ကြၽန္​​ေတာ္​ႏွင္​့ သင္​တန္​း ၂

ကြၽန္​​ေတာ္​ႏွင္​့ သင္​တန္​း ၂

အပိုင္​း(၁)အားဖတ္​႐ႈရန္​
https://steemit.com/myanmar/@zinminhtet/ky-n-eta-wng-thng-tn-1-d8181bcb29671

ရန္​ကုန္​ဘူတာႀကီးက​ေန ရထားတြဲႀကီးက မာရသြန္​အ​ေျပးၿပိဳင္​မယ္​့ အ​ေျပးသမားတစ္​​ေယာက္​လို ​ေျဖး​ေျဖးမွန္​မွန္​နဲ႔ စတင္​ထြက္​ခြာလာခ့ဲပါၿပီ။ရထားတြဲႀကီး​ေပၚမွာ​ေတာ့ ႏုၿပိဳဆဲႏွလံုးသားပိုင္​႐ွင္​မ်ား။လူငယ္​ဘဝကို စတင္​ လက္​ျပႏႈတ္​ဆက္​ခ့ဲက်သူမ်ား။​ေဝက်န္​ရစ္​ခ့ဲ​ေသာဘူတာရံုႀကီးရ႕ဲ အမိုးနီနီ​ေအာက္​မွာ​ေတာ့ အ​ေရာင္​တလက္​လက္​နဲ႔မ်က္​ဝန္​းပိုင္​႐ွင္​မ်ား....ဘူတာရံုၿကီးရ႕ဲျမင္​ကြင္​းတခ်ိဳ႕သည္​ တစ္​စတစ္​စ မႈန္​းဝါးဝါးျဖစ္​လာသည္​။

ကြၽန္​​ေတာ့ရဲ႕ခုံေဘးမွာ​ေတာ့ မိသားစုတစ္​စု အန္​တီႀကီးတစ္​​ေယာက္​၊ အမႀကီးတစ္​​ေယာက္​၊ကြၽန္​​ေတာ့အရြယ္​ ​​ေကာင္​​ေလးတစ္​​ေယာက္​၊မႏၲ​ေလးသို႔လိုက္​ပို႔က်ဟန္တူပါ သည္​။ရထားတြဲ​ေပၚတြင္​ တျခားမိသားစုဝင္​မ်ားလဲ ​ေတြ႔ရသည္​။ တခ်ိဳ႕​ေပ်ာ္​ပါးရယ္​​ေမာ​ေနက်သည္​။တခ်ိဳ႕ ကြၽန္​​ေတာ့ကဲ့သို႔ တစ္​​ေယာက္​ထဲ ငုိင္​​ေနသူမ်ားလဲရိွသည္​။
​​ေ႐ွ႕ခုံက အန္​တီႀကီးက "သား အိမ္​က လိုက္​မပို႔ဘူးလား"ဆို​ေတာ့ "အိမ္​က​ေနာက္​မွလိုက္​လာမယ္​​ေျပာတယ္​အန္​တီ"ဟုသာျပန္​​ေျဖလိုက္​သည္​။ စကားစျမည္​​ေျပာဆိုရန္​ ကြၽန္​​ေတာ့မွာအင္​အားမရိွ။ထိုအခ်ိန္​တြင္​ မိတ္​ဖြဲ႔ျခင္​းအတတ္​ပညာကားလဲကြၽန္​​ေတာ္​ မကြၽမ္​းက်င္​​ေသး။ငယ္​ငယ္​ထဲက ခပ္​​ေအး​ေအးနဲ႔ တစ္​သီးတစ္​သန္​႔​ေနတတ္​​ေသာ ကြၽန္​​ေတာ္​ အခု​ေတာ့ ​ေဘးနားမွာ ရြယ္​တူ​ေတြ ခရီးသြား​ေဖာ္​​ေတြရိွ​ေန​ေသာ္​လည္​း တစ္​သီးတစ္​သန္​႔ ျဖစ္​​ေနၿပန္​သည္​။

