I and DSA(4)

ကြၽန္​​ေတာ္​ႏွင္​့ သင္​တန္​း (၄)

ၿငိမ္​သက္​​ေန​ေသာဘူတာရံုုႀကီးသည္​ အာ႐ုဏ္​ဦးအလင္​း​ေရာင္​နဲ႔အတူ လႈပ္​လႈပ္​ရြရြ ျဖစ္​လာသည္​။ကြၽန္​​ေတာ္​လဲ ညက တစ္​ညလံုး​ ျပင္​ဦးလြင္​ခရီးစဥ္​အတြက္​ ရင္​ခုန္​စိတ္​လႈပ္​႐ွား​ေန​ေသာ​ေၾကာင္​့ အိပ္​မရခ့ဲ​ေပ။တစ္​ခါမွ မ​ေရာက္​ခ့ဲဖူး​ေသာ​ၿမိဳ႕တစ္​ၿမိဳ႕၊တစ္​ခါမွမသိခ့ဲဘူး​ေသာလူ​ေတြနဲ႔၊တစ္​ခါမွမက်င္​လည္​ခ့ဲဘူး​ေသာ ​ေနရာတစ္​ခုသို႔ သြားရသည္​မွာ အဘယ္​မွာစိတ္​မလႈပ္​႐ွားပဲ​ေနအံ့နည္​း။အခ်ိန္​ကား မနက္​၄နာရီ၁၀မိနစ္​ခန္​႔။ကြၽန္​​ေတာ္​လည္​း ဒီတစ္​ခါ​ေတာ့ ထမင္​းငတ္​မည္​စိုး၍ ညက​ေပါက္​စီဝယ္စားခ့ဲ​ေသာ အလင္​းဆိုင္​​ေလးသို႔ပင္​ ​ေျခဦးလွည္​့မိ​ေတာ့သည္​။ဆိုင္​​ေရာက္​​ေတာ့ ျမန္​မာထမင္​း​ေၾကာ္​ တစ္​ပြဲႏွင္​့ ​ေကာ္​ဖီတစ္​ခြက္​မွာလိုက္​ကာ ဟို​ေငးဒီ​ေငး ​ေနလိုက္​သည္​။ သိပ္​မၾကာခင္​မွာပင္​စားပြဲထိုး​ေကာင္​​ေလးက ျမန္​မာထမင္​း​ေၾကာ္​ႏွင္​့​ေကာ္​ဖီ လာခ်​ေပးသည္​။မ​ေန႔ထဲက ထမင္​းလြတ္​ထားသျဖင္​့ ​ဗိုက္​ဆာဆာနဲ႔စားရာထမင္​း​ေၾကာ္​ လိုက္​ပြဲႏွစ္​ပြဲကုန္​သြား​ေလ​ေတာ့သည္​။စားၿပီး​ေနာက္​​ေကာ္​ဖီ အားဇိမ္​ခံ​ေသာက္​ရင္​း ဟို​ေရာက္​ရင္​ မည္​သို႔ၾကံဳ​ေတြ႔မည္​လဲဟု စဥ္​းစား​ေနမိသည္​။မနက္​၆နာရီ ျပင္​ဦးသို႔တက္​မည္​့ကားမ်ား စထြက္​မည္​ဟု​ေျပာထားသည္​့အတြက္​ ၅နာရီခြဲ​ေလာက္​​ေတာ့လူစုမည္​ထင္​သည္​။လက္မွ နာရီကိုၾကည္​့လိုက္​​ေတာ့ ၅နာရီ ၁၀မိနစ္​ပင္​ရိွ​ေလၿပီ​။က်သင္​့​ေငြအား႐ွင္​းကာ တန္​းစီမည္​့​ေနရာသို႔သြားလိုက္​သည္​။၅နာရီခြဲက်​ေတာ့ အရာရိွတစ္​​ေယာက္​က တန္​းစီမယ္​ ဆိုတာႏွင္​့ ထံုးစံအတိုင္​း စုရံုးစုရံုးလုပ္​က်ျပန္​​ေလသည္​။​တစ္​ခ်ိဳ႕က်​ေတာ့ သူတို႔မိသားစု​ေတြနဲ႔ ခုထိတတြတ္​တြတ္​နဲ႔​ေျပာဆို​ေနၾကစဲပင္​။အလြမ္​းသယ္​​ေနၾကတာျဖစ္​မည္​ထင္​သည္​။

