Valentijnsdag verhaal (fictie): Laten we de liefde vieren

Lisa keek er altijd al weken naar uit, valentijnsdag. Op 14 februari hoopte ze als kind al dat zij een mooie kaart met liefdesverklaring in de bus zou ontvangen. Wat ook elk jaar gebeurde, echter wist zij natuurlijk niet dat haar ouders deze stiekem de avond vantevoren schreven voor haar, anoniem uiteraard, zoals dat hoort bij valentijnsdag volgens de traditie. Wanneer de postbode dan zou komen op valentijnsdag, zou een van haar ouders de kaart tussen de post stoppen. Lisa was dan dolgelukkig, en zat in haar kamer te dromen over wie haar deze kaart zou kunnen hebben gestuurd.

Haar ouders vonden het eigenlijk alleen maar erg aandoenlijk om dit elk jaar te zien. Intussen was Lisa volwassen geworden, en mocht ze de afgelopen jaren echte valentijnskaarten en kadootjes ontvangen wanneer ze een vriend had. Toch schreven haar ouders nog steeds elk jaar een mooie valentijnskaart voor haar, valentijnsdag gaat immers om de liefde. En natuurlijk houden zij van hun dochter, en om deze liefde voor hun dochter te vieren, bleven ze trouw elk jaar een kaart richten aan hun dochter.

De afgelopen jaren vroeg Lisa zich af van wie de anonieme kaart dan was, niet in de gaten hebbend, dat dit handschrift op de kaart nog steeds hetzelfde was als van de allereerste kaarten die zij ontving als kind. De anonieme kaart zorgde vorig jaar zelfs voor een hoop jaloezie bij haar vriend, deze wilde weten van wie die kaart was, en of ze misschien zelfs vreemdging. Tot groot verdriet van Lisa, natuurlijk. Zij had nog steeds geen enkel idee van wie de kaart zou kunnen komen. Ze vond het uiteraard ontzettend leuk, maar besteedde er verder niet zoveel aandacht aan, ze was immers blij met haar vriend.

Op valentijnsavond ging zij samen met haar vriend uit eten bij een Italiaans restaurant, waar ze beiden genoten van een heerlijke pasta. Wat zij niet wist, was dat haar vriend haar ouders ook uit had genodigd, en in had geseind om tijdens het dessert te komen. Toen Lisa even naar het toilet ging, kwam ze terug en werd het dessert inclusief sterretjes net geserveerd. Het dessert, Tiramisu, was mooi versierd met een hart van chocoladesaus en terwijl ze haar eerste hap wilde nemen, ging haar vriend op zijn knieen.
Hij vroeg haar daar ter plekke in een overvol restaurant ten huwelijk, en zonder dat ze het wist keken haar ouders toe hoe Lisa volschoot van geluk. Ze zei volmondig ja, en er werd een passionele kus uitgedeeld.

Toen zij weer goed om zich heen keek, zag ze hoe haar ouders daar stonden, en dit romantisch tafereel hadden gefilmd. Ze vlogen elkaar om de nek, en feliciteerden haar met hun voorgenomen huwelijk. Daarna vonden ze dat ze wel even moesten opbiechten wie er al die jaren achter die valentijnskaarten zaten. Ze keken haar vriend aan, en zeiden: " Nu we weten dat onze dochter een man heeft die voor haar zal zorgen in voor en tegenspoed, moeten we je iets opbiechten.. De valentijnskaarten sturen wij al jaren anoniem naar Lisa". Haar vriend glimlachte gerustgesteld.

Haar ouders vervolgden hun verhaal: "Het begon ooit als een grapje toen ze nog een klein meisje was en wegdroomde bij het idee dat zij misschien wel een valentijnskaart zou ontvangen van de jongen op wie ze een oogje had. Wij dachten bij wijze van grap, haar een kaart te sturen, en sindsdien hebben we dit elk jaar gedaan, tot dit jaar. Dit was onze laatste kaart lieve schat, laten we nu de liefde vieren. Proost op jullie voorgenomen huwelijk!"

AnoukNox

Image source