ခုရထားတြဲက ကြၽန္​​ေတာ္​လိုပဲ ​ေရး​ေျဖ ႏွင္​့ OTT ​ေအာင္​၍ ျပင္​ဦးလြင္​ၿမိဳ႕သို႔ သြားက်မည္​့ ​ဗိုလ္​​ေလာင္​း မ်ားအတြက္​ စီစဥ္​​ေပးထား​ေသာ ရထားတြဲ ျဖစ္​သည္​။ တဂ်ံဳးဂ်ံဳး​ေအာ္​ျမည္​လ်က္​ ၿပိဳင္​ျမင္​းတစ္​​ေကာင္​လို ခုန္​​ေပါက္​​ေျပးလႊား​ေန​ေသာ ရထား​ႀကီးသည္​ (ထိုအခ်ိန္​က ရထားလမ္​းမ်ား မ​ေကာင္​း​ေသာ​ေၾကာင့္ ခုန္​​ေပါ​က္​​ေနျခင္​းျဖစ္​သည္​)တစ္​ဘူတာၿပီးတစ္​ဘူတာ ျဖတ္​​ေက်ာ္​လာခ့ဲၿပီ။အျမန္​ရထားျဖစ္​သျဖင္​့ ၾကား ဘူတာ​ေတြရပ္​​ျခင္​းမရိွ​ေပ။ပဲခူးဘူတာ​ေရာက္​​ေတာ့ ခဏ​ရပ္​သည္​။အခ်ိန္​ကား ၂၀၁၆ခုႏွစ္၏​ေနာက္​ဆံုးလ၊ရထားျပဴတင္​း​ေပါက္​မွ ႏွင္​းမႈန္​​တို႔ တစ္​ခ်က္​ ခ်က္​မ်က္​ႏွာသို႔ တိုးေဝွ ့ႏႈတ္​ဆက္​လ်က္​ရိွသည္​။ ​ေနမင္​းႀကီး၏ အ​ေရာင္​အဝါတခ်ိဳ႕ ​ဆင္​းသက္​လာမႈႏွင္​့အတူ ​ေဆာင္​းႏွင္​းမႈန္​တို႔ တ​ေျဖး​ေျဖးအ​ေငြ႔ျပန္​​ေပ်ာက္​ကြယ္​လ်က္​ ရိွသည္​။ ပဲခူးဘူတာမွာနား​ေတာ့ သမုဒၵရာ ဝမ္​းတစ္​ထြာတစ္​အတြက္​ ႐ုန္​းကန္​​ေနရသူတခ်ိဳ႕ အလုအယက္​ ရထား​ေပၚတက္​လ်က္​ စားဖြယ္​​ေသာက္​ဖြယ္​တို႔​ေရာင္​း ခ်က်​ေလသည္​။​ဗိုက္​ထဲကလဲ မသိ စိတ္​၏ ႏိုး​ေဆာ္​မႈ​ေၾကာင္​့ ဆာ​ေလာင္​​ေၾကာင္​း အခ်က္​ျပ​ေန​ေလၿပီ။ထို႔​ေၾကာင္​့ အိမ္​မွ အ​ေမကုိယ္​တိုင္​ စီစဥ္​ခ်က္​ျပဳတ္​ထည္​့​ေပး လိုက္​​ေသာ ​ေဖာ့ဘူး​ေလးကိုဖြင္​့လိုက္​သည္​။ အထဲ၌ ​ေပၚဆန္​း​ေမြးဆန္​​ေကာ့​ေကာ့​ေလးကို ပဲဆီ​ေလးဆမ္​းလ်က္​ က်​ေနာ္​ႀကိဳက္​တတ္​​ေသာ စာ​း​ေတာ္​ပဲျပဳတ္​နဲ႔​ေရာသမ​ေမြထား သည္​။​ဗူးကိုဖြင္​့လိုက္​သည္​ႏွင္​့ ဆာ​ေလာင္​မႈကို ပိုမိုႏိုးဆြ​ေနသလိုလို၊ ​ဗူး​ေလးရ႕ဲ အျခားတစ္​စြန္​း​ေလးမွာ​ေတာ့ အားငယ္​​ေန၍ ​ေထာင္​့ကပ္​​ေနဟန္​ျဖင္​့ ခ်ဥ္​​ေပါင္​​ေၾကာ္​အနဲငယ္​(အားမငယ္​ပါနဲ႔ ခ်ဥ္​​ေပါင္​​ေၾကာ္​​ေလးရယ္​ မင္​းက ငါအႀကိဳက္​ဆံုးအစားအစာထဲပါပါတယ္​)​ေနာက္​ၿပီး ႀကက္​သား​ေၾကာ္​ အ​ေန​ေတာ္​ သံုးတုံးခန္​႔ ႏွင္​့ ဘာလ​ေခ်ာင္​​ေၾကာ္​ အနဲငယ္​ပါ ပါသည္​။ထမင္​း​ဗူးထဲမွာ ​ေကာ္​ဇြန္​း​ေလးပါအဆင္​့သင္​့ ပါသည္​ကို​ေတြ႔ရသည္​။ ကြၽန္​​ေတာ္​စားၿပီး လ်င္​ အမိႈက္​ပံုးထဲ အလြယ္​တကူ ထည့္​့လိုက္​ႏိုင္​ရန္​ ​ေဖာ့ဘူးႏွင္​့ ​ေကာ္​ဇြန္​းကိုအ​ေမစီ စဥ္​​ေပးလိုက္​ျခင္​းျဖစ္​မည္​။ နံ​ေဘးမွာ​ေတာ့ စား​ေသာက္​ဖြယ္​ရာ မ်ားဝယ္​ျခမ္​း​ေနက် သူမ်ားလဲရိွသည္​။မည္​မွ်ပင္​စားခ်င္​စားဖြယ္​ ျပင္​ဆင္​​ေရာင္​းခ်​ေနပင္​ျငား ကြၽန္​​ေတာ့ ထမင္​း​ဗူး​ေလး​ေလာက္​ အရသာရိွမည္​မထင္​။ဒီထမင္​း​ဗူး​ေလးထဲမွာအ​ေဖ့ရ႕ဲ​ေခြၽးစက္​​ေတြနဲ႔ ရင္​းႏွီးထားရၿပီး အ​ေမ့ရ႕ဲခ်စ္​ျခင္​း​ေမတၱာ​ေတြပါဝင္​သည္​။ထမင္​းစား​ေနစဥ္​ မွာပဲ ရထားမွ ျပန္​လည္​ထြက္​ခြာရန္​ ဆိုင္​းျပင္​​ေနၿပီ။တအိအိနဲ႔ ဘီးစတင္​လိမ္​့လာၿပီး​ေနာက္​ ပဲခူးဟူ​ေသာဆိုင္​းဘုတ္​လဲ တ​ေျဖး​ေျဖး ​ေဝးကြာလာသည္​။ဘူတာအ​ေဆာက္​အဦးတို႔သည္​လည္​း ​ေလး​ေထာင္​့သ႑န္​မွ မ်ဥ္​း​ေၾကာင္​းသ႑န္​ျဖစ္​လာၿပီ။စား​ေသာက္​ၿပီး​ေတာ့ ထမင္​း​ဗူးလြင္​့ပစ္​ရန္​ ရထားတြဲ ထဲသို႔ အမိႈက္​ပံုးကိုမ်က္​လံုး​ေဝ့ၾကည္​့ၿပီး႐ွာ​ေတာ့မ​​ေတြ႔သျဖင္​့ ကြၽတ္​ကြၽတ္​အိတ္​နဲ႔ လံု​ေအာင္​စုခ်ည္​ၿပီး ခုံ​ေအာက္​နားမွ ခန ခ်ထား လိုက္​သည္​။လမ္​း​ေရာက္​မွ သင္​့​ေတာ္​ရာ​ေနရာတစ္​ခုမွ လြင္​့ပစ္​ရ​ေတာ့မည္​။ဘူတာရံုမွာ အမိႈက္​လြင္​့ျပစ္​လို႔မျဖစ္​။


