Międzynarodowy zespół astronomów wykorzystał teleskopy Europejskiego Obserwatorium Południowego (ESO) do odkrycia prawdziwego reliktu Układu Słonecznego. Znajdujący się w pasie Kuipera obiekt – 2004 EW95 – jest bogatą w węgiel planetoidą, pierwszą tego rodzaju odkrytą w tych zimnych zakątkach naszego układu. Przypuszcza się, że planetoida uformowała się w pasie asteroid pomiędzy Marsem, a Jowiszem. W wyniku pewnych wydarzeń została wyrzucona miliardy kilometrów dalej od miejsca swojego pochodzenia.
Początki Układu Słonecznego były bardzo burzliwe. Modele teoretyczne przewidują, że gdy gazowe olbrzymy się uformowały, hulały one w Układzie Słonecznym wyrzucając małe skaliste ciała z wewnętrznych rejonów układu na dalekie orbity w dużych odległościach od Słońca. Modele te sugerują, że pas Kuipera powinien zawierać pewien odsetek skalistych ciał z wewnętrznego Układu Słonecznego, takich jak bogate w węgiel planetoidy, określane jako planetoidy typu C.
Przewidywania te są potwierdzane przez najnowszą publikację zawierającą dowody na obecność węglistej planetoidy w pasie Kuipera. Mały zespół astronomów, którym kierował Tom Seccull z Queen’s University Belfast w Wielkiej Brytanii, był w stanie zmierzyć skład anomalnego obiektu pasa Kuipera oznaczonego jako 2004 EW95, a tym samym ustalić, że jest to planetoida węglista. Obserwacje zostały przeprowadzone za pomocą Bardzo Dużego Teleskopu (VTL).
Planetoida została po raz pierwszy zauważona podczas rutynowych obserwacji teleskopem Hubble’a, które prowadził Wesley Fraser, astronom z Queen’s University Belfast. Widmo spektroskopowe obiektu było inne niż w przypadku pozostałych obiektów pasa Kuipera.
Następnie zespół badał planetoidę przy użyciu instrumentów X-Shooter i FORS2 zamontowanych na Bardzo Dużym Teleskopie. Czułość tych spektrografów pozwoliła badaczom na uzyskanie dokładniejszych pomiarów wzorów światła odbijanych od planetoidy i ustalenie jej składu.
Udało się ustalić, że 2004 EW95 mierzy około 300 kilometrów, a w jej składzie wykryte zostały ślady tlenków żelaza i filokrzemianów. Występowanie tych materiałów nie było nigdy wcześniej potwierdzone wśród obiektów pasa Kuipera. Cechy te silnie sugerują, że 2004 EW95 uformował się w wewnętrznym rejonie Układu Słonecznego.
Odkrycie planetoidy węglistej w pasie Kuipera jest kluczową weryfikacją jednych z fundamentalnych przewidywań dynamicznych modeli wczesnego Układu Słonecznego, skomentował Olivier Hainaut, astronom ESO, który nie był członkiem zespołu badającego planetoidę.
Obserwuj @glodniwiedzy - znajdziesz tu najciekawsze informacje ze świata.
Artykuł autorstwa: @bartoszmejer, dodany za pomocą serwisu Głodni Wiedzy