Çanakkale'den sonra İstanbul'a alışma sürecim hala benim için çok meşakkatli geçiyor maalesef. Bir de üstüne bu tarz aksilikler eklendiği zaman işin içinden çıkılamaz bir hal alıyor adaptasyon süreci. Sabah derse yetişebilmek için gözü öyle bir karartırırz ki kimi zaman minibüsün ne kadar kalabalık olduğuna bakmaksızın kapının son basamağında ve kapı açık bir şekilde yolculuk etmeyi göze alırsın. Almazsan yok yazılırsın ve dönemin uzar, sonra da okula bir miktar daha para vermen gerekir. Lanet sistem, her neyse...

Image Source

Gözü Kararttığım Bir Sabah

Tamam kabul ediyorum, çok erken bir saat değil gittiğim saat 10 fakat minibüs doluluğundan bir şey kaybetmemiş vaziyette ve ben bu minibüse binmezsem 4. Hafta bitmeden DZ ile kalmış olacağım. Uzaktan minibüsü gördüm kulaklığı çıkarıp "Hop Ustam" diye yükseldim ve sağ olsun minibüsçü dayı çekti sağa beni bekledi. Güç bela paramı gönderebildim ileri ve ardından zorlu yolculuk başladı. Her ne kadar yerim iyi olmasa da halimden memnundum çünkü derse garanti yetişecektim benim için de tek önemli olan şey buydu zaten. Yolculuk şu şekilde devam etti;

Sarsıntı

Yol çalışmasından dolayı bir anda rota değişti. Çukurlarla, obruklarla dolu bir yolda bulduk kendimizi. Taşı olan taş düşürür öyle bir yol. Başladık sallanmaya, ben yavaştan kıllandım zaten insanlar üstüme falan baskı yapıyor çantam ve ben dışarıda rüzgar eşliğinde yolculuk ediyorduk. Elim terlemeye başladı ve yavaş yavaş elimin kaydığını hissettim. Sonrasında ise minibüsçü dayımızın yapmış olduğu sert bir fren ile kendimi çiğköfteci dükkanının önünde buldum. Beni fark etmediler bile çiğköfteci dayı, olayı görmüş olmalıydı ki hemen yanımda bitiverdi. Minibüs ise bastı gitti. Neyse ki çok ciddi bir şey olmadan atlattım bu badireyi...

KALVAS (21) Büyük bir ihtimal ile dersten kaldığını düşünerek, çiğköfteci dayı ile gereksiz bir samimiyet yakaladı ve şuan dayının yanında çiğköfte dürüm yapımı üzerine staja başladı. Esen kalın.

[EN]

Unfortunately, the process of getting used to Istanbul after Çanakkale is still very difficult for me. And when these kind of calamities are added on top of it, it is getting harder and harder. In order to catch up lesson, sometimes you get on a bus even if you go like as you see on the image. If you don't, you fail the class and so you will need to pay more. Fuckin system anyway.

Okay, I agree, time is not too early but 10 am, but busses are still full of people and if I don't get on this bus I'll fail the class even at 4th week. It'd be sad for me so I have to get on that bus. I saw the bus from far away and shouted to coach like "Heyyyy Boss !" He heard me and stopped and then the hard journey started. Althought the place that I stand is not that good but I was happy because I'd catch up the lesson for sure and it was the one important thing for me. Journey continued like that;

Because of the roadwork suddenly route changed. We found ourselves on a road that full of potholes. People were pushing on me and I was travelling on the out side of bus with my school bag. After that My hand started to sweat and I felt that my hands were slipping from the where that I hold. Later, I found myself in front of the steak tartar a la turca shop with a hard brake which the coach had done. They didn't even notice me, steak tartar a la turca maker person had seen me and came to me. After I had fell down the bus went without stopped. Luckily I got through this without anything serious.

KALVAS (21) Considering that probably he failed the lesson. He caught up an unnecessary sincerity with steak tartar a la turca maker. And started internship on the production of steak tartar a la turca. Stay cool, GoodBye !