Wat Wilma wil

Wilma opent de deur van de vaatwasser. Voordat ze gaat koken, ruimt ze die uit. Dat heeft ze van hem, eerst werken en dan ontspanning. Of ze koken nu zo ontspannend vindt, weet Wilma net zomin als dat ze weet; waar haar lievelings-mes is, wat het onderwerp van haar tweede boek moet zijn en waarom ze eigenlijk Wilma heet.

Mary-lou, Hannah, Anna, Georgina, Victoria. Actrices, schrijfsters, zangeressen en soms biseksueel. Die worden geselecteerd, die wel. Dat zijn de namen. De naam Wilma heeft ze haar moeder slecht vergeven. ‘En geen doopnamen,’ had die ook nog recalcitrant de aardige pastoor van de st-Josephkerk gezegd. ‘Ik heb niet eens een doopnaam’, had Wilma haar moeder in de jaren zeventig en een groot deel van de jaren tachtig voor de voeten geworpen.

Met een Yvonne of Yvette, zou ze tevreden zijn geweest en met een Kim of Caroline meer dan. Een Wilma zingt gewoon nooit de sterren van de hemel, levert geen literaire werken af en wordt al helemaal niet aangenomen op academies voor beeldende of ingebeelde kunsten.

Maar de jaren zeventig, tachtig en ook negentig gingen voorbij. Zo ook de tijd dat Wilma haar moeder de schuld kon geven van enige ongemakken op haar levenspad. De theorie dat het leven technisch natuurlijk altijd de schuld van ouders is, heeft Wilma moeten laten varen toen zelf kinderen kreeg. De voortplantingsdrift overkwam haar ook zomaar waar ze bij lag.

Ze vult de lades met schoon bestek en twee kaasschaven. Dan stapelt ze alle borden en zet er de kommen bovenop. Ze loopt naar de woonkamer, waarbij ze met haar kin het schuiven van servies tegenhoudt. Niets valt als ze de borden en kommen op hun plaats zet. Zie je, ze kan heus wel wat.

Veertig is ze nu. Vrouw van een man. Moeder van een dochter en een zoon. Ze heeft vijf paar bruine cowboylaarzen. Haar jurken draagt ze ietwat vormeloos, zoals haar lichaam tegenwoordig is. Wilma heeft geen baan, maar wel twee zinnen. Ik heb een boek geschreven, luidt de eerste. En het is gepubliceerd, de tweede.

Schrijfster noemt ze zichzelf niet. Als het om haar boekje gaat, is Wilma trouwens de eerste die roept dat wat zij maakt allemaal geen hogere wiskunde is. Net zoals ze pretentieloos nieuwe spullen of een geslaagde maaltijd introduceert. En al is het meer achteloze bescheidenheid dan valse, irritant is het wel.

Verder is Wilma hartstikke lief. En triest, dat ook. Volgens haar dochter dan. ‘Was jij vroeger wel slank? Heb jij eigenlijk vriendinnen?’ Die kan soms zomaar zulke dingen vragen. Dan stamelt Wilma maar wat. Over een goeie vriend in de grote stad en over genoeg leuke kennissen. Ze zegt maar niet dat wat haar betreft een beste vriendin een dode vriendin is. Dode vriendinnen verdwijnen niet zomaar. Die krijgen een plekje met een steen of een urn, daar kun je dan rouwen. Het is nog een geluk dat Wilma de dingen goed achter zich kan laten.

De vaatwasser is leeg en Wilma kijkt op de klok. Het koken kan wachten. Zal ze een stukje schrijven of gaat ze naar haar cavia’s? Omdat Wilma niet kan beslissen, pakt ze haar I-pad. Ze surft via Funda-de Telegraaf-Wehkamp naar Zalando. Ze doet twee jurkjes in het virtuele winkelmandje en één paar korte laarzen. Ze rekent niet af. Om half zes is het alweer zo laat en heeft ze weer een dag niets geschreven. Wilma zucht en zet de I-pad op het I-pad station.

Dat Schrijven doet Wilma niet om er rijk mee te worden en een oerdrift heeft er verder ook niets mee te maken. Wilma kan niet zingen, niet acteren en heeft van het weer verder ook geen verstand. Schrijven is voor Wilma de enige weg om te komen waar ze heen wil:

Wat Wilma wil: Ze schrijft een boek (bestseller) en komt bij de wereld draait door. Ze maakt per ongeluk een paar gevatte grappen. Het publiek houdt van haar en voor Wilma twee keer met haar ogen kan knipperen, wordt ze bekende Nederlander. Wilma doet mee aan spelletjes op tv en aan het nationale dictee. Dan wordt ze opgemerkt door iemand van de redactie van het programma; Wie is de mol. Ondanks of dankzij haar leeftijd wordt Wilma gevraagd. Ze wordt niet de mol, maar wel de winnaar.

En haar leven heeft zin!

Wat leuk dat je Wilma hebt gelezen. Wilma mag worden gedeeld en haar je duimen geven mag ook. Wil je Wilma vanaf het begin lezen, klik dan op de link @rsauerschnig