ေခါင္ရည္ ေဖာက္နည္း
ေခါင္ရည္ျပဳလုပ္နည္း။
● ေခါင္ရည္ျပဳလုပ္ရာ၌လုိအပ္ေသာပစၥည္းမၽ်ား …
၁။ ေကာက္ညွင္းဆန္--- (၁)ျပည္
၂။ တေဆး------------- (၂၅)ကၽ်ပ္သား
၃။ ထန္းလွၽ်က္(သို.) သျကား(၁)ပိသာ
၄။ ေျမအိုး--------------- (၅)ဂါလံဆန္႔
၅။ ၀ါးပိုက္--------------- သင့္ေတာ္သေလာက္ (အုိးႏႈတ္ခမ္းထိေအာင္ထည့္ရမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္အိုးႏွင့္တိုင္း၍ျပဳလုပ္ပါ။)
● ျပဳလုပ္ပံုအဆင့္ဆင့္...
၁။ ေကာက္ညွင္းဆန္းကိုကၽ်က္ေအာင္ခၽ်က္ပါ(အရည္ငဲ့ခၽ်က္ပါ)
၂။ ကၽ်က္ၿပီးသြားေသာေကာက္ညွင္းဆန္အား ဖၽ်ာေပၚတြင္ျဖန္႔ၿပီး(၄)နာရီခန္႔အေအးခံပါ။
၃။ တေဆးမၽ်ားကိုေထာင္းၿပီ အေအးခံထားေသာေကာက္ညွင္းအေပၚျဖဴ းပါ၊နယ္ပါ။
၄။ ႏွယ္ၿပီးေသာေကာက္ညွင္းမၽ်ားကို ေျမအိုးထဲသို႔ထည့္ပါ။
၅။ ေလလံုေအာင္ပိတ္ပါ။(ဖက္ရြက္၊အင္ဖက္ရြက္တို႔ျဖင့္ပိတ္ပါ။ ဖက္ရြက္ အိုးႏႈတ္ခမ္း အေပၚသို႔ တက္မ လာေစ ရန္ႏွီး ၀ါးျဖင့္ ေလး ကြက္ ကၽ်ား ယက္ လုပ္ၿပီးျပန္ ပိတ္ရန္ လို ပါ သည္။
၆။ ၂- ရက္ ေလာက္ၾကာ လွၽ်င္ ဖံုးထား ေသာ အဖံုး ကိုဖြင့္ၿပီး၊ ထန္း လွၽ်က္ ကိုအ လံုး လိုက္ ထည့္ပါ။ ၿပီးလွၽ်င္ ယ ခင္ ဖံုး သည့္ အ တိုင္းျပန္ ဖံုးပါ။
၇။ ၄-ရက္၊-၅ ရက္ၾကာ လွၽ်င္ စတင္ အသံုး ျပဳ ႏိုင္ၿပီ။
● မွတ္ခ်က္။
ထိုသို႔ ထည့္ ထား ေသာေခါင္ အား လႏွင့္ ခၽ်ီ ၍ လည္းေကာင္း၊ ႏွစ္ခၽ်ီ ၍ လည္းေကာင္း ထားႏိုင္ ပါသည္။ ထား သည့္ ႏွစ္ကာလ ၾကာေလ ေလ ပိုေကာင္းေလ ေလဟု ဆိုၾက ပါသည္။
ရိုးရာ ေခါင္ရည္
ေခါင္ရည္သည္ အရက္ႏြယ္၀င္ တစ္မ်ိဳးၿပီးျဖစ္ၿပီး ကေစာ္ေဖာက္ထားေသာ ရိုးရာ တစ္မ်ိဳးလည္းျဖစ္ပါတယ္။ အေရာင္မွာျဖဴၿပီး ခပ္ေနာက္ေနာက္ ရွိၿပီး အရသာကေတာ့ ခ်ိဳပါတယ္။ ေခါင္ရည္ဆိုတာကေတာ့ ဘီယာလိုပဲ တစ္ခ်ိဳ႕ေဒသေတြမွာ ဓေလ့အရ ေသာက္သံုးၾကပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ကခ်င္ျပည္နယ္၊ ရွမ္းျပည္နယ္၊ ခ်င္းျပည္နယ္၊ ကယားျပည္နယ္တို႔မွာ ရိုးရာဓေလ့ အေနနဲ႔ ေသာက္သံုးၾကပါတယ္။
