Lege straten #gedicht

De straten zijn leeg in de stad waar ik woonde,
geen kinderen spelend geen oudjes op banken,
lege en dode ramen met grauwe gordijnen,
hoe heeft alles zomaar kunnen verdwijnen?

De speeltuin vervallen, het voetbalveld weg,
de bomen die er groeien zijn droevig en kaal,
Ik kijk treurig rond, het is niet te herkennen,
ook ik ging weg, dat moet ik bekennen.

Nu wonen er wat vreemden, voor mij onbekenden,
ze zitten verscholen achter diepdonker glas.
Hier op de hoek waar ik mijn eerste kus kreeg
en ik over de stiekeme zaken strak zweeg.

Nooit zal het worden, zoals het ooit was.
De wereld veranderd, de straat die doet mee.
Niets is meer hier, zoals ik het ken,
toch ligt hier de kern van wat ik nu ben.

Source; pixabay