شگفتی‌های کهکشان‌ها

بعد از حادثه انفجار بزرگ کیهان در حال گسترش و توسعه است. ذرات تولید شده بر اثر این انفجار، باعث ایجاد ابرهای میان ستاره‌ای از گاز، غبار، ستاره‌ها و سیارات شده اند با وجود اینکه این ابرها و اجرام آسمانی به طور یکنواخت در سراسر فضا پراکنده نشده‌اند، اما بعضب از آن‌ها به صورت دسته‌دسته و به اشکال مختلف به صورت گروهی قرار دارند، که نظم مشخصی را ایجاد کرده‌اند. از این میان می‌توان کهکشانها را نام برد.

کهکشان ‌ها که به صورت گروهی از سیارات و ستاره ها در کنار همدیگر و به اشکال مختلف در فضا پراکنده شده‌اند، از مناظر زیبای آسمان هستند. منظومه‌‌ی شمسی ما نیز در کهکشان راه شیری یکی از این موارد است.

کهکشان از تعداد بسیار زیادی ستاره تشکیل شده و می‌توان آنها را به وسیله راههای متفاوتی به انواع مختلف تقسیم بندی کرد.

بعضی از آنها گرد یا بیضی شکل و بعضی دیگر صاف، عدسی شکل و یا مارپیچی هستند. بعضی از آنها دو یا چند بازو دارند که این بازوها معمولاً از هسته مرکزی کهکشان انشعاب پیدا می‌کند. هسته مرکزی کهکشان محلی که اکثر ستاره‌های تشکیل دهنده ی کهکشان در آنجا مستقر شده‌اند.

برای نامگذاری کهکشان‌ها از حروف و اعداد استفاده می‌شود. اولین تقسیم‌بندی توسط یک ستاره شناس فرانسوی به نام سی مسیر انجام شده و علت اینکه اکثر کهکشان‌ها با حرف M و یک عدد نامگذاری شده‌اند، نیز همین است. مسیر اول نام خانوادگی خود یعنی M را بر روی آنها نهاده است.

تغییرات ظاهری کهکشان‌ها چگونه ایجاد می‌شود؟
اکثر کهکشان ها به خصوص آنهایی که در واحدهایی در کنار هم به صورت گروه‌های محلی و در موقعیت‌های به نسبت نزدیک به هم قرار دارند، اغلب با هم برخورد می‌کنند، علت این برخورد چیست؟

علت این است که هنگامی که دو کهکشان به هم نزدیک و نزدیک‌تر می‌شوند، نیروی جاذبه هر کدام حتی بر روی ستاره های بسیار دور دیگری نیز تاثیر می‌گذارد و به این ترتیب هر کهکشان تعداد بسیار کمی از ستاره های خود را از دست می‌دهد، که جذب کهکشان دیگر می‌شوند.
بعضی اوقات دو کهکشان به هم برخورد می‌کنند، بر اثر برخوردهای بسیار شدید، دو کهکشان ادغام شده و یک کهکشان جدید تشکیل می‌دهند.

برای کهکشان تنها بودن در کیهان امری غیر معمول است و معمولا کهکشان‌ها در گروه‌های دو یا چند کهکشانی قرار دارند. برای بررسی کهکشان از اثر دوپلر استفاده می‌شود.