Dramatyczny protest

Za oknami jakiś anonimowy młody obywatel w dresowych spodniach drze się właśnie z całych sił: "Jebać was, kurwy!".
Taki sposób ekspresji. Nazwijmy ją: werbalną. W końcu to verba, prawda?
W mojej wyobraźni podjeżdża wóz transmisyjny telewizji, nagrywa, a wieczorem rzucają to na ekrany.
Potem dyskusja: co miał na myśli ten młodzieniec, przeciwko komu konkretnie skierował swój protest.
Głos zabierają przedstawiciele różnych stron naszej sceny, a zatem i interpretacje są rozmaite.
Jeden: To oskarżenie wobec reżimu, łamiącego w naszym kraju demokrację i depczącego konstytucję.
Drugi: Wręcz przeciwnie, to najwyraźniej chęć słusznego osądzenia naszych poprzedników, zdrajców przez lata drenujących nasz ukochany kraj z pieniędzy i okradających społeczeństwo.
Jeszcze inny: Nieprawda, to dlatego, że wciąż rosną podatki, a wy obaj to jedno zło, o!
Następny: To protest młodego pokolenia wobec braku polityki socjalnej państwa i rozplenieniu się dzikiego kapitalizmu.
Kolejny ktoś: Nie, po prostu Legia znowu przegrała. Kibole się wściekają.
Inny: Człowiek protestuje przed napływem obcych nam kulturowo imigrantów.
Jeszcze jeden głos: Ot, nie wytrzeźwiał jeszcze, od wczoraj. Albo naćpany.
I jeszcze: Trzeba to zrozumieć. Przeżywa człowiek osobistą tragedię, zapewne przez kobietę lub kobiety.
I tak dalej, bez końca, jajeczka z dowolnego koszyczka.
Słucham sobie tego gadania, w tle mając wciąż głośne "Jebać was, kurwy!" młodzieńca za oknem.
I dziwnie mi, bo mam podejrzenie, że wyjaśnienie jest o wiele prostsze, chociaż smutne - jest to najprawdopodobniej wszystko co on w ogóle ma do powiedzenia.

P. S. Mój pies jest mądrzejszy ode mnie, nawet nie podniósł łba, nie mówiąc już o tykaniu klawiatury. Olał chłopczyka po całości.