Czołem gamingowa społeczności steema

Sarma-gracz to nic innego jak moje (@sarmaticus) drugie konto, które stworzyłem dla umieszczania kontentu trochę innego od tego którym chciałbym zapełniać moje główne konto. Jak sama nazwa konta wskazuje, będę tutaj włączał się w super rozwijaną przez @kapitanpolak społeczność polskich graczy w sieci steem. Nie to żebym uważał posty o grach czy świecie gier za gorsze od tych z kategorii myśli politycznej, religii, filozofii czy historii. Po prostu, mimo że zgadzam się z wieloma wyrażanymi ostatnio opiniami, że gry są sztuką (chociaż należą do kultury niskiej, co nie jest złe patrz mój stary post). Po prostu są to... znacząco inne treści należące typowo do zakresu rozrywki (to znaczy z mojej strony, bo są oczywiście ludzie dla których gry i pisanie o nich jest czymś zdecydowanie więcej). Wytłumaczywszy się z utworzenia drugiego konta (będę mógł teraz robić poolrapy ;) ) przejdę do przedstawienia się wam jako gracza.

Najlepszą możliwą współczesną rozrywką. Nie wyobrażam sobie żeby ekstrawertyk mógł powiedzieć to samo, oni potrzebują kontaktu z ludźmi, z tego czerpią energię i radość. Ja jako typowy introwertyk, wielu kontaktów z ludźmi nie potrzebuje, mam swoich kilku najlepszych znajomych i to wystarcza. Dlatego też hejtuję wszelkie zakusy producentów gier do maksymalnego wciągnięcia w świat gier ekstrawertyków. Te wszystkie MMO i czy inne coopy (te wymagające większej współpracy) są niczym innym jak próbą zastąpienia realnych relacji potrzebnych ekstrawertykom tymi wirtualnymi. Jestem przekonany że jest i będzie to ze szkodą dla nas wszystkich... Co innego introwertycy, dla nich gry są ok :>
Dlaczego najlepszą możliwą współczesną rozrywką? Jest stosunkowo łatwa i nieangażująca dużych zasobów(nie trzeba nigdzie jechać, sprzęt można kupić nawet za 2kPLN, nie potrzeba szczególnych umiejętności by się cieszyć rozgrywką ), jest różnorodna, a więc zależnie od upodobań może nam dostarczyć różnych wrażeń, jest angażująca, a więc nie jesteśmy jedynie biernymi odbiorcami treści (jak w filmie, teatrze itp) ale uczestniczymy w przebiegu najczęściej "stając się" główną postacią, możemy w niektórych przynajmniej grach współuczestniczyć w rozwoju (mody). Ma wszystko co trzeba.

Uwielbiam tzw grand strategy zwłaszcza Europę Universalis dowód:

Również i inne strategie Paradoxu chociaż już nie tak intensywnie. Na drugim miejscu różne Total Wary z przewagą Shoguna. I wreszcie Cywilizacje z czego najbardziej V jak do tej pory, ale w VI nie grałem.

Drugim gatunkiem gier który uwielbiam to RPGi, jako pewien wymiennik do książek (które bardzo lubię). Tutaj mam 4 najlepsze serie, gdzie trudno mi się zdecydować która jest najlepsza albo powiedzmy że to będzie tak:
Wiedźminy i 3 jest szczytowym osiągnięciem (200h na koncie) naszych REDsów. KotORy łącznie z MMO gdzie najlepszy był w sumie dodatek KotFE (oczywiście dla mnie liczy się tylko ścieżka fabularna którą mogłem przejść sam, żadne tam drużynowe rajdy mnie nie rajcowały i nie rajcują), ale przy jedynce i dwójce sporo czasu przetraciłem przechodząc po kilka razy. Mass Effecty, nawet z hejtowaną Andromedą, która uważam ma swoje duże plusy i jest porządną grą, ale ze zmarnowanym potencjałem, oczywiście trylogia jest na znacznie wyższym poziomie, a z trylogii chyba 2 najlepsiejsza. Potem są TES, łącznie z ostatnim MMO (ale dopiero po którejś tam aktualizacji, na początku to był syf, a ja kupiłem przedpremierową edycje ;( ), gdzie najlepszy był Skyrim, chociaż chyba już wiecej czasu spędziłem w TESO. I na końcu jest seria Dragon Age z moim zdaniem świetną Inkwizycją pod względem fabuły, zwłaszcza z dodatkiem "Intruz", ale z niepotrzebnie naćkanymi gównozadaniami pt. zbierz 1263 szt. jaskółczego ziela. No ale przy takich dużych lokacjach coś trzeba było nawpychać prawda? ;) Ostatnio natomiast zachwyciły mnie Tyranny i (mniej) Pillars of Eternity choć raczej nie przepadałem do tej pory za izometrycznym widokiem, jestem ciekaw kolejnych części.
Grywam również w typowe strzelanki, ale raczej jeśli jest jakaś jednak fabuła, niż sama kwestia treningu zręczności, koordynacji oko-ręka, refleksu.
Najmniej lubię gry wyścigowe (hmm w realu nie mam nawet prawka, może dlatego? ;) ) i sportowe (no chyba że manager prowadzenia klubu ;)), które w ogóle wydają mi się dziwnym pomysłem wirtualnie grać w piłkę czy w kosza? Dziwne, no ale co kto lubi.

Mam zamiar opisywać gry które udało mi się poznać, wyszukując ich zalet i wad, szukając w nich głębszego sensu i znaczenia, analizując zagrożenia jakie w sobie niosą (na moim amatorskim poziomie). Mam zamiar też przy wszelkiej okazji bronić wyższości tej rozrywki (również jako sztuki) nad większością pozostałych rodzajów (lektura książek jest na równi z grami jeśli chodzi o poziom rozrywki ze względu na lepsze fabuły i są wyżej pod względem korzyści rozwojowych od gier) dostępnych rozrywek. Jeśli uda mi się zrozumieć sens relacjonowania swojego grania to może uda mi się wejść i w ten obszar growej społeczności. Do napisania wkrótce :)