LONGEY WITHIN PEOPLE

Loneliness allows you to calm down, find a moment of rest. Although we are surrounded by a lot of people, we like to be lonely. We are happy, because we can not be sad and listen to a thousand questions about what happened. We have so many people around us, but the truth is that there is really no one. Everyone has their own problems, problems, we also have them but ... others. You can have a crowd around you and feel lonely, just like you can have a full fridge and starve ... We are distrustful - it is caused by transitions and competitions even on the people closest to us. We can not trust anyone. It is only after some time we open ourselves, but it is a slow process and so far we are not opening ourselves completely to anyone. We do not understand other people, we know that they also do not understand us. They have different priorities, they think differently, they are just different ... Or we are different. Like someone we really need, there is nobody. After all, we like our loneliness and we really feel bad in the crowd. We like to stay in our company, other people get tired of us.
We are alone, we are ourselves and we do not have to play anybody. We can be boring and taciturn, it does not bother anyone.
However, such a course of life is not healthy, neither for me nor for my body.
We are more and more often where we should not be and where we should be. A lot of words, few deeds. Nowadays, we want to do everything more. Less real people. Perhaps someday people will be saturated with this quantity, speed, ease and proportions will turn back. We will have times when a man will notice another human being. They will return times when ordinary meetings to talk even with loved ones and friends will not be planned with the calendar.

Samotność pozwala się wyciszyć,znaleźć chwilę wytchnienia.Mimo tego,że otacza nas mnóstwo ludzi, lubimy być samotni.Udajemy radosnych, bo nie potrafimy się smucić i wysłuchiwać tysiąca pytań typu „co się stało”.Mamy niby tyle osób wokoło siebie, ale prawda jest taka,że tak naprawdę nie ma nikogo. Każdy ma swoje sprawy,problemy, my też je mamy ale…inne.Można mieć dookoła siebie tłum i czuć się samotnym, tak samo jak można mieć pełną lodówkę i głodować… Jesteśmy nieufni- spowodowane to jest przejściami i zawodami nawet na najbliższych nam osobach. Nie potrafimy komukolwiek zaufać. Dopiero po jakimś czasie otwieramy się, ale to powolny proces i póki co przed nikim nie otwieramy się całkowicie. Nie rozumiemy innych ludzi, wiemy że oni także nas nie rozumieją.Mają inne priorytety, inaczej rozumują, po prostu są inni… Albo to my jesteśmy inni.Jak kogoś bardzo potrzebujemy,nie ma wtedy nikogo.Po mimo wszystko,lubimy tą naszą samotność i tak naprawdę źle się czujemy w tłumie.Lubimy przebywać w swoim towarzystwie, inni ludzie trochę nas męczą.
Jesteśmy sami,jesteśmy sobą i nie musimy nikogo grać. Możemy być nudni i małomówni, to przecież nikomu nie przeszkadza.
Jednak taki bieg życia nie jest zdrowy ,ani dla mnie,ani dla mojego organizmu.
Coraz częściej jesteśmy tam gdzie nie powinniśmy być, a tam gdzie powinniśmy. Wiele słów, mało czynów.w dzisiejszych czasach chcemy na zewnątrz wszystkiego więcej.Coraz mniej prawdziwego człowieka. Być może kiedyś ludzie nasycą się tą ilością, szybkością, łatwością i proporcje się odwrócą.Dożyjemy czasów gdy człowiek będzie zauważał drugiego człowieka.Wrócą czasy gdy zwyczajne spotkania żeby pogadać nawet z bliskimi,przyjaciółmi ,nie będą planowane z kalendarzem.