ေျကာင္မေလး

ကြ်န္မတို႔အိမ္က အစကေျကာင္မေမြးျကဘူး။ေျကာင္
ဘဲမခ်စ္တတ္လို႔လား ? ေနာက္ပိုင္းမွာ အိမ္ကို ေျကာင္တစ္ေကာင္ေရာက္လာခဲ႔တယ္ ။ အဲ႔ဒီေန႔က အစ္မတစ္ဝမ္းကြဲရဲ႕ေမြးေန႔ေလးပါ ။ ေျကာင္ေလးက အမေလး ။ ေျကာင္ေလးက ပိန္လဲမပိန္သလို ဝလဲမဝဘူး ။ အေရာင္ေလးက စပ္က်ားေလး အျဖဴ အမည္း ေရႊာဝါေရာင္ေလးပါ ။ ေျကာင္ေလးကို တစ္အိမ္လုံး ခ်စ္ျကတယ္ ။ ေျကာင္ေလးကို အစာေတြ ဝိုင္းေကြ်းျကတာ ။ ေအာ္ အိမ္သားေတြလဲေျကာင္ကိုခ်စ္ရွာသားဘဲ ။(ေတြးမိလိုက္ေသးတယ္.)။ ေျကာင္ေလးက အစာ ဝသြားေတာ့ အိမ္ေရွ႕ကိုသြားပီး အိပ္ေနတာ ။ ေျကာင္ေလးက လူလည္းမေျကာက္တတ္ဘူး ။ ေျကာင္ေလးက ပြတ္တီးပြတ္သပ္မလုပ္ဘဲနဲ႕ကို အားလုံးက ဝိုင္းခ်စ္ေနျကတာ ။ ေျကာင္ေလးကို ပြတ္သပ္ခ်င္ရင္ သူ႔အနားသြားပီး ပြတ္သပ္ရတာ ။ ေျကာင္ေလးက လူနားသိပ္မလာဘူး ။ ငါ့ကို ကိုင္ခ်င္ငါ့နားလာလို႔ဘဲ......
ေျကြးေျကာ္ထားသေရာင္ေရာင္ ။ သူ႔ကိုျပန္မလႊတ္ခ်င္ျကေတာ့ဘူး ။ ေျကာင္ေလးျပန္သြားမွာေျကာက္ေနျကတာ ။ ဒါက အားလုံးရဲ႕ ဆႏၵပါ ။ ဒါေပမယ့္ေျကာင္ေလးက သူ႔အိမ္ကိုမျပန္သြားဘူး ။
ဒီလိုနဲ႕ တစ္ရက္ ႏွစ္ရက္ သုံးရက္ေလာက္ ျကာေတာ့ အားလုံးက နဲနဲ စိတ္ခ်မ္းသာသြားရတယ္ ။ ဘာလို႔ဆို အားလုံးကေျကာင္ေလးကိုဝိုင္းခ်စ္ေနလို႔မျပန္ေစခ်င္ျကဘူးေလ ။ ေျကာင္ေလးလဲ အိမ္ကေနထြက္မသြားဘူး ။ ဒီလိုနဲ႔ အဆင္ေျပျပနဲ႔ ဘဲေနပီး အခ်ိန္ေတြ ကုန္မွန္းမသိ ကုန္လာတယ္ ။ ေျကာင္ေလးအေပၚလည္း သံေယာဇဥ္ေတြက ပိုပို တိုးလာတယ္ ။ ကိုယ့္ရဲ႕ အိမ္ေမြးေျကာင္အျဖစ္ တစ္အိမ္သားလုံးက သတ္မွတ္ထားျကျပီ ။ ေတာေတာ္ေတာ့ ရယ္စရာေကာင္းတယ္ ။ ေနာက္ပိုင္းမွ သိလိုက္ရတာက ေျကာင္ေလးက တစ္ျခားဘက္က မဟုတ္ဘူး ။ အိမ္ေနာက္ဘက္က အိမ္ရဲ႕ ေျကာင္ေလးျဖစ္ေနတာပါဘဲ ။ ေျကာင္ပိုင္ရွင္က လာေျပာတာ ။ ေျကာင္ေအာ္သံ ျကားမိလို႔တဲ႔ ။ကြ်န္မတို႕ အိမ္က ေျကာင္မေမြးတာ သိလို႔ေပါ့ ။ ေျကာင္ေအာ္သံေလးက လဲ ဟုတ္တယ္ ။ ေျကာင္ေအာ္ရင္ အသံေလးက ဆာဆာေလး ။ ေျကာင္ေလးက ဗိုက္ဆာရင္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေအာ္တာ ။ သူေအာ္ရင္ အစာမေကြ်းဘဲလဲ မေနနိုင္ဘူး ။ အိမ္သားေတြရဲ႕ အခ်စ္ေတာ္ေလးေပါ့။
