Mopperman is dol op winkelen...

"Dat zal ik wel even ophalen, ik ga toch nog naar het centrum.", een alledaags gebeuren, omdat boodschappen doen tot een van mijn (vrijwillige gekozen) taken behoort. Juist omdat ik de schurft aan winkels bezoeken heb. Of liever gesteld vind ik winkelen een nachtmerrie. Boodschappen doen behoort meer tot de noodzakelijke bezigheden, iets waarvan ik moeilijk kan bevatten dat er mensen zijn die dat graag samen doen. Hij met zijn gezicht op constante onweer en zij in haar opperste hum. Liever was hij in zijn auto blijven zitten en nog liever was hij waarschijnlijk thuis gebleven of op het werk. Er zijn zoveel dingen leuker dan de wekelijkse spullen binnen te sleuren. Zelf kies ik er voor om op een wat later tijdstip de winkel ronde te doen. Op tijden dat de winkels wat meer leeg zijn en een kassa het zat af kan, dan heb ik minder de neiging om uit de winkel weg te rennen. Soms is het voor mij enorm stressen als het toch ineens druk blijkt te zijn. Zeker de zogenaamde feestdagen willen nog wel eens voor onverwachte drukte in de winkels zorgen. Deze einde der tijden decemberdagen ben ik dus extra op mijn hoede. Alleen de keuze tussen 2 kassa's kan mij al hevig in de war maken.

En de steeds wisselende winkelmedewerkers vind ik ook een trieste bedoening. Ben ik net aan ze gewend wordt er ineens een blik lagere school kinderen opengetrokken en de winkel in gesmeten. Laatst liep ik per ongeluk zo'n hummeltje omver. In mijn haast om snel de noodzakelijke ellende binnen te halen had ik de amper een meter hoge kindarbeider over het hoofd gezien. Die kreeg meteen op staande voet ontslag vanwege het in de weg lopen van een klant. Wel enorm poep natuurlijk, want wie betaald nu het mobiel abbootje van die minderjarige? Zei dat het zich geen zorgen hoefde te maken, werken kon nog zeker tot het zeventigste levensjaar, kansen genoeg dus. Juist geen arbeid verplichting hebben was nu de kinderlijke vrijheid. Maar de jongeling hoorde en zag niets, want er moest die dag nog een snep verstuurd en een 'Fuk Mai Laif' filmpje ge-up-loot naar tik-tak. Sociaal buiten de boot vallen heeft er een extra dimensie bij gekregen. Wie als jong mens geen mobiel abbo heeft is in de ep gelogeerd, helemaal als er geen WaaiFaai bereik is. Afijn, voor ik te ver afglijdt in een heerlijk naar gekookte spruitjesgeur meurend oer-Nederlands geklaag van 'Vroegah was alles beetah', waar ging het ook alweer over?

Wat zeur je nou toch?

Hallo, deze kolom heet 'Mopperman', wat verwacht je dan? Goed, is dat meteen weer duidelijk. Of mag ik het straks wellicht niet meer over 'de feestdagen' hebben. En is het noemen van lichtfeest uit den boze als het over het vieren van de winter-zonnewende gaat. En wij hebben al sinds ik mij kan heugen wat men nu 'gender-neutrale' toiletten noemt. De eerste keer dat ik als kind ineens ergens moest kiezen naar welk toilet ik hoorde te gaan vond ik verwarrend. Gelukkig stonden er plaatjes, als vingerwijzing, op de deuren van de toiletten. Wel vroeg ik mij toen al af of de afval na het doorspoelen ook gescheiden werd en waarheen het dan ging. En waarom krijgen we dan geen apart water te drinken, voor vrouwen en mannen gescheiden. Want uiteindelijk krijgen we het weer als kraanwater terug... Worden hormonen er dan ook uitgefilterd en medicijnen? Oh ja, het onderwerp was winkelen en hoe dol ik daar op ben. Dus hoe komt het dat ik er dan toch voor heb gekozen, vrijwillig, om het tot mijn taak te laten zijn. Nou, het schijnt goed voor de karakter opbouw te zijn als men dagelijks dingen doet die met enige tegenzin gedaan worden. Of ik kom voort uit een generatie van masochistische idealisten, of wellicht een mengelmoes van van alles en nog wat.

