.jpg)
W czasie wojny polsko-bolszewickiej w 1919-1921 roku, gdy po wyparciu wojsk polskich z zajętego Kijowa i skierowanie potężnego uderzenia w 1920 roku na Polskę, zwycięstwo bolszewików wydawało się pewne. Sama sytuacja przed Bitwą Warszawską była dla wojsk polskich bardzo zła. Na przedpolach Warszawy wojska polskie, były spychane przez wojska bolszewickie a na domiar złego od południa, zmierzała konna armia Budionnego, która miała połączyć się z wojskami Tuchaczewskiego. Sytuacji młodej Polski na korzyść nie zmieniał fakt negatywnego stosunku niektórych środowisk politycznych na zachodzie do naszego kraju w czasie wojny z bolszewikami, które chciało Polskę „poświęcić” byle tylko utrzymać ład w Europie Środkowo-Wschodniej. Szczególnie negatywny stosunek prezentował premier Wielkiej Brytanii David Lloyd George.
- Tymczasowy Komitet Rewolucyjny Polski
- Źródło grafiki-wikimedia.org)
Czerwona Rosja była tak pewna swojego zwycięstwa, że przy pomocy polskich komunistów ogłosili powstanie Polskiej Republiki Radzieckiej. Manifest został wydany 30 lipca 1920 roku w pałacu Branickich w Białymstoku. Wśród ojców założycieli tego państwa był Feliks Dzierżyński. Zaledwie dwa tygodnie później od rozpoczęcia Bitwy Warszawskiej i poważnym ciosie zadanym wojskom Tuchaczewskiego manifest okazał się mrzonką. Ostatecznie plan bolszewików został pokrzyżowany dalszymi klęskami Armii Czerwonej po Bitwie Warszawskiej jak Bitwie nad Niemnem i Bitwie pod Komarowem, które ostatecznie przesądziło o zakończeniu wojny i silniejszej pozycji negocjacyjnej w czasie rozmów pokojowych. Zakończenie wojny i wytyczenie granic Polski potwierdził Traktat ryski podpisany 18 marca 1921 roku.