တန္​းစီၿပီး​ေနာက္​ ကားတစ္​စီးလ်င္​ လူ၃၀ႏႈန္​းႏွင္​့ စစ္​ကားႀကီးမ်ားစတင္​ထြက္​ခြာ​ေလ​ေတာ့သည္​။႐ွည္​လ်ားလွ​ေသာ ကားတန္​းႀကီးကိုၾကည္​့ၿပီး စိတ္​ထဲမ​ွာ စိတ္​ဓာတ္​တက္​ႂကြလာသလိုလို ကိုယ္​့ကိုကိုယ္​့စစ္​သားႀကီးလံုးလံုးျဖစ္​​ေနသလိုလိုနဲ႔ ဘယ္​လိုခံ စားခ်က္​ႀကီးမွန္​းမသိ။မႏၲ​ေလးဘူတာႀကီး မွထြက္​ခြာလာ​ေတာ့ မႏၲ​ေလးၿမိဳ႕ႀကီးကို စတင္​ထိ​ေတြ႔ခြင့္​ရ​ေလ​ေတာ့သည္​။ ကားတန္​းႀကီးသည္​ မႏၲ​ေလးက်ံဳး​ေဘးမွ ျဖတ္​သြားသည္​့အတြက္​ မႏၲ​ေလးက်ံဳး​ေဘး တစ္​​ေလွ်ာက္​အလွအပမ်ားကိုလည္​းခံစားခြင္​့ရ​ေလသည္​။အလွအပမ်ားဆိုသည္​၌ မႏၲ​ေလးနန္​းၿမိဳ႕႐ိုးႀကီးႏွင္​့ နံနက္​ခင္​းျမဴခိုးမ်ားႏွင္​့ ရစ္​သိုင္​း​ေနသည္​့ က်ံဳး​ေရျပင္​အလွႏွင္​့ ဟိုး..​နန္​း​ေ႐ွ႕ဘက္​က မႏၲ​ေလး​ေတာင္​ႀကီး၏ ဝိုးတဝါးအလွတို႔သည္​ မန္​းၿမိဳ႕သူ​ေလး​ေတြရ႕ဲ က်ံဳး​ေဘးတစ္​​ေလွ်ာက္​ ကိုယ္​လက္​လႈပ္​႐ွားအားကစားလုပ္​​ေနက်သည္​့ အလွ​အပကို ပိုမို​ေပၚလြင္​​ေစသ​ေယာင္​​ေယာင္​ ျဖစ္​​ေနသည္​။မဆီမဆိုင္​ ​​ေရႊမန္​းသူ​ေတြ​ေျခသလံုးတုတ္​တယ္​ၾကားဖူး၍ ​ေျခသလံုး ​ေတြလိုက္​ၾကည္​့မိ​ေသးသည္​။မနက္​ခင္​းစက္​ဘီးႏွင္​့ လုပ္​ငန္​းခြင္​သို႔သြားက်သည္​့ မန္​းၿမိဳ႕သူ​ေတြလဲ​ေတြ႔ရသည္​။တခ်ိဳ႕ကလဲ က်ံဳး​ေဘးတစ္​​ေလွ်ာက္​​ေျပး​ေနရာမွ ရပ္​၍ ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔ကားတန္​းႀကီးျဖတ္​သြားသည္​ကို ရပ္​ၾကည္​့​ေနၾကသည္​။ တခ်ိဳ႕က​ေတာ့ လက္​ျပႏႈတ္​ဆက္​က်သည္​။ကား​ေပၚမွ ငနဲသားတခ်ိဳ႕က​ေတာ့ လက္​ျပႏႈတ္​ဆက္​တာ သူ႔ကိုပဲလက္​လွမ္​းျပ​ေနသ​ေယာင္​ႏွင္​့ ​ေပ်ာ္​လို႔မဆံုးတျပံဳးျပံဳးျဖစ္​​ေနၾကသည္​။