ေခါင္ရည္ကို ခ်က္ၿပီးသား ေကာက္ညွင္း ဒါမွမဟုတ္ ဆန္ကို တေဆးနဲ႔ ေရာၿပီး ေခါင္ရည္ တည္ယူၾကပါတယ္။ ေကာက္ညွင္းနဲ႔ တည္ယူတဲ့ ေခါင္ရည္က ပိုၿပီး ေကာင္းတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ တေဆးဆိုတာကေတာ့ ဂ်ံဳ၊ ဆန္၊ ေကာက္ညွင္း၊ သၾကား၊ ထန္းလ်က္တို႔ကို ဓာတ္ျပဳေစတဲ့ အရာျဖစ္ပါတယ္။ မွိဳတစ္မ်ိဳျဖစ္ၿပီးေတာ့ အင္ဇုိင္းလို႔ေခါ္တဲ့ ပရိုတင္းတစ္မ်ိဳး တေဆးမွာ ပါ၀င္ပါတယ္။ အဲ့ဒီ ပရိုတင္းကေတာ့ ဓာတ္ေျပာင္းလဲမႈ ျမန္ေစဖို႔ ကူညီေပးတဲ့ အရာပါ။
ေခါင္ရည္ တည္ရာမွာ အဓိက ပါ၀င္တာေတြကေတာ့
ေကာက္ညွင္း(သို႔)ဆန္
ဖက္ရြက္ သန္႔သန္႔
တည္မယ့္အိုး (သို႔)၀ါးက်
တေဆးည္ေထာက္ တို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ေခါင္ရည္တည္ရာမွာ ပထမဦးဆံုး ေကာက္ညွင္း သို႔မဟုတ္ ဆန္ကို ႏူးနပ္ေနေအာင္ ခ်က္ရပါတယ္။ က်က္တဲ့ အခါမွာ ေဆးထားတဲ့ ဖက္ရြက္ အသန္႔ေတြေပၚမွာ ျဖန္႔ၿပီး အေအးခံပါ။ ေအးတဲ့ အခါ တေဆးနဲ႔ ေရာၿပီး အိုးထဲကို ထည့္ပါမယ္။ တစ္ခု သတိထားရမွာက အိုးေတြဟာ အသစ္ေတြ ျဖစ္ရပါမယ္။ အျခားအရာတစ္ခုခု ထည့္ထားတဲ့ အိုးေတြကို သံုးလို႔ မရပါဘူး။ ေခါင္ရည္တည္ၿပီးသားဆိုရင္ေတာ့ အိုးကို ထပ္ၿပီးသံုးလို႔ ရပါတယ္။ ေတာင္ေပၚေဒသေတြမွာေတာ့ အ၀က်ယ္တဲ့ ၀ါးဘိုး ၀ါးက်ည္ေထာက္ေတြကို အသံုးျပဳၾကပါတယ္။
ေခါင္ရည္တည္ထားတဲ့ အိုးကို အမွိဳက္ေတြ မ၀င္ေစဖို႔ လံုေအာင္ ပိတ္ထားဖို႔ လိုပါတယ္။ ေခါင္ရည္အိုးကို ေနေရာင္ျခည္ထဲမွာ ထုတ္ထားပါ။ ေနေရာင္ဟာ ဓာတ္ေျပာင္းဖို႔ အတြက္ အဓိက အကူအညီ ေပးပါတယ္။ ရက္အနည္းငယ္ေလာက္ ထားၿပီးရင္ ဓာတ္ေျပာင္းလဲၿပီး ကေဇာ္ေပါက္လာပါၿပီ။ အိုးကို ဖြင့္ၾကည့္ရင္ အေပၚယံမွာ မွိဳေတြကို ေတြ႔ရမွာ ျဖစ္ၿပီး ဆန္ေတြထဲကေန အရည္ေတြ စိမ့္ထြက္ေနတာ ေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္။ ေနာက္ထပ္ ရက္အနည္းငယ္ ထပ္ၿပီး ထားလိုက္တဲ့ အခါ ဆန္ေတြ ေၾကသြားၿပီး အဖတ္ေတြ အနည္ထိုင္ကာ ၾကည္လင္တဲ့ အရည္ေတြကို ေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္။ ဒါဆိုရင္ေတာ့ ခ်ိဳျမတဲ့ ေခါင္ရည္ ရပါၿပီ။
ေခါင္ရည္ကို ေတာင္ေပၚေဒသေတြမွာေတာ့ ပြဲလမ္းသဘင္ရွိတဲ့ အခါမ်ိဳးေတြမွာ ေသာက္ၾကေလ့ ရွိၿပီး အိုးထဲမွာ ရွိတဲ့ ေခါင္ရည္ကို သေဘၤာရိုး ဒါမွမဟုတ္ ၀ါးၿပြန္ေလးေတြနဲ႔ ၀ိုင္းစုပ္ၿပီး ေသာက္ၾကပါတယ္။ ေခါင္ရည္ဟာ ၾကာၾကာထားေလ ေကာင္းေလပါပဲ။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆိုရင္ ၃-၆ႏွစ္ အထိ ရွိၾကပါတယ္။
