O tym jak prawie spóźniłem się na samolot

Przyjechałem na lotnisko już po zamknięciu bramek, bo miałem zaćmienie mózgowe i wyszedłem z roboty pół godziny za późno.
Podczas kontroli bagażowej okazało się, że koleś przede mną miał w torbie nóż do tapet i 5 cennych minut zostało zmarnowane na wyjaśnianie obsłudze, że to tylko pusta rękojeść i że nie ma ostrzy. Wymigał się od przeszukiwania jam ciała na osobistej, ale ja byłem coraz bardziej spóźniony.
Po kontroli złapałem walizkę pod pachę i puściłem się sprintem przez terminal. Moja bramka była na samym końcu, piętro niżej no bo jakże by inaczej. Zbiegłem ze schodów i kątem oka zobaczyłem, że nie ma już ani jednego pasażera i tylko obsługa czeka za biurkiem. Zdążyłem się tylko uśmiechnąć i wysapać:

"Przepraszamzaspoźnieniealefacetprzedemnąmiałwtorbienóżdotapet!"

Jedna z dziewczyn że zrezygnowaniem w oczach złapała radio i zawołała busa, druga sprawdziła kartę pokładową. Ta pierwsza powiedziała, że jeszcze 10 sekund i bym całował klamkę.
Podczas podwózki do samolotu kierowca zdradził mi, że normalnie do Ryanaira spóźnialskich się nie podwozi, i że nie wie jak ja tam te dziewczyny przekonałem. Zaparkował tak, że miałem może z metr do schodów.
Wszedłem na pokład, pokazałem kartę pokładową i pomachałem wszystkim obecnym pasażerom. Odpowiedziały mi zdziwione spojrzenia, a jeden hindus nawet powoli bił mi brawo jak przechodziłem. Tak oto udowodniłem, że do Ryanaira można wsiąść nawet na 10 minut przed startem.