Stało się. Wydarzyło się coś, czego nawet Bóg nie podejrzewał. Coś, czego obawiałem się od samego początku.
Byłaś cudowną dziewczyną. Pierwszą, jakiej bezgranicznie zaufałem. Której zwierzyłem się z tajemnic, lęków, problemów…
Nie pozostałaś mi dłużna. Opowiedziałaś swoją historię. Byliśmy jak dwie zranione połówki serca, które po wielu latach udręki połączyły się i stworzyły jedną całość.
Kochałem cię. Każdego dnia coraz mocniej. Zrobiłbym wszystko, abyś teraz tu obok mnie była. Puściłbym film, którego i tak byśmy nie oglądali zajęci wyłącznie sobą.
Ale MY to już przeszłość.
Dowiedziałem się, co zrobiłaś.
Wiedziałaś dobrze, jak bardzo boję się poczucia zdrady. Co zrobiłem nie tak? Zacząłem być nudny? Poświęcałem ci za mało czasu? A może postanowiłaś zabawić się moim kosztem?
Wiem, że nie zdobędę odpowiedzi na dręczące mnie pytania. Zniknęłaś z mojego życia nim ja w jakikolwiek sposób skomentowałem twój czyn. Nie ma cię. Zostawiłaś mnie z ogromnym bólem, cierpieniem i gniewem... Z samotnością w szarej pustce.
Jesteś jak wieczny atrament, który pozostawił ślad w mojej pamięci. I w żaden sposób nie mogę cię wymazać.
Jednak życzę ci szczęścia w dalszym życiu. Byś znalazła tego, który podaruje ci o wiele więcej.
Bo ja najwidoczniej nie potrafiłem.
Twój X