီးေျပာျပလ်ွင္ေငးေမာၿပီးစိတ္ဝင္တစားနားေထာင္ၾကရသည္။ယေန႔ေခတ္တြင္ကားလမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးမွာအတန္သင့္ေကာင္းမြန္လာၿပီျဖစ္သျဖင့္သြားေရာက္ဖူးေမ်ွာ္လိုလ်ွင္အရင္ေလာက္ေတာ့မခက္ခဲေတာ့ေပ။သို႔ေသာ္ ေတာသူ၊ေတာင္သားမ်ားမွာရံုးပိတ္ရက္မ႐ွိ။လစာေပးမည့္သူမ႐ွိ။မနက္မိုးလင္းမွမိုးခ်ဳပ္ထိအလုပ္လုပ္ၾကရေသာ္လည္းတစ္ႏွစ္ပတ္လံုးေနမွသိန္းဂဏန္းစုမိဖို႔ဆိုတာလြယ္လွသည္ေတာ့မဟုတ္ေပ။ႏွစ္ကုန္လို႔ေဘာက္ဆူးဆိုတာလည္းၾကားေတာင္မၾကားဖူး။ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ ေတာ္ရံုလူ မေရာက္ဖူးဘူးဆိုတာဆန္းလွသည္ေတာ့မဟုတ္ေပ။

ကြၽန္ေတာ္က်ိဳက္ထီး႐ိုးကို2009-2010 ေလာက္ကဘုရားဖူးေရာက္ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။မရည္ရြယ္ပဲေရာက္ျဖစ္ခဲ့သည္ဟုဆိုရပါမည္။
ထိုႏွစ္ကကြၽန္ေတာ္ရန္ကုန္ကိုေရာက္ေနခဲ့ပါသည္။ေန႔ခင္းဘက္ေလာက္တြင္ဧရာဝတီတိုင္းမွသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေရာက္လာၿပီးကိ်ဳက္ထီး႐ိုးဘုရားဖူးသြားမလို႔လိုက္မလားဆိုၿပီးလာေခၚပါသည္။သြားၾကတာေပါ့ကြာဆိုၿပီးအက်ၤီေလးႏွစ္စံုသံုးစံုေက်ာပိုးအိပ္ထဲထည့္ၿပီးတစ္ခါထဲကားႀကီးကြင္းဘက္ကိုလိုင္းကားစီးထြက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ကြၽန္ေတာ္ရယ္၊ရြာကသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရယ္၊သူရယ္စုစုေပါင္းသံုးေယာက္ေပါ့ဗ်ာ။ကားႀကီးကြင္းေရာက္ေတာ့က်ိဳက္ထီး႐ိုးထြက္မယ့္ကားေမးၿပီးလက္မွတ္ျဖတ္၊သံုးေယာက္သားလိုက္ပါလာခဲ့ၾကပါတယ္။

