De kinderen van het kruis #1

Kom op Lotte, ik heb je al een paar keer geroepen. Voor we naar de kerk kunnen, moeten we eerst nog langs tante Ank. Meisje, meisje, wat kun jij toch treuzelen zeg.
Ik treuzel niet, ik doe de dingen zorgvuldig moeder, dat zou u juist moeten waarderen.
Ja, natuurlijk liefje, maar soms moeten we ook een oog voor de klok hebben. Papa is al in de kerk, hij mocht vandaag helpen de kerk klaar te maken voor de mis van vandaag, is dat niet leuk voor papa?
Ja moeder, dat is heel fijn. Ik hoop dat ik net als Janneke ooit in het koor mag, maar ik kan niet zo mooi zingen als haar.
Ach lieverd. Onze lieve heer heeft jou met allerlei andere talenten gemaakt, koester ze en gebruik ze zodat de Heer kan zien dat je ze niet verspild, en nou vlotjes, Tante Ank zit vast al te wachten.

De auto stond al klaar. Vlug stapten ze achterin de auto op weg naar de kerk. Lotte ging graag naar de kerk, de mensen waren er altijd erg aardig. Alleen voor de priester was ze wat angstig. Hij praatte soms zo hard, en hij zei vaak dingen waar ze niet zoveel van begreep. Haar oudere zuster die in het koor zat begreep het wel. Die luisterde altijd heel goed, en sprak ook heel vaak over God. Zeker nadat zij en haar zusje de enige overlevenden waren van het busongeluk toen ze een uitstapje maakten met het kerkgenootschap. Alleen de kinderen dan he? En de zusters van de gemeente. De buschauffeur had gedronken en was van de weg geraakt en was heel hard een stuk naar beneden gevallen. Al haar broertjes en zusjes waren doodgegaan, en Janneke wist het nog al te goed. Lotte niet. Lotte kon zich er niets van herinneren, maar omdat ze het hadden overleefd, werden de zusjes binnen de gemeente als zeer bijzonder gezien.
God heeft een plan met jullie, daarom zijn jullie hier nog bij ons, werd er vaak tegen ze gezegd.

Janneke was daardoor heel erg veranderd. In plaats van het lieve oudere zusje, was Janneke meer veranderd in een soort van tweede moeder, en als Lotte al dacht dat haar ouders streng waren, haar zus was nog veel strenger.
Janneke had allemaal regels voor haar, en haar ouders waren trots op Janneke dat ze zo goed met God bezig was. Let maar goed op je grote zus, dan komt het wel goed tussen jou en de Heer. Maak hem maar duidelijk dat hij je niet voor niets heeft gespaard.
Lotte vond het eigenlijk niet zo fijn zoals het nu ging. Vroeger mocht ze veel meer. Met haar broertjes stoeien, lekker buiten spelen. Korte broeken aan, maar van Janneke mocht dat niet. Lotte moest de bijbel lezen, en ze snapte er vaak niets van, maar dan zei Janneke dat ze toch door moest lezen.
Ze vond het belangrijk dat haar ouders trots op haar waren, en dat waren ze als ze maar goed naar Janneke keek en deed wat Janneke deed.

Iedereen die ze kenden, kwamen ook in de kerk. Eigenlijk gingen ze met niemand om die niet ook in de kerk kwamen. Op school was dat anders en vonden ze de zusters maar raar. Die kinderen mochten wel buiten spelen en als Lotte vroeg of ze bij een vriendinnetje mocht spelen was het altijd nee.
Haar zuster of moeder haalde haar altijd op en dan moest ze gelijk mee naar huis. En zo groeide ze enkel op tussen ouderen en kerkelijken en zo kwam ze enkel maar in aanraking met de gebruiken van de kerk en de religie.
Toen haar zuster naar de groet school ging, kwam Lotte alleen te staan op school, en iedereen kon zien dat Lotte langzaam aan het veranderen was. Van een lief vrolijk meisje, naar een verdrietig kijkend kind dat zich totaal vervreemde van haar omgeving.

Tante Ank had een oudere dochter. Die was al bijna volwassen. Lotte vond haar best leuk, maar Janneke moest haar niet. Ze gaat met jongens, en ze zal vast drinken en hoeren en zo.
Hoeren? Wat is dat, vroeg Lotte aan haar zuster.
Nou dat is dat je naakt met jongens bent en dat is heel slecht. Als je dat doet word God heel boos en ga je naar de Hel.
Lotte vond dat een naar woord. Ze wist niet hoe de Hel er uitzag, maar dat wist niemand dacht ze. Maar de priester vertelde van vuur en verdoemenis, wat dat dan ook mocht zijn, en hij vertelde over een stad en regen van vuur omdat mensen naakt met elkaar gingen, dus dat kon nooit goed zijn.
Kan God dan ook boos op ons worden? Vroeg Lotte met een bevend stemmetje.
Als we het allemaal maar laten, en er niets aan doen, wie weet. Misschien denkt God dat we hem hebben opgegeven. Misschien vind God ons lui en slecht dat we haar niet zelf vertellen dat ze moet stoppen. Want als ze zo doorgaat, dan kan de Hel wel eens losbreken, sprak Janneke.
Misschien moeten we het haar dan wel zeggen, zei Lotte.
En als ze niet luistert, desnoods straffen, sprak Janneke. Misschien is dat de enige manier om God te laten weten dat we van hem houden.
Ja, misschien wel, zei Lotte, maar ze kon zich er niets bij voorstellen.
Laten we maar snel om vergeving vragen voor onze luiheid Lotte, kom maar, laten we gaan bidden.

Wordt vervolgd...

Fotos in het verhaal gehaald van Pixabay.