Kita kabeh kesandhung, lan nalika padha ngetokke lawang, akeh wektu iku tanpa bebaya. Sadurunge, kita duwe rong opsi: kita mangu-mangu yen Gusti Allah bisa mbantu kita, utawa kita pracaya yen bisa. Ora ana wong sing ngomong karo Gusti Allah bakal gampang ngalami kesulitan, nanging tanpa Gusti iku bakal ora bisa dilalekake. Ana badai sing kasedhiya karo pasukan gedhe, nanging padha cepet banget, ana sing teka kanthi intensitas sing padha, nanging kudu tetep suwe; sing terakhir nyekel kita, ndadekake kita nangis lan teka kanthi niat tetep, nanging elinga yen Kitab Suci mulang kita kabeh sing sementara.
Sang Prabu Suleman mratélakaké yèn kabèh barang wis diwatesi, amarga kaya déné sing diwiwiti. Gusti Yesus uga ngandika yen swarga lan bumi bakal sirna, nanging Sabdane ora bakal sirna. Sanajan badai tetep dumunung, kita duwe daya kanggo mutusake apa bakal tetep utawa ora, lan cara mung kanggo badai tetep kanggo kita kanggo nggawe kamar ing urip kita. We ngirim ora menehi kalanggengan apa Gusti Allah sijine tanggal kadalu warso. Ora ana prahara apa uripe ing gesang kita, nanging ora langgeng, padha duwe tanggal kadalu warso.
Senajan wengi banget, akhire mesthi bakal teka, lan banjur, esuke anyar. Nanging nalika kita nggawe kamar kanggo pain utawa gething, (ngerti, kanggo nggawe kamar iku kanggo njaluk digunakake kanggo sing kahanan) kita menehi ijin kanggo tetep ing gesang kita. Aja mbabarake kalanggengan sing diparingake dening Gusti Allah ing gesang kita kanthi badai, amarga dheweke ora bisa. Paulus nyebat badai "kesengsem ingkang alit."
Gusti Yesus ngandika bilih kita badhe nglampahi gesang, nanging boten sedaya kita badhe medal saking piyambakipun kanthi cara ingkang sami. Lan yen, nalika ngliwati masalah, mung sing duwe madegé tegese, amarga Gusti ora bisa ngetokake permukaan, nanging kanthi jero. Ngrungokake Sabda Jahwιh lan nglebokake laku mau bakal nggawe kita kuwat kanggo nolak ing dina sing ala.
By.@ustazkarim