Dla mnie jest to równia pochyła w dół i jest mi bardzo przykro z tego powodu, że żyjemy w kraju, w którym musimy naginać prawo i robić sobie z prawa kabaret. Nie wiem, czy na takich podwalinach zbudujemy społeczeństwo obywatelskie.
Jak już gdzieś wcześniej napisałem - przykład powinien iść od góry - a z czym mamy do czynienia? Przykład ze świata polityki: Przewodnicząca Sądu Najwyższego zobowiązana jest do niezwłocznego zwołania pierwszego posiedzenia KRS. Co robi? To samo co rządzący z niezwłocznym wpisaniem orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego do dziennika ustaw. Odwet - rządzący zaproponują poprawkę do ustawy o KRS, że pierwsze posiedzenie KRS zwołuje - pełniąca obowiązki Prezesa Trybunału Konstytucyjnego.
Ludzie widzą tą falandyzację i dochodzą do konkluzji, że prawo jest dla frajerów. Prawo można naciągać, naginać, działać na jego pograniczu, niektórzy posuną się do jawnego złamania prawa lub działania w szarej strefie. Przykre jest to, że musimy żyć w tak popapranym kraju. Pytanie: czy śmiać się z tego wszystkiego, czy płakać. Czy pochwalać kreatywność polaków - sam już nie wiem, czekam na propozycję...