De dagelijkse boodschappen zijn relatief eenvoudig, al mag ik soms voor een tweede keer gaan, omdat ik weer iets vergeten ben. Vaak juist dat waarvoor ik in eerste instantie naar een winkel ging. Deze ronde mocht ik voor de maaltijd naar mijn favoriete winkel: de Lidl. Als het even kan ga ik te voet, bij uitzondering op de fiets. Maar omdat ik al aan de late kant was en nog naar de Kruitvat mocht besloot ik de fiets te nemen. Het was inmiddels al na half zes en voor ik er zou zijn was het kwart voor zes. Ach, dat zou normaliter wel te doen zijn. Want als ik weet wat te halen dan ben ik binnen 10 minuten weer buiten. Ware het niet dat ik er deze ronde met een tweetal speciale koopjes opdrachten naar toe ging. Niet voor mijzelf, maar voor de dames. En ik ben gewend om van te voren al duidelijk te hebben van wat, hoe, waar en wanneer. Geen voordeelkaart gedoe, alleen de vraag vind ik al irritant. Die hele duistere koopjes vrijdag waanzin, welke een week bleek te duren, is gelukkig weer voorbij. Maak alles toch het hele jaar goedkoop. Want schijnbaar kan het namelijk wel veel voordeliger, toch?

Vrouwen kunnen dat, mannen niet.

Koopjesjagen, in vele soorten van verschillende types. Bij mij is het al snel teveel informatie. Mannen zijn van nature licht autistisch en derhalve volstrekt ongeschikt voor drukke winkels overal afgeladen met schreeuwende objecten. 'SASA LELE', dat leest een man als er twee posters naast elkaar hangen met daarop SA en LE onder elkaar. Het is allemaal Veramerikaniseert, want eerst heette het nog 'uitverkoop' en dat was hooguit vier keer per jaar. Nu is het iedere week weer raak en heet het 'SAALEE'. Nee, het is aan mij niet besteed, neem alleen de irritatie dat ik de ene week Haik-schoenen koop voor een stevige prijs, die de week er op de helft minder kosten. Zie je wel, het kan dus wel degelijk veel goedkoper, want een jaar later kosten ze nog maar een kwart van de prijs. In ieder geval had de Kruitvat nu geweldige aanbiedingen. En op zich wil ik die best wel ophalen. Om dan in de loop meteen wat maandverband mee te nemen. En ik snap het gezeur niet van een aantal mensen die schijnbaar moeite hebben met veranderingen. Terwijl dat toch juist een vast gegeven is aan het bestaan, alles veranderd voortdurend. En wie of wat zich het best weet aan te passen aan veranderingen, die overleeft. Daaruit denk ik dan te mogen concluderen dat conservatisme gedoemd is om uit te sterven. (Ja, laat dat maar eens even rustig bezinken...)

Dus daar sta ik dan om kwart voor zes in de Kruitvat te Winschoten. Gewapend met een lijstje in de ene hand en een rood mandje in mijn andere. Nou was ik in de waan dat het om simpele producten ging, zoals shampoo en deodorant. Zes stuks voor zes euro en dat andere was vijf voor een Joetje, makkie dus, waarom heb ik daar dan een briefje voor nodig. En daar ga ik als lijnrecht denkend mens van het mannelijk geslacht dus enorum de fout in. Dit is geen taak waarbij ik in en uit de winkel ben in 10 minuten. Dat dringt langzaam tot mij door als het lijstje bekijk. Zes verschillende soorten van hetzelfde deo merk en vijf verschillende haar producten van hetzelfde merk. Poeder voor in het haar? WAT DE NEUK...!? Even raak ik licht in paniek, want ik mag ook nog maanverband meenemen, tandpasta ook SASA LELE en wat mond-hygiene producten. Maar dat is verderop in de winkel en de tijd tikt door. Serieus, POEDER VOOR IN HET HAAR!? Maar eerlijk gesteld verbaast mij weinig meer. Straks willen alle dames zo'n 'Kardesian' wespentaille met zo een bijpassende enorme dikke reet. En zijn daar weer duizend en een speciale diëten voor te koop. En dan vervolgens zeuren dat mannen ook best wat meer aan hun uiterlijk zouden mogen gaan doen. Ja, het zal...

En ik bloed met haar mee.