မႏၲ​ေလးၿမိဳ႕ႀကီးကို ​ေက်ာ္​လြန္​လာၿပီး​ေနာက္​ ျပင္​ဦးလြင္​သို႔ဆိုသည္​့ ဆိုင္​းဘုတ္​ကို ​ေတြ႔ရာ ကား​ေပၚမွ ​ဗိုလ္​​ေလာင္​းမ်ား တလႈပ္​လႈပ္​ျဖစ္​လာက်ျပန္​သည္​။ဟန္​​ေတာ့က်​ေပသည္​။ရန္​ကုန္​မွာကားစီးတိုင္​းမူးတတ္​​ေသာကြၽန္​​ေတာ္​ စစ္​ကားႀကီး​ေတြစီးရတာမမူး​ေပ။ပတ္​ပတ္​လည္​ အ​ေပါက္​​ေတြႀကီးပဲျဖစ္​​ေသာ​ေၾကာင္​့ ​ေလဝင္​​ေလထြက္​ ​ေကာင္​းေပသည္​။ သို႔​ေပမယ္​့ ​ေလတိုးမႈ​ေၾကာင္​့ အလြန္​ပင္​​ေအးလွသည္​။အ​ေဖထည္​့​ေပးလိုက္​​ေသာ ဂ်င္​းအ​ေႏြးထည္​​ေလးျဖင္​့ အ​ေအးဒဏ္​ကိုအံတု​ေနရသည္​။ျပင္​ဦးလြင္​​ေျခာက္​ထပ္​​ေကြ႕သို႔မတက္​မီွ ကားမ်ားခနနား၍ကား ​ေရတိုင္​ကီ​ေရျဖည္​့ျခင္​းျခင္​းမ်ားျပဳလုပ္​က်​ေလသည္​။ထိုစဥ္​ကျပင္​ဦးလြင္​လမ္​းမ်ားသည္​ ယခုက့ဲသို႔ အတက္​တစ္​လမ္​း၊ အဆင္​းတစ္​လမ္​းမဟုတ္​ဘဲ အတက္​အဆင္​းတစ္​လမ္​းတည္​းသာျဖစ္​သည္​။လမ္​းမ်ားမွာလည္​း ကမူကထစ္​မ်ားလွ​ေပသည္​။
နာရီဝက္​ခန္​႔ကားနားၿပီး​ေနာက္​ ​ေျခာက္​ထပ္​​ေကြ႔သို႔စတက္​​ေလ​ေတာ့သည္​။ရန္​ကုန္​မွာ​ေနၿပီး ႐ႈခင္​းမ်ားနဲ႔ မရင္​းႏ​ွီးခ့ဲရေသာ ကြၽန္​​ေတာ့အဖုိ႔​ေတာ့ ျမင္​ျမင္​သမွ်လွပ​ေန​ေလ​ေတာ့သည္​။​ေျခာက္​ထပ္​​ေကြ႕ရ႕ဲတစ္​ဖက္​​ေျခာက္​ႀကီးထဲတြင္​ ျမဴခိုးတို႔က တလြင္​့လြင္​့၊​ေကြ႕​ေကာက္​​ေန​ေသာ ျမစ္​တစ္​စင္​းလဲ​ေတြ႔ရသည္​။ဟိုး...မွာ ဒုဌၶဝတီျမစ္​ကြဟု ​ေဘးနားမွ တစ္​​ေယာက္​က လက္​ညိဳးထိုးၿပီးျပမွ ဒုဌၶဝတီျမစ္​မွန္​း သိ​ေတာ့သည္​။​ေျခာက္​ကမ္​းပါးကိုကပ္​၍ ကားေကြ႔လိုက္​တိုင္​း ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔မွာ အသဲတ​ေအး​ေအးနဲ႔ရိွ​ေပ​ေတာ့သည္​။ယာဥ္​တိမ္​း​ေမွာက္​မႈ အျဖစ္​မ်ား​ေသာ​ေနရာဟူ​ေသာ ဆိုင္​းဘုတ္​​ေတြ႔လိုက္​​ေသာ​ေၾကာင္​့ သိသမွ်ဘုရားစာအကုန္​ရြတ္​မိ​ေပ​ေတာ့သည္​။အတက္​လမ္​းမ်ားက်​ေတာ့ ကားတစ္​စီးႏွင္​့တစ္​စီးခြာတက္​ရသည္​။​ေ႐ွ႕ကားလွန္​က်လ်င္​ ​ေနာက္​ကားကိုမထိခိုက္​​ေအာင္​ျဖစ္​သည္​။ ဂ်ပန္​​ေခတ္​လက္​က်န္​ fawကားႀကီး​ေတြက​ေတာ့ အခုထိ႐ုန္​းအား​ေကာင္​း​ေန
ဆဲပင္​။တခ်ိဳ႕အတက္​​ေတြဆိုကားက တစ္​ဂီးဂီး​ေအာ္​ၿပီး မ႐ုန္​းခ်င္​လွ။​ေျခာက္​ထပ္​​ေကြ႕ကို​ေက်ာ္​လာၿပီး၁၅မိနစ္​​ေလာက္​​ေန​ေတာ့ ၂၁မိုင္​သို႔​ေရာက္​​ေလသည္​။