စကၠန္​႔မွ မိနစ္​၊မိနစ္​မွနာရီ အလီလီ​ေျပာင္​းလဲလာၿပီး​ေနာက္​ ​ေတာင္​ငူ ဟူ​ေသာ ဆိုင္​းဘုတ္​ကို ​ေက်ာ္​လာ​ေလၿပီ။ရထားလမ္​း​ေဘးတစ္​​ေလ်ာက္​ က်ဴး​ေက်ာ္​ တဲငယ္​​ေလးမ်ားလဲ​ေတြ႔ရသည္​။က​ေလးမ်ား ​ေဆာ့ကစား​ေနက်သည္​လဲ ​ေတြြ႔သည္​။အခ်ိန္​ကိုၾကည္​့​ေတာ့ ​ေန႔လည္​တစ္​နာရီခန္​႔​ေတာင္​​ေက်ာ္​​ေန​ၿပီ။နာရီကိုၾကည္​့ရင္​းအ​ေဖ့ကိုသတိရမိျပန္​​ေလသည္​။ကြၽန္​​ေတာ္​၈တန္​း​ေက်ာင္​းသား​ေလာက္​ထဲက အ​ေဖဝယ္​​ေပးထား​ေသာ casio နာရီ​ေလး သူ႔တာဝန္​ကိုခုခ်ိန္​ထိ​ေက်ပြန္​​ေအာင္​ ​ေဆာင္​ရြက္​​ေနဆဲပင္​။​ေန႔လည္​စာကို​ေတာ့ အ​ေမထည္​့​ေပးလိုက္​​ေသာ ၾကက္​ဥျပဳတ္​နဲ႔ ပန္​းသီးပဲကိုက္​စားကာ​ေရ​ေသာက္​ၿပီး​ေျဖ႐ွင္​းလိုက္​​ေတာ့သည္​။အျပင္​စာသိပ္​စား​ေလ့မရိွ​ေသာ ကြၽန္​​ေတာ္​ ဝယ္​စားရမွာတြန္​႔​ေနသည္​။ အ​ေမက မုန္​႔ပဲသ​ေရစာ စားစရာတို႔ကို ကိုယ္​တိုင္​ျပဳလုပ္​​ေကြၽးတတ္​သူျဖစ္​​ေလရာ အျပင္​က အစာ​ေတြသိပ္​ဝယ္​စား​ေလ့မရိွျခင္​းျဖစ္​သည္​။မည္​သို႔မည္​ပံု ခ်က္​ျပဳတ္​ထားမွန္​းမသိ​ေသာ စားစရာတို္​ ့ကို စားရမွာ ထိုအခ်ိန္​က စိတ္​ထဲ မသတီျဖစ္​ခ့ဲမိသည္​။(ခု​ေတာ့ အ့ဲအက်င္​့က ​ေပ်ာက္​​ေနပါၿပီ)နံ​ေဘးမွ သစ္​ပင္​ျခံဳႏြယ္​တို႔ ရထား​ေနာက္​ၿကီး၏​ေနာက္​သို႔ ​ေျပးလႊား​ေရႊ႔လ်ား​ေနၾကသည္​။ ​ေနမင္​းႀကီး​လဲ အနားမ်ဥ္​းတစ္​ခု​ေပၚသို႔​ေမးတင္​ငိုက္​ျမည္​း​ေနေလၿပီ။ကြယ္​​ေပ်ာက္​လုဆဲ​ေနမင္​းႀကီးကိုၾကည္​့ရင္​း စိတ္​ထဲမွာလြမ္​းသလိုလို ​ေဆြးသလိုလို......

#ဆက္​ပါအံုးမည္​....

စာတစ္​ခု​ေရးသားတတ္​​ေအာင္​ သင္​ၾကား​ေပး​ေသာ ဆရာတင္​လိႈင္​ဦးအား အထူးပင္​​ ေလးစား​ေက်းဇူးတင္​ပါသည္​ခင္​​ဗ်ာ
Photo credit google
Author- Minhtet Yeyint
@zinminhtet
MSC-126