ညေန3နာရီေလာက္မွာကားစထြက္ခဲ့ပါတယ္။
ကားေပၚမွာသံုးေယာက္သားကြမ္းေလးဝါးလိုက္၊စကားေျပာလိုက္နဲ႔ဟန္ကိုက်လို႔။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကတစ္ခ်က္တစ္ခ်က္အိပ္ငိုက္ၿပီးလိုက္လာၾကေပမယ့္ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့မအိပ္ပါဘူး။ကိုယ္မေရာက္ဘူးတဲ့ေဒသဆိုေတာ့႐ႈခင္းေတြဘာေတြၾကည့္ရင္းလိုက္လာပါတယ္။ညေန7နာရီသာသာေလာက္မွာကင္ပြန္းစခန္းကိုေရာက္ပါတယ္။ေဆာင္းတြင္းဘက္ဆိုေတာ့ေမွာင္ေနပါၿပီ။လိုင္းကားဆရာကိုေမးၾကည့္ေတာ့သူတို႔ကားကကင္ပြန္းစခန္းမွာဂိတ္ဆံုးတဲ့။က်ိဳက္ထီး႐ိုးေတာင္ေပၚကိုတက္တဲ့သီးသန္႔လိုင္းကားေတြနဲ႔လိုက္ရမွာတဲ့ဗ်ာ။ေတာင္ေပၚကိုကိုယ္ပိုင္ကားအပါအဝင္ဘယ္ကားမွတက္ခြင့္မ႐ွိဘူးအႏၲရာယ္မ်ားတဲ့အတြက္သီးသန္႔လိုင္စင္ယူထားတဲ့ေတာင္တက္ကားေတြနဲ႔ပဲတက္ခြင့္႐ွိတယ္တဲ့။အမွန္ကေတာ့စီးပြားေရးလုပ္စားၾကဟန္တူပါတယ္။ဒါနဲ႔ကြၽန္ေတာ္တို႔လည္းေတာင္ေပၚတက္မယ့္ကားေတြဂိတ္ထိုးတဲ့ေနရာကိုေမးၿပီးသြားၾကပါတယ္။ဂိတ္မွာေမးၾကည့္ေတာ့လိုင္းကားကဒီခ်ိန္ပိတ္ၿပီ၊မ႐ွိေတာ့ဘူးတဲ့။မနက္6နာရီေလာက္မွထြက္မွာဆိုၿပီးရပ္ထားတဲ့ကားေတြကိုလက္ညိဳးထိုးျပပါတယ္။သူျပမွပဲေတာင္တက္ကားဆိုတာေတြကိုေသခ်ာၾကည့္မိတယ္။ဒိုင္နာလိုကားေတြကိုအမိုးဖြင့္ၿပီးသစ္သားခံုတန္းေတြ႐ိုက္ထားတာ။ရြာကိုဝက္လာၿပီးဖမ္းတဲ့ကားေတြမွတ္ရဲ႕ဗ်ာ။
ေနာက္ဆိုရင္ေတာ့အဲလိုကားေတြမစီးရေလာက္ေတာ့ပါဘူး။ေတာင္ေပၚထိ ေကဘယ္ကားေတြဆင္ေနတာၿပီးၿပီဆိုပဲ။
လိုင္းကားကမ႐ွိေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ဒီညကင္ပြန္းစခန္းမွာပဲအိပ္ရံုေပါ့ကြာဆိုၿပီးစားေသာက္ဆိုင္တစ္ခုထဲဝင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ညေနစာကလည္းမစားရေသးဘူးဆိုေတာ့ဆာလွၿပီေလ။ဆိုင္ထဲမွာထမင္းမွာစားခဲ့ၾကပါတယ္။ထမင္းစားၿပီးအေအးတစ္ဘူးစီမွာေသာက္ရင္းလိုင္းကားကမနက္မွ႐ွိမွာတဲ့ကြ။မနက္မွလိုင္းကားစီးရင္တည္းခိုခန္းခလည္းကုန္မယ္။ဘုရားလည္းေနာက္က်မွဖူးရမယ္။ခုထမင္းစားၿပီးတစ္ခါထဲေျခလ်င္တက္ရရင္မေကာင္းဘူးလားလို႔ ကြၽန္ေတာ္ကစကားစလိုက္ပါတယ္။ဒါနဲ႔ဟိုႏွစ္ေယာက္ကလည္းတက္မယ္ကြာ။သိပ္မေဝးေလာက္ပါဘူးဟုဆိုကာသေဘာတူေလသည္။အမွန္မွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔သံုးေရာက္လံုးတစ္ေယာက္မွမေရာက္ဖူးၾကေသးပါ။ဒါနဲ႔ ထမင္းဖိုး႐ွင္းၿပီးေတာ့ အေႏြးထည္ေတြထုပ္ၿပီးဝတ္၊ေခါင္းစြပ္ေတြစြပ္ၾကပါတယ္။ေဆာင္းတြင္းဘက္ႀကီးဆိုေတာ့အျပင္မွာေတာ္ေတာ္ေအးေနၿပီေလ။

