MAMY TO! MÓJ MĄŻ i REKORD POLSKI W JEŹDZIE GODZINNEJ NA CZAS NA TORZE (POLISH VERSION)

Hey Steemianie, 

pomyślałam, że dzisiaj, dla odmiany, nie będę pisała o sobie ani o dekorowaniu wnętrz lecz POCHWALĘ SIĘ moim mężem, który jest zawodowym kolarzem i w lipcu 2017 roku pobił rekord Polski w jeździe godzinnej na czas na torze w Pruszkowie. 

KILKA SŁÓW WYJAŚNIEŃ O SAMYM REKORDZIE

Jazda godzinna na czas na torze to jeden z najbardziej prestiżowych rekordów na świecie. Człowiek i maszyna przeciwko zegarowi odmierzającemu równe 60 minut. W Polsce poprzedni rekord należał do Andrzeja Bratkiewicza, który w 2014 roku przejechał dokładnie 47,618 km. Pomyślcie, wyjechać na drewniany tor o długości 250 m i jeździć po nim w kółko niczym adapter z prędkością ponad 47 km/h przez calutką godzinę…  Jak dla mnie - SZALEŃSTWO! 

Co więcej takie próby bicia rekordów są kontrolowane przez UCI w bardzo surowy sposób i jest cała masa obostrzeń oraz wymagań, które musi zawodnik bezwzględnie spełnić. Nie wspominając już o samej kontroli antydopingowej – to oczywista oczywistość w tych czasach. 

***

A więc, kiedy rok temu, mój mąż, oznajmił mi, że po raz kolejny wraca do kolarstwa i chce pobić rekord Polski w jeździe godzinnej na torze, pomyślałam, że totalnie oszalał. Praca, dom, 3-letnie dziecko i ja w ciąży z kolejnym…! Bardzo się obawiałam tego jak on sobie poradzi i jak my sobie poradzimy bez niego. Kolarstwo to przecież NIE jest, jak mówi mój mąż, „plantacja budyniu” lecz lawina wyrzeczeń i godziny codziennego, morderczego treningu. Ale on się jak zwykle uparł i nie pozostało mi nic innego jak tylko to zaakceptować i wspierać go na tyle ile mogłam.

KILKA SŁÓW O ŻYCIU WOJTKA W LICZBACH  

Z Wojtkiem jesteśmy małżeństwem od 5 lat ale znaliśmy się już jako 3—letnie dzieci.  Odkąd pamiętam Wojtek był zafascynowany kolarstwem. Nic dziwnego – ma to w genach po tacie, który również się tym sportem pasjonował, ścigając się i trenując młodzież w czasach słynnego w latach ’80  Wyścigu Pokoju. 

[Wojtek z Tatą]

25 lat -  to właśnie tyle związany z kolarstwem jest Wojtek. Prawie całe swoje życie gdyż obecnie ma 33 lata. Jak każdy sportowiec miał swoje wzloty i upadki. Do wzlotów należało na pewno reprezentowanie Polski w licznych konkurencjach torowych i szosowych, wielokrotne zdobywanie tytułów Mistrza Polski oraz wiele medali Mistrzostw Polski. Upadki były zarówno dosłowne jak i w przenośni. Będąc u szczytu formy i stojąc przed niesamowitą okazją jaką było uzyskanie powołania w Mistrzostwach Świata w Stuttgarcie w 2007 roku, Wojtek upada podczas jednego z wyścigów w Polsce i łamie kręgosłup. Chyba nietrudno się domyślić jak się wtedy czuł i co to dla niego oznaczało… Szansa przepadła ale szczęście w nieszczęściu, po półrocznej rehabilitacji, Wojtek znowu był w stanie chodzić.  Późniejsze lata to próby powrotu do sportu i walka z licznymi problemami takimi jak: finanse, dostanie się do odpowiedniej grupy czy brak przychylnych osób wokół. Mimo przeciwności losu, nie zniechęcał się i do kolarstwa wracał aż 3 razy! Jak nazwać taki upór i determinację? Mi przychodzi tylko do głowy jedna myśl – CZŁOWIEK Z PRAWDZIWĄ PASJĄ , którą ciężko mi zrozumieć, gdyż ja nigdy takiej nie miałam...

***

Wracając do próby bicia rekordu Polski…  Zapewne jesteście ciekawi jak wyglądał jego typowy dzień i jak udało mu się do niego przygotować. Zacznę od tego, że Wojtek, prowadził wówczas firmę remontowo-budowlaną i nie zrezygnował z pracy aby całkowicie poświecić się treningom lecz starał się wszystko ze sobą pogodzić.  

JEGO PRZYKŁADOWY PROGRAM DNIA WYGLĄDAŁ TAK (POCZĄTKI TRENINGÓW - ZIMA 2017):

5;00 POBUDKA  

5;15 LEKKIE ŚNIADANIE

 5;45 TRENING W LESIE  

9;00 ŚNIADANIE GŁÓWNE 

10;30 PRACE REMONTOWO-BUDOWLANE U KLIENTÓW

17:00 KONIEC PRACY  

17;30 POWRÓT DO DOMU

18;30 MARSZOBIEG LUB BASEN LUB SIŁOWNIA  

20;00 CZAS DLA RODZINY (HAHAHA) – BEZ KOMENTARZA

Co więcej, oprócz samych treningów fizycznych istotne były inne czynniki wpływające na odpowiednie przygotowanie takie jak ustawienie pozycji, dopasowanie aerodynamicznego stroju czy butów jak i również kasku.  Aby stopniowo budować swoją formę, Wojtek, przed biciem rekordu, brał również udział w licznych ogólnopolskich wyścigach. Na 25 wyścigów wygrał 16, co pomogło mu uwierzyć w swoje możliwości, zwiększyć motywację i utwierdzić w przekonaniu, że jest już gotowy!  

2 LIPCA 2017 – DZIEŃ BICIA REKORDU 

Do końca życia zapamiętam ten dzień… Kiedy całą rodziną przybyliśmy na tor, na trybunie było bardzo cicho a Wojtek, rozgrzewając się,  wydawał się być bardzo skoncentrowany na tym czego za chwilę będzie musiał dokonać. Nie chcieliśmy mu w żaden sposób przeszkadzać więc postanowiliśmy zająć miejsca i przygotować nasze kciuki. Przyznam, że bardzo się stresowałam a w głowie przewijały mi się tylko myśli: „co jeśli…? Co jeśli coś pójdzie nie tak? Co jeśli… zabraknie mu sił? Co jeśli… nie zdąży? Ale w momencie kiedy sędzia wygwizdał start wszystkie moje obawy zniknęły i zaczęło się mocne kibicowanie!  „Dawaj Wojtek, dawaj! Dasz radę! Trzymaj się!” – krzyczeliśmy wszyscy!

Nie będę budowała napięcia gdyż za chwile sami będziecie mieli okazję zobaczyć co się tak naprawdę tam działo… Jedno jest pewne – UDAŁO SIĘ I WOJTEK POBIŁ REKORD POLSKI W JEŹDZIE GODZINNEJ NA CZAS NA TORZE UZYSKUJĄC WYNIK 49,470 KM/H!  Jak się domyślacie stan naszej euforii był nie do opisania. 

NASZA RODZINKA

Cudowni ludzie, którzy pomagali mu w drodze do pobicia rekordu - bez nich ten sukces nie byłby możliwy.

FILM obrazujący nasze emocje!

Mam nadzieję, że historia mojego męża zainspirowała Was do tego aby nigdy się nie poddawać i nie rezygnować z marzeń... niby banał ale prawdziwy.

Miłego Dnia Wszystkim!

Daria