Czas to pieniądz, jednak czas będzie zawsze.
Czym jest bogactwo, kiedy staje się powszechne?
Władzę ujmując robi się wnet krwawsze
I zabiera dla siebie, całe życie doczesne.
Czymże bogactwo kiedy go zbyt dużo?
Powoli marnieje, robi się normalne.
Powoli ulatuje, stając się kałużą
Z wody pełnej złota już nieosiągalnej.
Wszyscy tego pragną, choćby było w błocie.
Bogactwo parszywe blaknie i wyniszcza.
Bez wartości coś co kiedyś warte krocie.
Widywane zbyt często zgubne gęste zgliszcza.
Zieleń jednak dobry odcień przyjmuje
Gdy wędrując pustynią ujrzy się sawannę.
Uczucie szczęścia miłością obejmuje
Jak Bóg dający wędrującym mannę.
Czas to pieniądz, jednak czas będzie zawsze.
Bliskości, miłości i wsparcia potrzeba.
Życie niestety nie stanie się łaskawsze
I wie co nie powinno zastępować chleba.