ကြၽန္ေတာ္တို႔စထြက္ေတာ့အခ်ိန္ကည 8 နာရီခြဲေလာက္။ပတ္ဝန္းက်င္ကေမွာင္မဲေနၿပီ။
ကြၽန္ေတာ့သူငယ္ခ်င္းကလက္ႏွိပ္ဓာက္မီးေလးထုတ္ၿပီးအဲဒီအလင္းေရာင္နဲ႔တက္ခဲ့ၾကတာေပါ့။ခနေနေတာ့လမ္းေဘးမွာေတာင္ေဝွးေရာင္းတဲ့ေစ်းသည္ေတြ႔တဲ့အခါ တစ္ေယာက္တစ္ေခ်ာင္းစီဝယ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ေတာင္ေဝွးနဲ႔ဆိုေတာ့ေတာင္တက္တဲ့အခါသိပ္ၿပီးေတာ့အားမစိုက္ရတဲ့အတြက္လူသက္သာတာေပါ့ဗ်ာ။ၿပီးေတာ့မီးတုတ္ေရာင္းတဲ့အသည္ေတြ႔ျပန္တယ္။မီးတုတ္ဆိုတာဝါးလံုးေသးေသးေလးထဲကိုခ်ည္မ်ွင္နဲ႔ဒီဇယ္ေရာထည့္ၿပီးလုပ္ထားတာပါ။မီးတုတ္ေရာင္းတဲ့ေစ်းသည္ႀကီးကိုဘယ္ေလာက္လည္းလို႔ေမးေတာ့သံုးထုတ္ကိုငါးရာတဲ့။
မီးတုတ္ဘယ္ႏွထုတ္ေလာက္ကုန္ရင္ဘုရားကိုေရာက္လည္းလို႔ေမးေတာ့ သံုးထုတ္ဆိုေရာက္တယ္တဲ့။အဲဒါနဲ႔ ငါးရာဖိုးသံုးထုတ္ဝယ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ညဘက္ႀကီးတက္ရတာဆိုေတာ့မဝယ္လို႔ကမျဖစ္။လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီးကလည္းတစ္လက္ထဲပါလာတာဆိုေတာ့စိတ္မခ်ရဘူးေလ။

လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီးကိုအိတ္ထဲျပန္သိမ္းၿပီးဝယ္လာတဲ့မီးတုတ္သံုးထုတ္ထဲကတစ္ထုတ္ကိုမီးျခစ္နဲ႔မီးညႇိၿပီးမီးတုတ္ရဲ႕အလင္းေရာင္နဲ႔စၿပီးတက္ခဲ့ၾကပါတယ္။မီးတုတ္ရဲ႕အလင္းေရာင္ကဓာတ္မီးထက္ေတာင္ပိုၿပီးလင္းအားေကာင္းေသးတယ္။ပတ္ဝန္းက်င္ကိုအထင္းသားျမင္ေနရေတာ့ပိုၿပီးေတာ့အဆင္ေျပပါတယ္။ဒါနဲ႔လက္တစ္ဖက္ကမီးတုတ္ကိုကိုင္၊တစ္ဖက္ကေတာင္ေဝွးကိုေထာက္ၿပီးသံုးေရာက္သားတက္ခဲ့ၾကပါေတာ့တယ္။