ကားမ်ားခနနားအံုးမည္​ ဆို၍ ကား​ေပၚမွဆင္​းကာ မနက္​စာစားၾက​ေလသည္​။အခ်ိန္​က ၉နာရီ ခန္​႔ပင္​ရိွ​ေနၿပီျဖစ္​၍ ကြၽန္​​ေတာ္​လည္​း ​ေန႔လည္​စာျဖင္​့ ​ေပါင္​း၍ ထမင္​းစားလိုက္​​ေလ​ေတာ့သည္​။ကား​ေပၚမွကိုယ္​စီးလာခ့ဲတ့ဲကားနံပါတ္​လဲမွတ္​ထားရ​ေသးသည္​။ကားအားလံုးက တစ္​ပံုစံထဲနီးပါးျဖစ္​တာ​ေၾကာင္​့ကားမွားတက္​မိမွာစိုး၍ျဖစ္​သည္​။နာရီဝက္​ခန္႔​႔ကားမ်ားနားအၿပီးမွာ​ေတာ့ ယာဥ္​တန္​းမ်ားျပန္​လည္​ထြက္​ခြာရန္​ ​ေ႐ွ႕ဆံုးမွ ကားက ဟြန္​းသံ႐ွည္​​ေပး၍ သတိ​ေပးကာ တ​ေအာင္​့​ေန​ေတာ့ ကားမ်ားစတင္​၍ ထြက္​ခြာ​က်​ေလသည္​။၂၁မိုင္​​ေက်ာ္​လာမွစိမ္​့ကနဲ စ​​ေအး​ေလ​ေတာ့သည္​။ရာသီဥတုမွာလည္​းသိသိသာသာ ​ေျပာင္​း​လဲလာသည္​။ ျမဴခိုး​ေတြပို၍ပိတ္​လာသည္​့အတြက္​ ကားသမားမ်ားလည္​းသတိထားကာ တအိအိနဲ႔ ​ေမာင္​း​ေနက်ရ​ေလသည္​။ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔​ဗိုလ္​​ေလာင္​းမ်ားက​ေတာ့ အထူးအဆန္​းျဖစ္​ကာ​ေပ်ာ္​​ေနက်၏။ရာသီဥတုကနတ္​ျပည္​ပဲ​ေရာက္​​ေနသလိုလို။
အ​ေအးဓာတ္​ကပိုလာသည္​့အတြက္​ ကား​ေပၚရိွလူမ်ားတစ္​​ေယာက္​​ေယာက္​ႏွင္​့တစ္​​ေယာက္​ပူးကပ္​လာ​ေတာ့သည္​။ဒီ​ေလာက္​​ေအးမည္​ မထင္​၍ အ​ေႏြးထည္​ထူထူမဝတ္​ခ့ဲမိတာမွား​ေလျခင္​းဟု ​ေနာင္​တရမိ​ေလ​ေတာ့သည္​။
Photo credit google image

ဆက္​ပါအံုးမည္​

Author by Minhtet yeyint
@zinminhtet
MSC-126