ဆက္ရန္မရိွ

အခန္း(၂)

Photo credit

မတင္ျမ ကအေမဘက္လိုက္၍ အသား ျဖဴသည္။ခႏၶာကုိယ္ အခ်ိဳးအစားကလည္း ခါးေသးရင္ခ်ီ၍ ၾကည့္ေပ်ာ္႐ႈေပ်ာ္ရိွသည္ဟုဆိုရေပမည္။ေဒာ္ခင္ျမဆိုတာ ငယ္စဥ္က ရြာမွါကြမ္းေတာင္ကိုင္မဟုတ္ေတာင္မွ အေခ်ာအလွ စာရင္းထဲပါခ့ဲသူျဖစ္သည္။ကိုထြန္းလွနဲ႕ညားၿပီး ကေလးသံုးေယာက္ကလည္း ရ၊ဇရာကေထာင္း၊ ေလာကဓံကေထာင္းနဲ႔ အခုမ်ားဆိုရင္ျဖင့္ ေနေလာင္ထားတ့ဲ နီက်င့္က်င့္ အသားအရည္၊ဆီမဝတ့ဲ ေျခာက္ကပ္ကပ္ဆံပင္ နဲ႔ဆိုေတာ့ အေခ်ာအလွစာရင္းဝင္ခ့ဲသူဆိုလ်င္ ယံုႏိုင္စရာရိွမည္မဟုတ္ေပ။ကိုထြန္းလွကေတာ့ တုတ္ခိုုင္တ့ဲ ခႏၶာကုိယ္နဲ႔ ညိဳေမာင္းေမာင္းအသားအရည္ရိွၿပီး ႐ုပ္ရည္ကေတာ့ သာမာန္မ်ွသာျဖစ္သည္။သူတို႔အိမ္ေထာင္သက္တမ္းတစ္ေလ်ာက္ ဆိုက္ကားေလးတစ္စီးသာအဖတ္တင္ခ့ဲသည္။ဒီဆိုက္ကားနင္းလို႔ရတ့ဲေငြ နဲ႔ မိန္းမျဖစ္သူ၏ အေၾကာ္ေရာင္းလို႔ရတ့ဲအျမတ္ေငြေလးေတြ နဲ႔ သမီးႀကီးပညာေရးကိုပ့ံပိုးေနရသည္ေလ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ဆိုက္ကားပိုင္ေလးရိွေတာ့ အံုနာေၾကးေပးရတ့ဲ ဒုကၡသက္သာတာပ။သို႔ေပမယ့္လည္း ဆိုက္ကား ကလိုင္စင္မရိွဆိုေတာ့ တစ္ခါတေလ အဖမ္းအဆီးမ်ားရိွရင္ ေခြးေျပးဝက္ေျပး ေျပးရတာေပါ့။ယခုအစိုးရ တက္လ်င္ ႀကီးပြားေတာ့မည္အထင္နဲ႔ ကိုထြန္းလွတို႔ မဲဆြယ္ကာလတုန္းက ဆိုက္ကား အနင္းပ်က္ခံၿပီး တစ္ေပ်ာ္တစ္ပါးႀကီးလွည့္လည္မဲဆြယ္ခ့ဲေသးသည္။ ထိုတုန္းကေတာင္ မိန္းမကိုပိုက္ဆံျပန္မအပ္ႏိုင္လို႔ စကားမ်ားရန္ျဖစ္ၾကရေသးသည္။ယခုမ်ားေတာ့ ရိွေနတ့ဲ ဆိုက္ကားေလးေတာင္ က်ီးလန္႔စာစား နင္းေနရတ့ဲဘဝ။ဆိုက္ကားေလး အသိမ္းခံရမွာ ထြန္းလွ အရမ္းေၾကာက္သည္။ သူတတ္တ့ဲပညာကလည္း ဒီပညာပဲရိွတာကိုး၊ဒါမွမလုပ္ရင္ စားဝတ္ေနေရး အတြက္ မည္သို႔႐ုန္းကန္ရမည္နည္း။မည္သူ႔ကိုမွ အားကိုးလို႔မရ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုး ထမင္းစားရမည္ဆိုတာကို အခုေတာ့ ထြန္းလွသိၿပီ။ေျခေထာက္လႈပ္မွ ပါးစပ္လႈပ္ရမယ့္ ဘဝဆိုတာ ဒါမ်ိဳးျဖစ္ေခ်လိမ့္မည္။

ေနာက္ၿပီး ပညာေရး မွာထိုင္းလွတ့ဲ အလတ္ေကာင္ကို အရြယ္ေလးေရာက္လာရင္ ဆိုက္ကားအေမြေပးဖို႔ စိတ္ကူးထားေသးသည္။အလတ္ေကာင္လည္း အရြယ္ေရာက္ သူလည္း အရြယ္က်ခ်ိန္ဆိုေတာ့ တဖန္ျပန္အားကိုးရေလာက္မည္ထင္သည္။

