ประสบการณ์ใกล้คลอดรอดตายในต่างแดน Part 2

วันที่ 9 มิถุนา แม่เจจัดของสองกระเป๋า ใบนึงของแม่ ใบนึงของลูก เตรียมตัวไป รพ Burnett Hospital พ่อแอชขับรถไปส่ง ทั้งยายทั้งพ่อแอช อยู่เป็นเพื่อนในคืนแรกที่หมอเริ่มยาฉีดเร่งคลอดให้เข็มแรก คืนวันที่ 9 ผ่านไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น พยาบาลหลากหลายชาติหลากหลายสำเนียงที่ในระบบอังกฤษเรียกว่า midwife ที่ฝึกมาสำหรับงานสร้างโลกสร้างลูกโดยเฉเพาะผลัดเวรกันเข้ามารายงานตัว ทุกคนดูชำนาญงานและมีงานยุ่งตลอดทั้งคืน
เพราะปริมาณคุณแม่เตรียมคลอดมีมากกว่าพยาบาล พยาบาลหนึ่งคนและผู้ช่วยพยาบาลต้อง
ดูแลคนไข้นับแปดถึงสิบเตียง คุณแม่แต่ละท่านก็อยู่ในอาการเดินท้องโย้ไปๆมาๆเพื่อให้คลอดง่าย บ้างเริ่มมีอาการมดลูกบีบตัว ฉะนั้นในวอร์ดนี้. จะได้ยินเสียงโอดโอยของบรรดาแม่ๆดังเป็นระยะๆ แม่ที่ยังไม่ปวดท้องในคืนแรกก็พลอยเครียดเพราะตื่นกลัวเสียงแห่งความเจ็บปวด รอบข้าง แต่ด้วยสวัสดิการนี้เป็นสวัสดิการฟรีโดยไม่มีเงื่อนไขจากภาครัฐแด่คุณแม่ทุกท่าน
ต่างคนจึงต้องอดทนและให้กำลังใจซึ่งกันและกัน คุณแม่ที่ต้องการห้องเดี่ยวชนิดได้ยินแต่เสียงตัวเองร้องครวญคราง คงต้องจ่ายเพิ่ม ยกเว้นกรณีที่แม่และเด็กมีความซับซ้อนทั้งก่อนคลอดและหลังคลอด ก็จะโชคดีได้ห้องเดี่ยวที่มีห้องน้ำรวมไปโดยปริยาย
ย่างเข้าเช้าวันที่ 10 อาการปวดถ่วงๆจึงเริ่มขึ้น ช่วงเช้าราวๆแปดโมง จะมีรถเข็นอาหารเช้าง่ายๆสไตล์อังกฤษประเภท ceraels กับนมหรือขนมปัง และน้ำชา ส่วนมื้อเที่ยงกับเย็น
จะมีเมนูหลากหลายมาให้เลือกราวกับโรงแรม เช่น พาสต้า ลาซานญ่า ฟิชแอนด์ชิพ ซุป แซนด์วิช สลัดผัก ข้าวอินเดียกับ chicken tikka มื้อไหนเจกินไม่หมด แม่ต้องช่วยกิน
บางวันยายก็กลับไปนอนบ้านและหิ้วปิ่นโตอาหารไทยๆมาให้
ส่วนตัวยาย ยายชอบอาหารและบรรยากาศในโรงพยาบาลอยู่แล้ว การเดินเข้าเดินออกระหว่างบ้านกะโรงพยาบาลจึงเป็นความรื่นรมณ์ของยาย คงเป็นเพราะตั้งตาคอยเทวดาตัวน้อยที่กำลังลืมตาดูโลก (ยายเดาเอาเองว่าคงเป็นผู้ชาย แม่เจขอไม่ให้หมอบอกเพศลูก รอ surprise )
Miranda. และ Claire.คือ พยาบาลที่แสนดีประจำวอร์ดคลอดที่แม่เจย้ายมาในเช้าวันที่ 11 ยายแอบลุ้นให้หลานคลอดวันอาทิตย์ แต่จากบ่ายจนเย็น ปากมดลูกก็ยังไม่เปิด คืนนั้นทั้งคืน ย่าคือแม่แอชและ พี่ชาย ต่างผลัดกันอยู่เฝ้ารอข่าวดี