ေျကာင္ပိုင္ရွင္လာေတာင္းေနပီဆိုေတာ့လဲ မေပးလို႕႔ေတာ့မျဖစ္ေတာ့ဘူး ။ အဲ့ေတာ့လဲ ေပးလိုက္ရတာေပါ့ ။ အဲ႕ခိ်န္ကစျပီး ေျကာင္မေလးရဲ႕ အသံဆာဆာေလး မျကားရေတာ.ဘူးေလ ။ အလြမ္းေျပဆိုျပီး ေနာက္ေဘးဖက္က အိမ္ကို ေျကာင္ေလးရဲ႕ အရိပ္ေယာင္ ေတြ႕လိုေတြ႕ျငား ေခ်ာင္းေခ်ာင္းျကည့္ရတာလဲအေမာ ။
တခါတခါေတာ့လဲေတြ႕ပါရဲ႕ ။ မေခၚရဲဘူးေလ ။ေဘးနားမွာက
ေျကာင္ပိုင္ရွင္ အေဒၚျကီး ရွိေနေလရဲ႕ ။ ကြ်န္မ စိတ္ထဲမွာ
ေျကာင္ပိုင္ရွင္အေဒၚျကီးက သူ.ရဲ႕ ေျကာင္ေလးကို သိပ္ဂရုမစိုက္သလိုဘဲ ။ ဘာလို႕ဆို အေဒၚျကီးမွာက ကြ်န္မတို႕ခ်စ္တဲ႕
ေျကာင္တစ္ေကာင္ထဲတင္မကဘူး ။ ေနာက္ထက္ ေျကာင္သုံးေကာင္ရွိေသးတယ္ ။ ကြ်န္မစဥ္းစား လိုက္ေသးတယ္ ။
ဒီအေဒၚျကီး မွာ ေျကာင္ေတြ ေလးေကာင္ေတာင္ရွိတာ
ကြ်န္မတို႕ကို တစ္ေကာင္ေလာက္ေတာင္မေပးခ်င္ဘူးလား
မသိဘူး ။ ကြ်န္မတို႕ ကို ေျကာင္တစ္ေကာင္ေလာက္ေပးဖို႕
ေျပာတုန္းကလဲ အင္မလုပ္အဲမလုပ္ နဲ႕ဆိုေတာ့ ။ အင္းေလ...
ေျကာင္ေတြခ်စ္လို႕ဘဲ ေလးေကာင္ေတာင္ေမြးထားတာဘဲ ။
တစ္ေကာင္မွ မေပးခ်င္တာလဲ မဆန္းပါဘူး ေလ ...။ ဒီလိုဘဲ
ေျဖသိမ့္လိုက္ရတာေပါ့ ။

          ဒီလိုနဲ႕တစ္ပတ္ဆိုတဲ႕အခ်ိန္ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ကုန္သြားတဲ႕ ေနာက္တစ္ေန႕ မနက္ ကြ်န္မ အိပ္ေနရင္း ဆတ္ခနဲေခါင္း ေထာင္လာတယ္ ။

(အေျကာင္းက စိတ္ထဲမွာ ေျကာင္ေအာ္သံ ဆာဆာေလးျကားလိုက္သလားလို႕) ။ ကြ်န္မ ထင္တဲ႕ အတိုင္းပါဘဲ အိမ္ေရွ႕ခန္းမွာ ေျကာင္လး ေရာက္ေနေလရဲ႕ ။ အိမ္က အမေတြနဲ႕တကြ အဘြားကို တိုင္ပင္တယ္ ။ ဒီ တစ္ခါေတာ့ ေျကာင္ေလးကို ျပန္မလႊတ္ေတာ့ဘူး ။ အတည္ေခၚထားလိုက္ျကမယ္ဆိုပီးေပါ့ ။
အဘြားကလဲ သူ႕ေျမးေတြရဲ႕ သေဘာကို လိုက္ေလ်ာေပးပါတယ္။အဘြားက်ေတာ့ လိုက္ေလ်ာေပမယ့္ အဘိုးျကေတာ့ မရဘူး ။အဘိုး က ေျကာင္မခ်စ္ဘူးေလ ။ ေျကာင္ေတြလာရင္ ေျခာက္ဖို႕ ေလာက္စာလုံးနဲ႕ ေလးခြေတာင္ အသင့္ ။(အဲ႕လိုမ်ိဳး အဘိုးက) ။ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ ညွိယူ လိုက္ရတယ္ အဘိုးလက္ခံလာေအာင္ ေပါ့ ။ ေနာက္ေတာ့ အဘိုးလည္း သူ႕ေျမးေတြရဲ့အလိုကို လိုက္ေလ်ာေပးပါရဲ႕ ။ (ေျမးေတြကို သိပ္ခ်စ္တာကိုး