Ondertussen kijk ik naar een schap gedeelte van de Andrelon productlijn. Helemaal van boven tot onder gevuld met haar-producten, van dat ene merk. En ik ben nog in de waan dat ik die vijf producten van het lijstje daar meteen vind. Immers, mijn logica zegt mij dat het er een schap vol is omdat het in de aanbieding staat. SASA LELE nog aan toe, het zijn allemaal verschillende producten. Van rechtsdraaiende verzuurde sjampoo tot en met voluminiserende moes van appel, in allerlei soorten en smaken. De paniek slaat nog net niet bij mij toe, kom op, dit kan ik, gewoon de rij afwerken. Met de ogen scannen van boven links, naar onder rechts. Er missen twee producten uit de lijst. Meer van Andrelon zal hier toch niet staan? Even kijk ik in het volgende schap en zie tot mijn schrik daar nog meer van dat merk. Ha ha ha, het zal toch niet dat er achter mij ook nog... FUK, nog veel meer van hetzelfde merk. Ja, behalve dan de haar-poeder. Vier van de lijst heb ik, maar de vijfde is die poeijert. Kolere, wie verzint er nou in vredesnaam ook zoiets. "Straks gaan ze nog droge sjampoo uitvinden...", denk ik, om er vervolgens juist naar te kijken. Dan zie ik een product wat hetzelfde doet als de poeder, nou ja bijna dan (verkeerde mannelijke gedachte), dus dat is dan vijf. En weer de conclusie dat die producten dus veeeeeel goedkoper kunnen, schijnbaar.

Een aantal winkelmedewerkers kijkt mij wat geïrriteerd aan. En ik heb er ook een hekel aan op het laatste moment in de winkel te zijn. De deuren al dicht en ik bij de kassa. Toen ik zelf in een winkel werkte was ik niet zo blij met de vijf-minuten-voor-sluitingstijd binnenstormende klanten. Want als de deur dan dicht ging mocht ik de kas nog opmaken, de administratie doen en de contante omzet storten. En ik dacht ook dat ik om vijf voor zes de winkel weer uit zou zijn, maar het is nu al zo laat. De 6 soorten FA Deo nog... Snel heb ik de plek gevonden waar het staat. Maar er missen een aantal van de lijst. Gelukkig staan er vervangingskeuzes opgeschreven. Er staan nog enkele, maar daar is de dop van verdwenen. Er naast staan er drie nog samen in de folie. Dus denk ik even praktisch, en sloop er voorzichtig eentje uit. Maar dat blijkt bij elkaar te horen en dat is weer van een andere aanbieding. Zo verteld de mevrouw van de Kruitvat mij, licht geïrriteerd, maar haalt mij toch een enkele verpakking. Het angstzweet breekt mij inmiddels uit. Het zal toch niet zo zijn dat ik verzocht wordt om naar de kassa te gaan? De maandverband, die weet ik te liggen. Ook een zee van keuze, al dan niet met geurtje en vleugels, maar ik zie meteen de juiste. Dan nog de mond-hygiene en de tandpasta van de SASA LELE aanbieding. En terwijl ik eindelijk de twee soorten tandpasta van Zendium te pakken heb wordt mij vriendelijk, doch dringend, verzocht naar de kassa te gaan. Met het diepe schaamrood om de kaken en mijn hoofd gebogen verlaat ik uiteindelijk de winkel.

Respect derhalve voor de dames die in de overvloed aan informatie de juiste producten kunnen vinden en het ook nog leuk vinden om dat een hele dag alleen of samen te doen. Na vijftien minuten in deze hel had ik het al nodig om mij de rest van de avond af te sluiten in een donkere kamer. Waar alleen een kaarsje brandde en ik verder alleen in stilte ineen gedoken heen en weer wiegend de overvloed aan indrukken een plek probeerde te geven. Natuurlijk is dat overdreven, want ik heb er hooguit een uur in afzondering doorgebracht. Maar wat een verschrikking. Geef mij dan maar de LIDL waar ik al jaar en dag shampoo koop voor normaal haar, een soort, hun merk, makkie. En dat is zo met heel veel andere producten. Tandpasta, een merk, twee soorten, gemak dient de mens. Voor mij was het dan ook raar dat mijn favoriete supermarkt bijvoorbeeld ineens met wasmiddel voor zwarte was begon. En als ik het er dan uit giet is het helemaal niet donker van kleur. De volgende keer zal ik bedanken voor dit soort koopjes jagerij, want het is aan mij echt niet besteed. Sjoppen is een vak apart, iets voor de echte liefhebber. En dat laat ik dan ook graag, met alle liefde en respect, aan de ware specialisten over.

Hoe dan ook, fijne feestdagen toegewenst!

(Deze maand zal ik juist minder tussen het winkelende publiek te vinden zijn en dat is ook oké...)

SASA LELE!!!

Bron: Meme van Smudge Lord.