Butterly and Daisy Love Story

Sizlere kelebek ve papatyanın hikayesinden bahsetmek istiyorum.

Evrenin sonsuzluğunda, bir tırtıl açmış dünyaya gözlerini. Yaradılış gereği yemiş içmiş beslenmiş. Zamanı gelince, rengârenk kanatlı zarif bir kelebek olarak delmiş kozasını.

Uçuvermiş yemyeşil kırlara doğru... Bir çiçek dikkatini çekmiş. Usulca yaklaşmış yanına.

Zarif bir papatyaymış bu...

-''Yanınızda kalabilir miyim?'' demiş kibarca...

• Papatya, ''olabilir'' demiş.
  Sohbete başlamışlar... Birbirlerini tanımışlar... Konuştukça ısınmışlar birbirlerine…
  Yüreklerinde sevgi tomurcukları yeşermeye başlamış ama ne kelebek ne de papatya, duygularını açıklayamıyorlarmış. Zaman su gibi akıp geçmiş... Gün bitmek üzereyken, kelebek ''gitmem gerek…'' demiş. Papatya telaşlanmış... “Bilmeden hata mı yaptım, neden gidiyor acaba?” diye düşünmüş. Kelebek güçlükle doğrulmuş yerinden. Yorgun bakışlarla papatyayı son bir kez süzerken:" Biz kelebeklerin ömrü üç gündür bu yüzden kelebeklerin hiç ölmediği yere gitmeliyim… Seni seviyorum'' demiş. Ağır ağır uzaklaşırken, sel olmuş papatyanın gözyaşları… ''ben de ben de'' diye haykırmış kelebeğin ardından…

Aradan günler geçmiş, papatyanın renkleri solmuş. Yaprakları tek tek dökülmeye başlamış.

Her yaprak dökülüşünde ''Seviyorrr… Seviyorrr…'' diye teselli buluyormuş papatya. İşte o günden sonra sevenler, hiç kimseye soramadıkları soruyu papatyaya sormuşlar.

''Seviyor mu? Sevmiyor mu?'' diye…