Tajemnica Wielkiego Piątku

Wielki Piątek jest jedynym dniem w roku, podczas którego nie odbywa się Msza Święta. W ciągu dnia odbywa się Droga Krzyżowa, która zwyczajowo jest zaplanowana w taki sposób, aby stacja XII, stacja śmierci, wypadła w tej samej godzinie, w której Jezus umarł czyli o 15. W ciągu dnia powinna również trwać adoracja przed ciemnicą. Przez cały dzień, nie wyłączając samej liturgii wieczornej ołtarz pozostaje całkowicie pusty.

Wieczorem w Kościele odbywa się Misterium Męki Pańskiej, które składa się z kilku części. Liturgię rozpoczyna modlitwa w milczeniu. Kapłan leży krzyżem, reszta wiernych klęczy. Cisza jest potrzebna, ponieważ nie da się słowami wyrazić tajemnicy Wielkiego Piątku.

Po modlitwie, rozpoczyna się Liturgia Słowa. Przeczytane będą 2 czytania: z Księgi Proroka Izajasza zapowiadające Mękę Chrystusa oraz z Listu do Hebrajczyków. Następnie czytana jest Ewangelia o Męce i Śmierci Chrystusa. Ewangelia czytana jest z podziałem na rolę: kapłan czyta słowa wypowiedziane przez Jezusa, lektor czyta narrację ewangelisty, a także jedna lub dwie dodatkowe osoby, które czytają kwestie pozostałych osób oraz tłumu. Ewangelia Św. Jana ma kluczowe znaczenie, ponieważ „Zaświadczył to ten co widział, a świadectwo jego jest prawdziwe. On wie, że mówi prawdę, abyście i wy wierzyli”. To właśnie św. Jan, był tym apostołem, który jako jedyny został pod Krzyżem i opisał to, czego był bezpośrednim świadkiem.

Po zakończonej Liturgii Słowa, mamy często homilię, a po niej rozpoczyna się, bardzo uroczysta i właściwie najdłuższa w ciągu roku modlitwa powszechna. Ma ona wyjątkowo uroczysty charakter i nie zapominamy w niej o nikim, bo wszystkich obmyła zbawcza krew Chrystusa. Tak więc będziemy się w niej modlić, częściowo nawet w śpiewie: za Kościół, za Papieża, za ludzi służących Kościołowi, za Katechumenów, o jedność Chrześcijan, za Żydów, za niewierzących w Boga i Chrystusa, za rządzących oraz za cierpiących. Jest to katalog zamknięty, do którego już nic się nie dodaje.

Po zakończonej Modlitwie Powszechnej rozpoczyna się jeden z najważniejszych elementów Liturgii: Adoracja Krzyża. Jak wiemy, Krzyż jest zasłonięty od czwartej niedzieli Wielkiego Postu, tzw. Czarnej Niedzieli. Odsłonięcie Krzyża następuje w trzech etapach, za każdym celebrans odsłoni jego fragment. Po Każdym odsłonięciu celebrans śpiewa „Oto Drzewo Krzyża na którym zawisło Zbawienie Świata” na co wierni odpowiadają klękając „Pójdźmy z pokłonem”. Każdorazowa odpowiedź, wyraża wdzięczność Jezusowi za jego mękę i śmierć, powinna więc być odśpiewana z wiarą i wdzięcznością. Po trzecim wezwaniu rozpoczyna się adoracja indywidualna, dzisiaj na ogół podchodzą do niej jedynie kapłani i służba liturgiczna, reszta wiernych uczyni to już po zakończeniu nabożeństwa.

Kolejnym elementem jest Komunia Święta, która tego dnia ma wyjątkowy charakter. Przez wiele lat Komunia w Wielki Piątek nie była rozdawana, obecnie nie dokonuje się jedynie przemienienie. Kapłan przenosi przemieniony dzień wcześniej Sakrament z ciemnicy. Po Komunii następuje procesja eucharystyczna, podczas której Ciało Chrystusa zostanie przeniesione do Grobu Pańskiego. Tabernakulum, poprzedniego dnia przymknięte, tego dnia zostaje otwarte na oścież. Procesji towarzyszą kołatki, których uderzenia symbolizują uderzania młotów przybijających Jezusa do Krzyża, a także śpiewana jest pieśń „Odszedł Pasterz od Nas”. Po zakończonej procesji i krótkiej modlitwie, kapłan ze służbą liturgiczną odchodzą od zachrystii, na kościele rozpoczyna się śpiew wszystkich części Gorzkich Żali, co rozpoczyna adorację przy Bożym Grobie, trwającą często do godzin nocnych, a następnie od rana do dnia kolejnego. Zwyczajem jest ustawianie straży grobowej, mającej symbolizować strażników, których Piłat na prośbę Arcykapłanów ustawił przed Grobem Jezusa.

Tekst opublikowanie pierwotnie na portalu narodowcy.net