Αρχικά την γνώριζα ως μια παράξενη πηγή ενέργειας, αλλά για σχεδόν έναν αιώνα δεν ήμουν περίεργος. Όταν παρέμεινε, αποφάσισα να το ερευνήσω. Ακόμα δεν το αναγνώρισα ως ψυχή και δεν βρήκα προφανή πηγή για να το τρέφη, αλλά το αγνόησα ξανά για άλλα είκοσι χρόνια. Τελικά συνειδητοποίησα ότι είναι κάτι μοναδικό σε όλους τους κόσμους που γνωρίζω και επέστρεψα για να μάθω περισσότερα γι ' αυτό.

Πολλοί Γήινοι έχουν τουλάχιστον μια υποψία ψυχικής δύναμης. Για παράδειγμα, καθώς κάθονται χαμένοι στις σκέψεις τους, θα αισθανθούν μάτια να στερεώνουν στο πίσω μέρος του κεφαλιού τους και θα στραφούν για να ελέγξουν ότι δεν υπάρχει κάτι που να τους απειλεί. Νομίζω ότι ήταν κάτι παρόμοιο, γιατί όπως ερέυνησα την ενέργεια, ενώ αναρωτιόντουσαν αν θα έπρεπε να αφαιρέσω λίγο από το χώμα, η εισβολή μου έγινε αισθητή και αντέδρασε βίαια - πρός τον εαυτό της και στο περιβάλλον της.

Η πρώτη της αντίδραση ήταν η πιο εντυπωσιακή, επειδή αμέσως αναδημιούργησε το σώμα της. Όντας, επειδή είταν όσο ανώριμη ήταν την ημέρα που πέθανε, δεν συνειδητοποίησε ότι δεν έχει πλέον σώμα, οπότε η απόφαση να κλωτσίση πρός τα έξω δημιούργησε ένα σώμα γι ' αυτήν. Η δεύτερη αντίδραση ήταν η έκρηξη βράχων και χώματος καθώς τα κλώτσισε.

Ξαφνικά, στο λάκκο που τώρα εκτέθηκε, είδα ένα μικρό θηλυκό παιδί. Με κοίταξε και μετά, χαμογελώντας, ήρθε μέσα μου και άκουσα τα λόγια της απευθείας στο μυαλό μου, εν μέρει ομιλούμενη στην εκδοχή του αρχαία ελληνικά που είχε μάθει από τη μητέρα της και εν μέρει από τα συναισθήματά της. "Γιατί ξόδεψες τόσο πολύ χρόνο μόνος σου; Από τώρα θα με έχεις να σε κάνω να χαμογελάς."

Ταράχτηκα από τα συναισθήματα που μοιράστηκε και μίλησα χωρίς να σκεφτώ, "είσαι ευλογία (ευχή)." Δέχτηκε τη λέξη ως όνομά της από μένα και έτσι έγινε το όνομά της, αλλά επίσης, έγινε αυτό που είναι σε όλη τη ζωή.

Αυτό που δεν κατάλαβα εκείνη τη στιγμή είναι ότι εγώ, ένας Περισφιάν, από ένα μακρινό άστέρι και χρόνο, ένας αλλοδαπός φύλακας της ανθρωπότητας, εκείνη τη στιγμή ήρθε ένα μικρό βήμα πιο κοντά στο να είμαι ένας γήινος άνδρας.

:)