Pożegnanie

Żegnam Cię,Mama.

Czerwona godzina wiatr spokojnie powiewa.

Grzewczym powiewem rozpoczyna upadek gwiazdy

W bezkresie niesie się blask.

Gwiazda o blasku najjaśniejszym spośród nas,gaśnie.

Już w bramie,czeka czarny guślarz.

Echem wieszczy obecność w śród nas.

Inne gościnne gwiazdy,z wiatrem szeptem gwiżdżą,dla mas.

Gwiazda spala się,gwiazdo spal się,cisza,płacz

Nie pomoże żadna dryjakiew.

Jako że kończy się czas.

Bezwładność panuje,wiąże cierniem nas.

Wieje sercem jak żaglem wiatr

W raz z nowym podkurkiem.

Smakosz życia i klaun,miecz i tarcza.

Słonym sercem malują obrazy.

Na nowe jutro nastał czas.

Na nowo ruszają,widzą bohomazy.