NGANGGO PACUL ORA KABEH ISO.. NEMEN

Pacul asring ditemokake minangka piranti bangunan, tepate kanggo nyampur semen lan pasir. Nyatane, alat ngolah kebon iki dhasare nduweni fungsi kanggo ndhudhuk lemah sing akeh banget. Miturut definisi, pacul minangka piranti tetanèn tradisional sing fungsine kanggo ngolah lemah, sing dienggo nggunakake kemampuan tangan manungsa minangka sumber energi kanggo mecah, narik, ngocok lemah. Pacul wis digunakake dening petani turun-temurun. Wiwitane digawe dening tukang pacul sing saiki luwih dikenal minangka tukang. Ing komunitas tani tradisional, saben pacul biasane digawe khusus. Petani pesen pacul langsung saka pandhemen miturut dhuwur, panganggone, lan sapanunggalane. Tumrape para tani dhewe, pacul mujudake piranti wajib kang diduweni lan dikuwasani panganggone, kayadene pulpen kanggo siswa utawa siswa. Iki amarga pacul minangka piranti dhasar utawa dhasar sing sanajan ana macem-macem mesin, nanging isih dibutuhake. Wujude pacul pacul beda karo pacul kebon, pacul pacul beda karo pacul pacul. Saking maneka warni kagunan pacul, salah satunggalipun kagunan inggih punika pemecah lemah, penarik, lan pengaduk. Bebarengan karo perkembangan ilmu pengetahuan, cangkul digawe adhedhasar prinsip ekonomi sing rinci, liwat petungan lan tes sing luwih ketat kanggo efektifitas lan produktivitas sing luwih tepat. Pacul ora mbutuhake biaya operasional kanggo nggunakake, bisa digunakake ing kabeh kondisi lemah, pacul duwe macem-macem fungsi, lan nggawe awak luwih sehat tinimbang nggunakake mesin. Piranti tetanen digawe saka piring wesi lan waja nganti siap dipasarake menyang konsumen. Kaping pisanan, piring wesi lan baja ditarik kanggo mbentuk cangkul kanthi nggunakake dies standar. Piring wesi lan baja sing wis digambar bakal mlebu ing proses pemotongan nggunakake mesin pemotong. Sawisé iku wesi bakal dilurusaké nganggo palu. Sawise straightening, pindhah menyang proses pengepungan. Iki minangka proses nggawe bolongan kanggo gagang pacul.