Polska mogła nazywać się inaczej! Czyli kilka słów o przodkach Mieszka I.

Przyjęło się, że Mieszko I był pierwszym monarchą Polski, pewnie, dlatego że w szkole przekazywana jest bardzo uproszczona historia. To dość odważna teza, bo trudno sobie wyobrazić, że jedna jednostka potrafiła zjednoczyć równocześnie kilka plemion i w bardzo szybkim czasie stworzyć porządne struktury państwowe. Do tego potrzeba długoletniego procesu. Który zapewne się odbył. We wczesnym średniowieczu dbano, aby ustnie przekazywane listy dynastyczne nie zostały zapomniane, tradycja ustna przechowywała np. na Czechach ośmioro imion, a w Polsce trzy. Zanotował je Gal Anonim w swojej kronice, a byli to kolejno Siemowit, Lestek i Siemomysł. I już mógłbym zakończyć wpis na ten temat, gdyby nie wielkie zastrzeżenia do istnienia tych postaci. A zaczęły się już pod koniec XIXw, gdy to polscy historycy zaczęli zestawiać wiadomości z polskich kronik z zagranicznymi źródłami, zwłaszcza z niemieckimi. Takiemu procederowi mało wiadomości z kronik Galla i Kadłubka mogło się ostać, włącznie z informacjami o przodkach Mieszka. Zwłaszcza że Gall Anonim splątał zapis o nich z legendą o Popielu, co znacznie obniżyło możliwości autentyczności dokumentu. Te dywagacje miały ciąg dalszy w dwudziestoleciu międzywojennym Aleksander Bruckner, jak i Kazimierz Tymieniecki utrzymywali, że nie jest uzasadnione traktowanie przodków Mieszka wymienionych przez Galla za postacie historyczne.

Z tych zastrzeżeń wyrosła pewna hipoteza, która mówiła, że państwo Polskie miało powstać drogą najazdu przez obce ludy. Niemieccy historycy O. Lambert Schulte i Robert Holtzmann wykorzystali ruch odrzucający istnienie przodków Mieszka, aby wykazać, że był Normanem o imieniu Dago lub Dagar. Który miał ze swoją drużyną jak Ruryk na Rusi podbić tereny między Wisłą a Odrą i założyć tam państwo. Mieszko używał imienia Dagome w korespondencji z papieżem i w dokumencie Dagome iudex – Mieszko oddaje „państwem gnieźnieńskim”, w opiekę Stolicy Apostolskiej. Prawdopodobnie Dagome to imię chrzestne Mieszka, który podpisując się w ten sposób chciał zamanifestować swoją chrześcijańskość. Niektórzy zwolennicy hipotezy najazdu uważali, że imię Mieszko jest tłumaczeniem nordyjskiego imienia Bjorn (niedźwiedź), ponieważ Mieszko to zniekształcone przezwiska Miśko. Ta hipoteza znalazła sobie zwolenników wśród hitlerowców, dla których była korzystna punktu widzenia propagandy. Upadła wraz z lasującym ją reżimem hitlerowskim.

Henryk Łowmiański twierdził, że w Xw naszą ojczyznę nazywano najczęściej „ludźmi Lestka”, argumentując to następująco:

Konstantyn Porfirogenete wymienia w swoim dziele lud Litzike nad Wisłą. Widukind (niemiecki kronikarz) określił podanych Mieszka jako: „Słowianie, zwani Licikaviki”

Więc można wnioskować, że Lestek był wielką osobowością, nie dużo, a zostalibyśmy Lestkowicami, a nasz kraj nazywałby się Lestkowica.

Zapewne w II połowie IX wieku, doszło w Gnieźnie do obalenia panującej nad Polanami dynastii, której ostatnim przedstawicielem był Popiel. Władzę objął jego syn Siemowit, później Lestek i Siemomysł. Rządzili od II połowy IX wieku do I połowy X wieku. W tym czasie państwo Polan obejmowało Wielkopolskę, Kujawy, ziemię sieradzką i łęczyńską, Mazowsze, ziemię Lędzian, a możliwe, że pod koniec rządów Siemomysła także ziemię Lubuską.

Źródła: Poczet królów i książąt polskich - Henryk Łowmiański i inni.

To mój stary artykuł, który był upubliczniony na stronie wtemacie24.pl, jednak przestała ona istnieć i postanowiłem się tutaj podzielić tą ciekawostką.