အခ်ိန္အနည္းငယ္ၾကာေအာင္ေလ်ွာက္မိတဲ့အခါမွာကြၽန္ေတာ္တို႔ေ႐ွ႕ကတက္သြားတဲ့အဖြဲ႔တစ္ဖြဲ႔ကိုမွီလာပါတယ္။ဒါနဲ႔အေဖာ္႐ွိတယ္ဟဆိုၿပီးနဲနဲအားတက္လာပါတယ္။မီးတုတ္က တစ္ထုတ္ကို 15 မိနစ္ သာသာေလာက္ပဲခံပါတယ္။ေတာင္ကုန္းေလးႏွစ္ခုသံုးခုေလာက္တက္ၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာတစ္ထုတ္ကုန္သြားပါၿပီ။ေနာတစ္ထုတ္ထပ္ညႇိၿပီးခနနားၾကပါတယ္။ေမာလည္းေတာ္ေတာ္ေမာေနပါၿပီ။ေခြၽးေတြကလည္း ျပန္လာတဲ့အတြက္အေႏြးထည္ေတြေခါင္းစြပ္ေတြခြၽတ္ပစ္ရပါတယ္။ခနနားၿပီး ေတာ့ေ႐ွ႕ဆက္ေလ်ွာက္ၾကပါတယ္။ေတာင္ကုန္းတစ္ခုႏွစ္ခုတက္ၿပီးေတာ့တစ္ခါနား။အဲလိုနဲ႔တက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ကြၽန္ေတာ္ကေ႐ွ႕ဆံုးကေနပံုမွန္သြားေနေပမယ့္ဧရာဝတီတိုင္းကသူငယ္ခ်င္းကေနာက္ကေနမနည္းလိုက္ေနရပါတယ္။ေဆးလိပ္တို႔အရက္တို႔ေသာက္တဲ့သူနဲ႔မေသာက္တဲ့သူဒီေနရာမွာသက္လံုစကားေျပာတယ္ထင္ပါတယ္။

လမ္းမွာေတြ႔ခဲ့တဲ့အဖြဲ႔ေတြကလည္းစတက္ခါစကအတူတူလိုတက္ခဲ့ေပမယ့္ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာေတာ့သူတို႔အဖြဲ႔ေတြကေနာက္မွာက်န္ေနခဲ့ပါတယ္။ကြၽန္ေတာ္တို႔နားတုန္းသူတို႔ကျပန္ၿပီးေက်ာ္တက္သြားလိုက္နဲ႔အဖြဲ႔ေတြကကြဲသြားပါတယ္။တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ဒုတိယမီးတုတ္လည္းကုန္သြားပါတယ္။ေနာက္ဆံုးက်န္တဲ့မီးတုတ္ကိုဆက္ထြန္းၿပီးခရီးဆက္ခဲ့ၾကပါတယ္။မီးတုတ္ေရာင္းတဲ့သူကေျပာလိုက္တာေတာ့သံုးထုတ္ကုန္ရင္ေရာက္တယ္ဆိုၿပီးစကားတစ္ေျပာေျပာနဲ႔တက္လာရင္းေနာက္ဆံုးမီးထုတ္ကုန္ခါးနီးကိုေရာက္လာပါတယ္။အခ်ိန္က 9 နာရီခြဲ 10 နာရီေလာက္ပဲ႐ွိပါေသးတယ္။စတက္လာတာ 1 နာရီ သာသာေလာက္ေတာ့႐ွိလာပါၿပီ။မီးတုတ္ကုန္ခါနီးမွာ အသံခ်ဲ႔စက္သံ ေရးေရးေလး ၾကားရပါတယ္။အေပၚကိုလွမ္းၿပီးၾကည့္လိုက္ေတာ့မီးေရာင္ျမင္ေနရပါၿပီ။ဒါနဲ႔ ပဲ မီးတုတ္ေရာင္းတဲ့သူ ေျပာလိုက္တာကြက္တိပဲကြ။သံုးထုပ္လည္းကုန္ေရာ ေရာက္ၿပီေဟ့ဆိုၿပီးအားတက္သေရာနဲ႔ ဘုရားေရာက္ၿပီဆိုၿပီး မီးေရာင္ျမင္တဲ့ဆီးကို အေျပးတက္ခဲ့ၾကပါတယ္။

