Wdowy Stevena McQueena - Recenzja

Data Premiery: 16 listopada 201
Reżyseria: Steve McQueen
Scenariusz: Steve McQueen | Gillian Flynn

Streszczenie Fabuły:
Cztery kobiety, które zostały pozostawione z długami przez zmarłych mężów, biorą sprawy we własne ręce.~Filmweb

---

Po pięciu latach od oscarowego filmu „zniewolony” Steve McQueen tworzy film, który z opisu może wydawać się śmieszny i beznadziejny fabularnie, lecz tak naprawdę jest poważnym kinem gangstersko-politycznym.

Film opowiada historię trzech kobiet, którym niedawno zginęli mężowie. Pracowali oni wspólnie przy napadach, jeden z nich niestety nie wypalił i wszyscy oni zginęli płonąc w busie wyładowanym dwoma milionami dolarów z racji tego, że pieniądze te należały się jednemu osiedlowemu gangsterowi i teraz to one muszą oddać dług.

Wydawałoby się, że przedstawiona historia jest zabawna oklepana i co ciekawego można o tym powiedzieć, a no wystarczy dać scenariusz dobremu reżyserowi, który ułoży historię tak, aby była śmiertelnie poważna, przemyślana i pomysłowa oraz mogła trwać nawet dwie godziny, nie nudząc przy tym widza.

W tym obrazie obserwujemy trzy bohaterki, czarnoskórą przywódczynię, Meksykankę oraz Polkę, blondynkę, która była żoną zbira, który bił ją na potęgę, ale trzymała się go, bo miał pieniądze, nie bez pardonu jest tu wątek Polski, albowiem cała historia rozgrywa się w Chicago, czyli mieście gdzie Polonia stanowi duży odsetek mieszkających w USA, do tego zestawienia postaci dołącza też lokalny polityk Jack Mulligan grany przez Colina Farrella, który startuje w wyborach na radnego swojego okręgu jego konkurentem jest gangster, który postanowił stać się prawilnym reprezentantem, by zapewnić godne życie jego mieszkańcom a przy okazji napchać swoje kieszenie forsą, której ma trochę do wyprania.

Nasze bohaterki, aby odzyskać pieniądze i spłacić dług mężów podejmują się abstrakcyjnego zadania postanawiają, że też będą napadać tak jak mężowie. Po dokonania ostatniego skoku spłacą dług a to, co zostanie podzielił między siebie i jakby to powiedzieć nie mają trochę wyjścia, bo po śmierci mężów sytuacja życiowa całej trójki diametralnie uległa zmianie, skończyły się drinki z palemką, a to spowodowało, że jedna z nich, polka podejmuje się seks anonsów z bogatymi facetami, aby utrzymać poziom życia i tutaj nasz Steve McQueen w swoim komercyjnym wydaniu filmowym zagłębia się w wiele tematów, które który po prostu są bardzo zawiłe wplątuje w to politykę, prostytucję, korupcję. To pomieszanie wprowadza tu trochę takiego ponurego obrazu chicagowskich ulic i życia a na dodatek dobija to muzyka, którą w tym filmie wykonał Hans Zimmer.

Ten film jest tak bardzo poważny, że traci on gatunkowość thrillera ustępując miejsca dramatowi, nie można nazwać tego filmu thrillerem w takim pełnym wydaniu, bo nie łapie on za serce zwrotnośćią fabuły czy intrygą tak, jak prawdziwe thrillery. Cała ta relacja, z którego napadem mają dokonać kobiety poprowadzona jest tak jak w każdym tego typu filmie gdzie ktoś szykuje się do jakiegoś skoku, czyli najpierw plan, przygotowanie sprzętu, obgadania planu, skok no i na koniec oczywiście ucieczka i w tym filmie to wszystko jest, ale znajduje się tutaj więcej intrygi niż zwrotności dlatego właśnie uważam ten film za doskonały przykład kina gangstersko-politycznego.

Jeśli chodzi o aktorów to jest to naprawdę dobrze zagrane. Politycy, czyli Colin Farrell i Brian Tyree spisują się dobrze, główne bohaterki też dobrze wypadły, ale oczywiście najbardziej interesuje mnie Polska postać w tym filmie, czyli Elizabeth Debicki, grająca tutaj Alicję która spodobała mi się najbardziej ze wszystkich aktorów .

Podsumowanie:

Wdowy Stevena McQueen to ciekawe widowisko komercyjno-rozrywkowe dlatego otrzymują ode mnie 6/10.

---