အဘိုးက) ။ အိမ္က လူေတြ အားလုံး သေဘာတူညီမႈရျပီဆိုမွ
ေျကာင္ပိုင္ရွင္ အေဒၚျကီးဆီမွာ ကြ်န္မတို႕ အဘြားကိုယ္တိုင္
ေျကာင္ကို ေမြးဖို႕ခြင့္သြားျပီးေတာင္း ။
လူျကီးကိုယ္တိုင္ လာေျပာတယ္ဆိုေတာ့ ေျကာင္ပိုင္ရွင္အေဒၚျကီးလဲ အင္း..တစ္လုံး တည္းနဲ႕ ခြင့္ျပဳလိုက္ရရွာတယ္ ။ အခုေတာ့ အိမ္မွာေျကာင္မေလးရဲ႕ အသံ ဆာဆာေလးကို ေန႕တိုင္းျကားေနရျပီ။
(စိတ္ခ်မ္းသာဖို႕ ေကာင္းလိုက္တာ ) ။ တစ္ခုေတာ့ သတိထားေနရတယ္ ။ အဲ႕တာကေတာ့ အဘိုးနားကို ေျကာင္ေလး
မေရာက္ေစဖို႕ေပါ့ ။ အဘိုးကလဲေျပာတယ္... ငါ့နားေရာက္လာရင္ေတာ့ ေလးခြနဲ႕ ေဆာ္မွာဘဲတဲ႕ ။ အဘိုးက သူ႕ေျမး
ေတြကို စသလိုနဲ႕ရယ္ရယ္ေမာေမာ ေျပာေနေပမယ့္ ဒါဟာ
ေနာက္တာမဟုတ္ဘဲ အတည္ ေျပာေနတယ္ ဆိုတာကိုေတာ့
ကြ်န္မတို႕ အားလုံး သိႏွင့္ျကပါတယ္ ။
တကယ္ပါ ..ကြ်န္မတို႕အတြက္ ေျကာင္ေလးက အိမ္ေမြးတိရစာၦန္ ထက္ကိုပိုပါတယ္ ။ ေျကာင္ေလးဟာကြ်န္မတို႕ေရြးခ်ယ္လိုက္သလို ကြ်န္မတို႕ကို ျပန္ေရြးခ်ယ္ျပီး ကြ်န္မတို႕နဲ႕ေနဖို႕ ဆုံးျဖတ္ခဲ႕ဟန္တူပါတယ္ ...။ သူ႕ကိုဝိုင္းခ်စ္ျကတဲ႕ ကြ်န္မတို႕ထံမွ သူ ခြဲခြာမသြားေတာ့ပါ ။ အခုဆိုရင္ကြ်န္မ
တို႔ရဲ႕ မိသားစုဝင္ေနရာမွာ သူကလဲ တစ္ခန္းတစ္က႑ပါဝင္ေနႏိုင္ျပီေပါ့... ။ အခုထိမေျပာင္းလဲေသးတဲ႕အခ်က္က ေျကာင္ေလးက လူသိပ္မကပ္တာပါဘဲ ။ လူကပ္တဲ႕အခ်ိန္ေတာ့ ရွိသား ။ အဲ႕အခ်ိန္က သူအစာေတာင္းတဲ႕အခ်ိန္ပါဘဲ ။(အဲ႕ခ်ိန္ဆို ပြတ္သီးပြတ္သပ္နဲ႕ သူေလးက ) ။ ျကြက္ခုပ္တဲ႕ေနရာမွာ
လဲဆရာက်ေသးတာ သူေလးက ။ တစ္ေန႔နံနက္ခင္း.....အဘြားရဲ႕ေအာ္သံ...
ျကားရစဥ္ ....အားလုံးထြက္ျကည့္ေတာ့
အမေလး ...အိမ္ေရွ႕ခန္းမွာ ျကြက္ေခါင္းျပတ္ျကီး ...။
အခုမွ ျမင္ဖူးျကတာမဟုတ္ေပမယ့္လဲ တစ္ခါတစ္ခါ ျမင္ရ
တိုင္းအားလုံးလန္႕ျကသည္မွာေတာ့ အတူတူပင္။ ဒါဘယ္သူ႔
လက္ခ်က္လဲေမးစရာ လိုမည္ေတာ့မထင္ ။ ထုံးစံအတိုင္း
အိမ္က ေျကာင္မေလးေပ်ာက္ေနသည္မွာ ေနာက္ထပ္ သူျပန္
ဗိုက္မစာေသးသည့္ အခ်ိန္ထိ ျဖစ္မယ္ဟု သေဘာေပါက္လိုက္
ျက၏ ။

ဝင္ေရာက္ ဖတ္ရႈေပးသူမ်ားအားေက်းဇူးတင္လ်က္ ပါ ။
Bawk San Tun( Flawra)