Po co?

Załóżmy, że potrzebujesz komuś przekazać wiadomość, ale jedynym sposobem żeby to zrobić jest jakiś publiczny (lub prosty do podsłuchu) kanał informacyjny. W takiej sytuacji przydałby się jakiś szyfr, który by oddzielił osoby zainteresowane od reszty, lecz tu pojawia się problem. Żeby szyfr był skuteczny obie strony muszą być w stanie rozszyfrować wiadomość, ale jednocześnie żadna ze stron nie może przekazać drugiej informacji o tym jak to zrobić, ponieważ wtedy (zgodnie z założeniami powyżej) byłaby to informacja dostępna publicznie i każdy mógłby sobie późniejszą wiadomość rozszyfrować we własnym zakresie.

Rozwiązanie

Do rozwiązania problemów tego typu powstała kryptografia asymetryczna. Polega ona (w uproszczeniu) na tym, że istnieją 2 klucze. Pierwszy pozwala (tylko i wyłącznie) na zaszyfrowanie wiadomości, nazywa się go kluczem publicznym. Drugi (nazywany kluczem prywatnym) umożliwia rozszyfrowanie wiadomości, która była wcześniej zaszyfrowana określonym kluczem publicznym.

Odnosząc to do sytuacji opisanej na początku. Jest człowiek A, który chce przekazać poufną wiadomość człowiekowi B, przez publiczny kanał informacyjny, który oglądają osoby C,D,E,F. A i B udostępniają na tym kanale swoje klucze publiczne. W tej sytuacji każdy (człowiek: A,B,C,D,E,F) potrafi zaszyfrować wiadomości, ale prawie nikt nie potrafi ich odczytać. Dzięki temu tylko osoba A może odczytać zaszyfrowaną wiadomość nadaną przez osobę B, która użyła klucza publicznego udostępnionego przez osobę A. Działa to tak samo w drugą stronę.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Kryptografia_klucza_publicznego