W tym samym mniej więcej czasie, co w Ameryce pragmatyzm, a we Francji bergsonizm, w Niemczech pojawiła się fenomenologia. Nurt ten wyznawał front sprzeciwu wobec poprzedniego pokolenia. Bronił wiedzy apriorycznej (opartej na z góry przyjętych założeniach, zależnej nie od doświadczenia, lecz od rozumu) i przedmiotów idealnych, wbrew wcześniejszemu empiryzmowi i naturalizmowi. Inicjatorem tegoż był właśnie Edmund Husserl. Rozwinął on fenomenologiczną teorię poznania i bytu.
Edmund Husserl urodził się na Morawach. Żył w latach 1859–1938. Początkowo studiował matematykę, następnie filozofię. Był profesorem filozofii w Getyndze, a następnie we Fryburgu badeńskim. Jego pierwsze ważne dzieło to Filozofia arytmetyki (1891, w nurcie psychologizmu). Druga książka, Badania logiczne, przyniosła badaczowi uznanie i popularność. Większości prac jednak nie ogłosił; pozostały w rękopisie. Zwykle przedstawiał własne dociekania, rzadko polemizował z innymi. Myśli jego ulegały ciągłym przekształceniom, stąd publikował np. tylko pierwszy tom prac wielotomowych, gdyż po czasie zmieniał własne stanowiska. Stawiał na teoretyczną stronę filozofii, myślał abstrakcyjnie. Był racjonalistą. Budował filozofię o charakterze ponadczasowym. Inspirował się badaniami swoich poprzedników, Brentany i Bolzana. Był osobistym uczniem tego pierwszego. Popularyzował też zapomnianego po czasie Bolzana.
Husserl, poprzez przeprowadzenie szczegółowych rozróżnień pojęciowych, mnożył rodzaje aktów i przedmiotów. W późniejszych latach można dostrzec u Husserla wpływ myśli Kartezjusza.
obraz : https://pixabay.com/pl/photos/ksi%C4%85%C5%BCek-biblioteki-czytanie-2606859/
Posted from my blog with SteemPress : http://www.krasnal.ml/2019/03/23/fenomenologia-edmund-husserl/