မီးေရာင္ဆီေရာက္ေတာ့ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါဘုရားေရာက္တာဘယ္ဟုတ္မလည္းဗ်ာ။အၿပီးသတ္ေတာ့နတ္နန္းႀကီးျဖစ္ေနတာကိုး။
လာၾကပါ။ဝင္ၾကပါ၊ဦးတိုက္သြားၾကပါအံုးနဲ႔ေလာ္ႀကီးနဲ႔ေအာ္ၿပီး
အတင္းဝင္ခိုင္းေနေတာ့တာပဲ။တစ္ခ်ိဳ႕လည္းမေရာင္မလည္နဲ႔ဝင္သြားၿပီးအထဲေရာက္ေတာ့ ေရာက္တုန္းေရာက္ခိုက္ပိုက္ဆံထည့္သြားၾကပါအံုးဆိုေတာ့ မထည့္ခ်င္လည္းထည့္ရေတာ့တာေပါ့ဗ်ာ။ဘာနတ္နန္းလည္းေတာ့ေသခ်ာမၾကည့္ခဲ့မိပါဘူး။ကြၽန္ေတာ္တို႔သံုးေရာက္ကေတာ့မဝင္ဘူး။
ဘုရားဖူးခ်င္လို႔လာတာပဲ။သူ႕လာဖူးတာမွမဟုတ္တာမဝင္ဘူးကြာဆိုၿပီးေတာ့ထြက္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ေနာက္ကအဖြဲ႔ေတြထဲကလည္း မဝင္ဘဲကြၽန္ေတာ္တို႔ေနာက္ကိုတန္းၿပီးလိုက္လာၾကပါတယ္။
#အဲဒီမွာနတ္နန္းထဲကလူဘယ္ေလာက္ယုတ္မာေအာက္တန္းက်လည္းဆိုတာေပၚလာပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔လည္းထြက္သြားေရာ ေလာ္ႀကီးနဲ႔လွမ္းၿပီးေအာ္ပါတယ္။ဒီေနရာက #မေရႊဥ ကိုက်ားဆြဲတဲ့ေနရာပါ။က်ားေတြအရမ္းေပါပါတယ္။နတ္နန္းကိုဝင္ၿပီးဦးမတိုက္ရင္က်ားကိုက္ေသပါလိမ့္မယ္ဆိုၿပီး အသံကုန္ ဟစ္ၿပီးေခ်ာက္လွန္႔ပါတယ္။ကြၽန္ေတာ္တို႔သံုးေယာက္ကလည္းခုေခတ္ေဖ့ဘုတ္စကားနဲ႔ေျပာရင္Ha Ha ပဲရမယ္ဆိုၿပီးလွည့္ေတာင္မၾကည့္ဘဲထြက္လာခဲ့ၾကပါတယ္။စိတ္ထဲမွာဘုရားပဲအာရံု႐ွိတယ္။ဘယ္က်ားမွငါတို႔ကိုကိုက္မွာမဟုတ္ဘူး။ကိုက္လည္းေသေပးေစကြာဆိုၿပီးေတာ့။ဒါေပမယ့္ေတာ္ရံုတန္ရံုလူဆိုအဲဒီနတ္ကေတာ္ေခ်ာက္တာနဲ႔လြယ္မယ္မထင္ဘူး။

