„Dostrzegacz ziemskich i niebieskich przemian”

Antoni Magier jest już znany chyba tylko z nazwy ulicy swego imienia na Bielanach w Warszawie. Dobrze, że znajduje się ona niedaleko od Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej, bo to właśnie Magierowi zawdzięczamy uratowanie najstarszych danych meteorologicznych z obserwacji prowadzonych na Zamku Królewskim w Warszawie w XVIII wieku i ich kontynuację. Magier mieszkał na Piwnej 95 (numer policyjny 47). Urządził na czwartym piętrze obserwatorium meteorologiczne a na klatce schodowej wymalował układ słoneczny Kopernika.

Największy powód do chwały Magiera to jego Estetyka miasta stołecznego Warszawy. Książka z dzisiejszego punktu widzenia dość optymistyczna i przypominająca to co powinno być oczywiste a dawno oczywiste być przestało. Chodząc po niesprzątanych ulicach Śródmieścia, na których nierzadko można spotkać bezdomnych załatwiających na oczach wszystkich swe fizjologiczne potrzeby, dwa kroki od Dworca Centralnego, obserwując korowody betoniarek zalewające miasto betonem, nie sposób uwierzyć w jakikolwiek pozytywny scenariusz dla tego miasta. Warszawa, opanowana przez grupy nieoczywistych interesów, zamienia się powoli lecz nieustannie w Gotham w „europejskim” lukrze, na naszą środkowo-europejską skalę. Jedyną troską jego zarządców wydaje się być organizowanie jak największej ilości wielkich imprez masowych łączących się z jeszcze większym utrudnianiem życia mieszkańcom.
Okazuje się, że kiedyś dawno, ktoś wiedział jeszcze po co to miasto istnieje: „Stolica jest skazówką pomyślności lub upadku krajowego i w tej kolei odmienia swą postać”. I dalej „Miasto stołeczne jest punkt średni, do którego gromadzą się dostatki krajowe. Stąd grosz idzie w zamianę za towar zagraniczny zbytkowy lub nieodbicie mieszkańcom potrzebny”.