Photo credit
ဒဂံုအေ႐ွ႕ပိုင္းရိွ စကားဝါ အမ်ိဳးသမီးေဆာင္၊ဒဂံုတကၠသိုလ္ႏွင့္ဆို ႏွစ္မွတ္တိုင္ေလာက္ကားစီးရင္ ေရာက္ႏိုင္ေသာခရီးျဖစ္သည္။အေဆာင္မွာ ႏွစ္ထပ္ေဆာင္ျဖစ္ၿပီး အခန္းတစ္ခန္းလ်င္ႏွစ္ေယာက္ႏႈန္းေနၾကရသည္။အခန္းေပါင္း ၂၀ရိွၿပီး ျခံဝန္းမွာလည္း အတန္သင့္က်ယ္ဝန္းလွသည္။အေဆာင္ကိုအုပ္ခ်ဳပ္သူကေတာ့ အပ်ိဳႀကီး ေဒၚဝင္းႏြယ္ျဖစ္သည္။ေဒၚဝင္းႏြယ္က အသက္ ၄၅ ဝန္းက်င္ရိွၿပီး ဝတ္စားပံုေခတ္ဆန္၍ စကားေျပာပြင့္လင္းလွသူျဖစ္သည္။အျခားအေဆာင္ေတြႏွင့္စာလ်င္ ေနရထိုင္ရ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ရိွသည္ဟုဆိုရေပမည္။ထိုလြတ္လပ္မႈကို သေဘာက်၍ လာေရာက္ငွါးရမ္းေနထိုင္ၾကသူမ်ားရိွသလို မတင္ျမတို႔လို ေစ်းႏႈန္းသက္သာသျဖင့္ ငွါးရမ္းေနထိုင္သူမ်ားလည္းရိွသည္။ထိုေၾကာင့္ စကားဝါ အေဆာင္တြင္ေနထိုင္ၾကသူမ်ားမွာ အေရာင္အေသြးစံု အဆင့္အတန္းစံု လွသည္။

" သူငယ္ခ်င္း ငါတို႔ ဒီတစ္ပတ္ေက်ာင္းပိတ္ရက္ ေ႐ွာ့ပင္သြားၾကမလို႔ အ့ဲတာနင္လိုက္မလား..အခုအသစ္ဖြင့္တ့ဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်းအသစ္ ႐ွယ္မိုက္တာေနာ္...လိုခ်င္စရာေတြႀကီးပဲ ေစ်းလည္းဝယ္ရင္း ဘဲေခ်ာေခ်ာေလးေတြလည္း ငမ္းရင္းေပါ့..ဘယ္လိုလဲ"
တစ္ခန္းထဲအတူေနသူ ခ်ယ္ရီ မွ အတင္းဆြယ္ေနေသာ္လည္း ကိုယ့္ အိတ္ကပ္အေျခအေနကိုယ္သိေနေသာ မတင္ျမ အဖို႔ လိုက္ရန္မရဲ၊အိတ္ထဲက်န္တာမွ တစ္ေသာင္းေက်ာ္ေက်ာ္ အိမ္ကပိုက္ဆံကလည္းလကုန္ရက္မွ ပို႔တာဆိုေတာ့ ျပကၡဒိန္ ကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ လကုန္ရက္ ၈ရက္ခန္႔လိုေသးသည္။
"ငါမလိုက္ေတာ့ပါဘူး သူငယ္ခ်င္းရယ္၊လုပ္စရာေလးေတြရိွလို႔ ေနာက္မ်ားမွပဲလိုက္ေတာ့မယ္"
မတင္ျမလည္း သူမ်ားေတြလို ေ႐ွာ့ပင္ဆိုတာကို သြားဘူးခ်င္သည္။တစ္ခန္းထဲေနေဖာ္ ခ်ယ္ရီလို လွပေက်ာ့႐ွင္းစြာျဖင့္ ေခတ္မီွအသံုးအေဆာင္ပစၥည္းေတြကိုလည္း သံုးဖူးခ်င္သည္။သို႔ေပမယ့္ ကိုယ့္အေျခအေနကိုယ္သာသိသျဖင့္ မလိုက္ဟုျငင္းလိုက္သည္။ခ်ယ္ရီကေတာ့သံုးႏိုင္ျဖဳန္းႏိုင္သည္။ဝတ္တာစားတာကလည္း ေခတ္ဆန္လြန္းသည္ဟု မတင္ျမ ထင္မိသည္။ပံုစံကလည္း သြက္သြက္လက္လက္ႏွင့္ ႐ုပ္ရည္ကလည္း ၾကည့္ေပ်ာ္႐ႈေပ်ာ္ရိွလွသည္။ဆိုင္အတူတူထိုင္လ်င္လည္း ခ်ယ္ရီမွသာ ထုတ္ထုတ္႐ွင္းတတ္သည္။တစ္ခါတစ္ရံ အေဆာင္သို႔ လာလာတတ္ေသာ ခ်ယ္ရီ ဦးေလးဆိုသူမွာ ပိုက္ဆံခ်မ္းသာပံုရသည္။ေမာ္ဒယ္ျမင့္ ကားအေကာင္းစားႀကီးႏွင့္ ဝတ္ပံုစားပံုကလည္း စမတ္က်လွသည္။ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မတင္ျမ ခ်ာ္ရီကိုအားက်မိသည္။ သူ႔လိုမ်ိဳး ပိုက္ဆံကို သံုးခ်င္စြဲခ်င္မိသည္။အေဖအေမကိုလည္း ပိုက္ဆံေထာက္ခ်င္သည္။

ဟူး....ျဖစ္ခ်င္တိုင္းျဖစ္ခြင့္ မရိွတာကို ဘဝဟု ေခၚေလမလားမသိေတာ့ေပ။

" အိုေက.. သူငယ္ခ်င္း မလိုက္ဘူးဆိုရင္လည္း ငါ ဦးကို ပဲ ဖုန္းဆက္ၿပီးခ်ိန္းထားလိုက္ေတာ့မယ္၊ဒီကျဖင့္ ကိုယ့္ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ သြားခ်င္လို႔ပါဆို တကတည္း..."
မတင္ျမ ျပံဳးျပလိုက္သည္။သူမွ မလိုက္ႏိုင္တာေလ။ေနာင္ဘဝ ဆိုတာမ်ားရိွခ့ဲရင္ ခ်မ္းသာေသာမိသားစု၌ သာလူျဖစ္ရပါေစေတာ့ဟုသာ ဆုေတာင္းေနမိေတာ့သည္။

Msc-126
@zinminhtet