ဆက္ေလ်ွာက္လာရင္းနဲ႔ ေနာက္ဆံုးမီးတုတ္လည္းကုန္သြားၿပီ။ဘုရားဆိုတာအရိပ္အေရာင္ေတာင္မျမင္ရေသးဘူး။ဒါနဲ႔ အိပ္ထဲက ဓာတ္မီးကိုထုတ္ၿပီး မီးတုတ္ေရာင္းတဲ့သူက ငါတို႔ကိုလွိမ့္လိုက္ၿပီထင္တယ္ဟုေတြးေနမိတယ္။ဓာတ္မီးအလင္းေရာင္နဲ႔ဆက္ၿပီးတက္ခဲ့ၾကပါတယ္။တက္ရင္းတက္ရင္းနဲ႔သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ကဖိနပ္သည္းႀကိဳးေပါက္ပါေတာ့တယ္။သူတို႔ကဘုရားဖူးသြားမယ္ဆိုၿပီးဖိနပ္အသစ္ေတြစီးလာၾကေတာ့ေျခေထာက္နဲ႔အံမက်တာလည္းပါတာေပါ့။ေနာက္ၿပီးေတာင္တက္ခရီးဆိုတာေျခကိုကုတ္ၿပီးတက္ရတဲ့အတြက္လည္းပါတာေပါ့။ေျခမၾကားႏွင့္ဖမိုးထက္မွာေပါက္ကုန္ၿပီးလမ္းေကာင္းေကာင္းေလ်ွာက္လို႔အဆင္မေျပေတာ့ဘူး။ဖိနပ္ခြၽတ္ၿပီးေလ်ွာက္ၾကည့္ေတာ့ေအာက္ကလမ္းကၾကမ္းတဲ့အခါပိုဆိုးတယ္။ဒါနဲ႔ပုဝါကိုဖိနပ္ၾကားမွာခံၿပီးေလ်ွာက္တာေတာ္ေတာ္အဆင္ေျပပါတယ္။ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့မေပါက္ဘူး။ဖိနပ္ကလည္းရာဘာေပ်ာ့ေပ်ာ့ဖိနပ္စီးေနၾကဟာဆိုေတာ့။

ဒီလိုနဲ႔ေ႐ွ႕တစ္ကုန္းတက္လိုက္နားလိုက္နဲ႔ဆက္လာတာတဝက္ခရီးေလာက္ေပါက္လာပါတယ္။ေတာ္ေတာ္ေလးလည္းပင္ပန္းေနပါၿပီ။ကြၽန္ေတာ္တို႔နားေနတုန္းတစ္ခ်ိဳ႕ေတာင္တက္လမ္းမတက္ႏိုင္လို႔ထင္ပါတယ္။လူေလးေယာက္ထမ္းတဲ့ေဝါနဲ႔တက္လာတဲ့သူေတြတစ္ခ်ိဳ႕ကိုလည္းေတြ႔ရပါတယ္။တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ့ ေတာင္တက္တဲ့သူေတြရဲ႕ ေက်ာပိုးအိတ္တို႔ ပစၥည္းတို႔ကို ျခင္းအႀကီးႀကီးတစ္လံုးထဲစုထည့္ၿပီး အငွါးလိုက္ၿပီးထမ္းပို႔တဲ့သူေတြကိုလည္းေတြ႔ရပါတယ္။ကိုယ္ေတြျဖင့္ကိုယ့္ေက်ာပိုးအိတ္ေတာင္ကိုယ္မနဲပိုးၿပီးတက္ေနရတာ။သူတို႔ကို ၾကည့္ၿပီး ေတာ္ေတာ္သနားသြားတယ္။ဘဝဝမ္းစာအတြက္မို႔သာလုပ္ေနၾက႐ွာတာ။ေဝါထမ္းတဲ့သူေတြဆိုပိုၿပီးေတာင္သနားစရာေကာင္းေသးတယ္ဗ်ာ။ကြၽန္ေတာ္ေတာ့ပိုက္ဆံေပးၿပီးစီးတယ္ေျပာေျပာ ေဝါေပၚမွာထိုင္လိုက္ၿပီးမစီးရက္ပါဘူးဗ်ာ ။ဒါေပမယ့္သူတို႔ကိုၾကည့္လိုက္ရင္သာသာယာယာပဲ။ေျမျပင္မွာဘာမွမပါဘဲအလြတ္လမ္းေလ်ွာက္ေနသလိုတက္သြားၾကတာၾကည့္ၿပီးသူတို႔ရဲ႕ၾကံ့ခိုင္မႈကိုေတာ္ေတာ္ေလးစားမိတာေတာ့အမွန္ပဲဗ်ာ။

အပိုင္း(၂)ဆက္လက္ဖတ္႐ႈေပးပါရန္
Credit - google image

အားလံုးက်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ
Author - Ye Thiha Kyaw
@yethihakyaw
fb.com/yethihakyawtwingyi
MSC - 093
23.11.2017,Thu