Poniższy wiersz został stworzony w ramach 11 edycji konkursu #pl-wierszokleci organizowanego przez @lugoshi.

Źródło: https://pixabay.com/pl/gniew-walki-m%C4%99%C5%BCczyzna-cz%C5%82owiek-1300528/

Wytrącony z równowagi

Teraz przyszedł czas na spowiedź:
Ja jestem spokojny człowiek,
Do czasu aż się na coś zdenerwuję.
A jak się wkurzę, to kości porachuję.
Ja, wytrącony z równowagi,
mogę nawet zabić.

Powiedz mi coś, co mi nie spasuje,
a obiecuję, że mojej piąchy spróbujesz.
Obraź mnie, a z rozkoszą zatopię w tobie siekierkę.
Nie pomoże ci to, że na ogół mam serce miękkie.
Przeszkodź mi tylko w moich planach,
a o życie będziesz błagał na kolanach.
Utrudnij mi drogę do mych celów,
ja powiem: „ Adieu, przyjacielu!”,
potem wypatroszę cię jak zwierzę
i mój gniew w ten sposób uśmierzę.

Gdy wstanę lewą nogą, do mnie lepiej się nie zbliżaj,
bo cię opluję, obsikam, okrzyczę i chamsko naubliżam.
Podczas mej złości, nawet twój głośny oddech mnie drażni,
topiącego cię w jeziorze, widzę siebie oczami wyobraźni.
Nawet nie próbuj wtedy ze mną rozmawiać,
bo masz się czego z mej strony obawiać.
Swoje myśli w czyn natychmiast zamienię:
z twoich uszu i palców zrobię nadzienie,
niczym Hannibal cię nim poczęstuję,
a ty jeszcze powiesz, że ci smakuje.

By nie wytrącić mnie z równowagi,
i nie dopuścić do mego ego zniewagi,
powinno przecież zależeć całej ludzkości.
Inaczej zostaną po niej tylko bielejące kości.

Ja nie tylko straszę, lecz także przestrzegam.
Kłopoty ze spokojem sam u siebie dostrzegam.
I ten fakt tak mnie denerwuje,
że już sobie żyły nożem pruję…

Kurczę, no widzicie chyba sami,
że nie radzę sobie z nerwami…

@kusior

Zapraszam na mojego bloga: http://zkusiorabani.pl/
oraz do polubienia strony na FB: https://www.facebook.com/zkusiorabani/

Jeśli tylko Ci się spodobało zostaw upvote i komentarz :) Będę niezmiernie wdzięczny :) Możesz także obserwować mój profil, by nie przegapić kolejnych postów!